Carpe diem

Ταξίδευα και σκεφτόμουν… Τι μας έχει πιάσει όλους και γράφουμε και εκπέμπουμε; To ρώτησε και ο «νοών… νοείτω» πριν ενάμιση μήνα. Μετριόμαστε. Βλέπουμε πόσοι κουβαλάνε τα ίδια μυαλά με εμάς, και αυτό μας παρηγορεί ή μας δίνει την αίσθηση ότι επικοινωνούμε. Κάτι σαν μεγάλο καφενείο με πολύ κόσμο, πολλά τραπέζια, πολλές παρέες, κάθε μια με την συζήτησή της, άλλοι μιλάμε για πολιτικά, άλλοι ψάχνουμε για κοινό παρονομαστή, άλλοι βγάζουμε αισθησιασμό ή μοναξιά ή τους φόβους μας.


Και πίσω από όλα αυτά, τουλάχιστον για πολλούς από εμάς, ο παροχέας της πλατφόρμας που μας αφήνει να γκρινιάζουμε, να γράφουμε ποιηματάκια, να στέλνουμε λουλούδια, να κάνουμε προπαγάνδα… Η Google, που ξεκίνησε σαν μηχανή αναζήτησης για να μαθαίνετε πως λέγεται το λουλούδι της εικόνας, μας δείχνει τον εαυτό μας από ψηλά, ήδη παρέχει υπηρεσίες ήχου και εικόνας σε live επικοινωνία, και πρόσφατα είδα ότι μπαίνει στην συμβατική τηλεφωνία.

Κάτι μεταξύ του Μεγάλου Αδερφού και του έργου Sleeper με τον Woody Allen.

Πριν τον θαυμαστό καινούργιο κόσμο, το σύνθημα ήταν carpe diem quam minimum credula postero, ή love the one you're with.