Σάββατο 2 Αυγούστου 2008

Καμάρες


Το 1970, το σπίτι που, εικάζω, ήταν πάνω από τις καμάρες αυτές είχε ήδη χαθεί. Ο δρόμος είχε στρωθεί με τσιμέντο, που τότε είχε θεωρηθεί βελτίωση από το πέτρινο καλντερίμι που πρέπει να υπήρχε πριν.

Αυτός ήταν ο κεντρικός δρόμος του χωριού. Ξεκινούσε από κάτω κάτω, εκεί που τέλειωνε ο αμαξωτός (στ' Καρβαζή), ανέβαινε μέσα από τον Καλοζάδο, στην Κουλ'μπαριά και από εκεί στο Πάνω Χωριό. Όλο κάτω από καμάρες, με περίεργες μυρωδιές, που την νύχτα προξενούσαν κάποιο φόβο, αφού χανόταν και το ελάχιστο φως από το φεγγάρι ή την ξαστεριά.

Η διάταξη του δρόμου υπάρχει και σήμερα. Ο δρόμος έχει ξαναστρωθεί, αυτή την φορά με μαρμαρόπλακες (περισσεύματα από σχιστήρια μαρμάρου). Οι καμάρες της φωτογραφίας δεν υπάρχουν, αλλά άλλες καμάρες, με αυλές, ή δωμάτια από πάνω έχουν μείνει. Φυσικά ο δρόμος σήμερα φωτίζεται.

2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

οι «αρχιτέκτονες» που σχεδιάζουν τις «παραδοσιακές μεζονέτες» θα έπρεπε να πάνε στα χωριά, να μετρήσουν πλάτη, μήκη, ύψη, και τις ανθρώπινες διαστάσεις που κανούν την παραγματική παραδοσιακή αρχιτεκτονική έργο τεχνης, και τις μοντέρνες μεζονέτες εμπορικές αποτυχίες

zavodiniakia είπε...

Η αρχιτεκτονική και η αισθητική των Κυκλάδων ήταν κάποτε έμπνευση ποιητών, συγραφέων και φωτογράφων από όλο τον κόσμο.

Λίγο η κακογουστιά του νεοέλληνα, η απληστία του φτωχού που έγινε «ξενοδόχος» και η τοπική αυτοδιοίκηση που βρήκε λεφτά άλλων να κάνει «έργα», έχουν κάνει την Τήνο (και όχι μόνο) αυτό που βλέπουμε σήμερα.

Δυστυχώς το έχουμε συνηθίσει και δεν συνειδοποιούμε την ασχήμια μας