Και άλλα προεκλογικά καφενείου

Μου αρέσει το καφενείο στο χωριό. Εκτός από κουτσομπολιά, κάνουμε και ένα σωρό αναλύσεις. Σήμερα καταλήξαμε ότι μπορεί και να μας έχουν ξεπουλήσει, ότι δεν αισιοδοξούμε για τις εναλλακτικές λύσεις των κομμάτων, και ένα σωρό άλλα που θα αρέσουν σε μερικούς και δεν θα αρέσουν σε άλλους.

Βγήκαν και δύο άλλα ενδιαφέροντα.  1) Ότι ο εχθρός δεν είμαστε εμείς, οι διάφοροι οπαδοί του ενός ή του άλλου κόμματος, αλλά αυτοί που με τις περίεργες επιλογές μας βραχυκυκλώνουν και αντί να κυνηγάμε αυτούς, τσακωνόμαστε μεταξύ μας.  2) Ανάπτυξη κάτω από τις συνθήκες που βλέπουμε εμείς οι ζαβοί και απλοί χωριάτες, δεν μπορεί να υπάρξει. Η Ανάπτυξη θέλει πρώτα από όλα εμπιστοσύνη μεταξύ Κράτους και Πολίτη και αυτό λείπει εδώ και πολύ καιρό και δύσκολα φαίνεται στον ορίζοντα.  3) Κάτι περίεργο γίνεται από το 1974 και μετά και τα καινούργια αφεντικά, οι Γερμανοί (ειπώθηκε αυτό), είναι αρκετά χειρότερα από τα προηγούμενα.

Στο προφανές ερώτημα "και γιατί όχι με Ρώσους;" να θυμίσω ότι η Τήνος είναι στο ενεργό γεωπολιτικό ρήγμα Ανατολής-Δύσης, από τον καιρό των Ρωσοτουρκικών πολέμων που εκδηλώθηκαν εδώ σαν Ορλοφικά, και σαν πρώιμες διαμάχες καθολικών και ορθοδόξων, στα τέλη του 18ου αιώνα, όπως είχα γράψει παλιότερα.

Στο ερώτημα "και τι ψηφίζουμε μεθαύριο;" φυσικά κανείς δεν απάντησε, οι νησιώτες είναι πάντα επιφυλακτικοί για τον φόβο των Πειρατών και του Γκουβέρνου, αλλά ειπώθηκε το "δεν έχει σημασία, αλλά να ψηφίσουμε. Όχι αποχή, και όχι λευκό."

Λόγω οικονομικής στενότητας, σε αντίθεση με άλλες εποχές, την βγάλαμε με γκαζόζες και καφεδάκια...

Τα καφενεία είναι ένας υγιής και σχετικά ελεύθερος θεσμός. Πρέπει να βγάλω μερικές φωτογραφίες από καφενεία.