Τρίτη 24 Ιουνίου 2014

Καπαριές, ένα χρόνο αργότερα


Πριν από ένα χρόνο περίπου (στις 6 Ιουνίου του 2013) σας είχα "αναφέρει" ότι είχα πάρει 50 ή 51 καπαριές από τον Στέφανο, στην χώρα, και τις είχα φυτέψει σε κάτι καινούργια σκαλιά που φτιάξαμε με κύλημα. Και ομολογώ ότι ήμουν περίεργος εάν θα έπιαναν, αφού άλλοι μου έλεγαν "θα έχει πολύ ήλιο" ή "πού αέρα" ή "λάθος εποχή". Τις πότιζα περίπου μία φορά την εβδομάδα, από 1-2 λίτρα νερό την φορά. Εκεί περί τον Αύγουστο είχα απελπιστεί από λαγούς και κουνέλια, που για κάποιο λόγο τις ...έτρωγαν (ή τις έκοβαν). Ωστόσο με τις πρώτες δροσιές του Οκτωβρίου "άνοιξαν" (είχαν ...φαγωθεί και τα λαγοκούνελα) και φέτος, από τις 51, απέτυχαν οι 2, άλλες 5-6 δεν έχουν πολλή όρεξη, αλλά οι υπόλοιπες είναι μικρά θηρία.


Το μόνο που κάναμε την άνοιξη (ο ήρωας της φωτογραφίας δηλαδή το έκανε) ήταν να καθαρίσουμε τα αγριόχορτα και τα φρύγανα που εμφανίζονται όπου υπάρχει λίγο νερό.  Τώρα, ποτίζονται κάθε 15 μέρες, λίγο πιο μακριά από την ρίζα από ότι πέρυσι, και ...παράγουν κάπαρη, και μάλλον τις "σηκώνει" το μέρος (στον Κασσάδο όλα αυτά).


Όχι πολλή, αλλά αρκετή για να δικαιολογούν επίσκεψη και υπολογισμούς του είδους "αν βάλω άλλες 50, σε 3-4 χρόνια, πόση κάπαρη θα μαζεύω;"


Και κοιτάζοντας τις συκιές που φυτεύτηκαν με "κύλημα" επίσης πέρυσι τον Φεβρουάριο, κάναμε σκέψεις όπως "μα τι θα τα κάνουμε τα σύκα" και "κι αν βάζαμε άλλες 60 συκιές"; Μεγάλωσαν...


Όλα αυτά πάντα κάτω από τα άγρυπνο βλέμμα των falco eleonorae κοινώς μαυροπετρίτες ή βαρβακίνες, που εδω και λίγες εβδομάδες έχουν έρθει στο βουνό για λιβελούλες (και για παρέα).

Και όλα αυτά, με την απειλή των αιολικών που ευελπιστούν να μπουν εδώ από πάνω,  στα 300, 350, 400 κλπ μέτρα πιο πέρα, προς δόξα των ΑΠΕτεώνων, κατ' επάγγελμα ψευτών,  και κατά συρροή κρατικοδίαιτων παρασίτων που παριστάνουν τους "επενδυτές" (και των λαμογιών που τους σιγοντάρουν)