Μια βροχή μας σώζει

Με τον Γενικό Δείκτη κάτω από τα 1453 και το επιτόκιο των Ελληνικών 10ετών ομολόγων πάνω από 8 ποσοστιαίες μονάδες από τα αντίστοιχα Γερμανικά, και με ανακοινωμένη την θέση της «Ευρώπης» (λέγε με Γερμανία) να ακολουθήσει περιοριστική πολιτική μείωσης ελλειμμάτων, τα πράγματα για την Ελλάδα δεν είναι ρόδινα.

Οδηγούμαστε σε ύφεση. Αυτό σημαίνει αντιστροφή της όποιας οικονομικής άνεσης γνώρισε ο κόσμος που είναι σήμερα 30-40 ετών. Οι παλαιότεροι θα θυμούνται, και για αυτό συνιστώ να ρωτήσετε γονείς και παππούδες να σας περιγράψουν την δεκαετία του ’50 και του ’60. Με την διαφορά ότι τότε οι προσδοκίες ήταν για κάτι καλύτερο, ενώ τώρα αυτό έχει αντιστραφεί. Και με την διαφορά ότι τότε, η Ελλάδα και το νησί είχε κάποια αυτάρκεια, ενώ τώρα η «αφθονία» είναι εισαγόμενη, και οσονούπω δυσπρόσιτη, χωρίς δυνατότητα υποκατάστασης από εγχώρια παραγωγή, αφού ο παραγωγικός ιστός της χώρας έχει μάλλον διαλυθεί τα τελευταία 30 χρόνια.

Αυτό που γίνεται τους τελευταίους μήνες είναι το εξής: Υποταχθήκαμε στην προτεραιότητα των Ευρωπαϊκών τραπεζών να προστατεύσουν τα του οίκου τους. Τα πολλά λεφτά τα χρωστούσαμε στους Γάλλους και τους Γερμανούς, αλλά αυτό που όλοι μάλλον έτρεμαν ήταν αυτά που χρωστούσαμε σε Πορτογάλους. Εάν αυτά είχαν πρόβλημα, θα παρέσυραν την Πορτογαλία και αυτή με την σειρά της την Ισπανία, και αυτή με την σειρά της την «Ευρώπη». Ό,τι και να μας λένε, η κατάσταση που είμαστε τώρα είναι ασταθής, και κάποιας μορφής στάση πληρωμών και αναδιάρθρωση είναι αναπόφευκτη, αλλά νομίζουν ότι βολεύει να το καθυστερήσουν ή να το βαφτίσουν με άλλο όνομα. Στο τέλος, το αποτέλεσμα, για εμάς θα είναι το ίδιο

Και παλαιότερα έχουμε χρεοκοπήσει. Πάνω από μία φορά. Αλλά ή ήταν σε καιρό παγκόσμιου οικονομικού προβλήματος και …πέρασε στα ψιλά, ή είχαμε κάποια γεωπολιτική αξία και μας ανέχτηκαν. Όπως λέμε, λαϊκά, «μια βροχή μας σώζει», αλλά οι «βροχές» έχουν συνήθως άλλα δυσάρεστα επακόλουθα.

Τα πράγματα δεν είναι ρόδινα, αλλά επιτρέψτε μου να πω ότι το πράγμα φαινόταν από την πλασματική ευφορία του 2004 και το μούδιασμα που ακολούθησε. Λυπάμαι που η Ελληνική Κυβέρνηση που εξελέγη με τέτοια άνετη πλειοψηφία τον Οκτώβριο του 2009, βασίστηκε σε 100% ψέματα («λεφτά υπάρχουν») και εκχώρησε κάθε πρωτοβουλία κινήσεων σε ξένους, σε βάρους των Ελληνικών συμφερόντων, και σε βάρος κάθε διαπραγματευτικής δυνατότητας που θα μπορούσαμε να έχουμε. Τώρα είναι αργά.