Πέμπτη 2 Ιουλίου 2009

Η τρελή ροδιά


Σ’ αυτές τις κάτασπρες αυλές όπου φυσά ο νοτιάς
Σφυρίζοντας σε θολωτές καμάρες, πέστε μου είναι η τρελή ροδιά
Που σκιρτάει στο φως σκορπίζοντας το καρποφόρο γέλιο της
Με ανέμου πείσματα και ψιθυρίσματα, πέστε μου είναι η τρελή ροδιά
Που σπαρταράει με φυλλωσιές νιογέννητες τον όρθρο
Ανοίγοντας όλα τα χρώματα ψηλά με ρίγος θριάμβου;


Όταν στους κάμπους που ξυπνούν τα ολόγυμνα κορίτσια
Θερίζουνε με τα ξανθά τους χέρια τα τριφύλλια
Γυρίζοντας τα πέρατα των ύπνων, πέστε μου είναι η τρελή ροδιά
Που βάζει ανύποπτη μεσ’ στα χλωρά πανέρια τους τα φώτα
Που ξεχειλίζει από κελαηδισμούς τα ονόματά τους, πέστε μου
Είναι η τρελή ροδιά που μάχεται τη συννεφιά του κόσμου;

6 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Διάολε, τώρα θυμήθηκα ότι έχω γενέθλια σήμερα. Η τρέλλα δεν πάει μόνο στις ροδιές.

Ανώνυμος είπε...

«Η άνοιξη μέσα στο θέρος». Χρόνια πολλά ανώνυμε 12:09

Ανώνυμος είπε...

Πανέμορφα λουλούδια.

Ανώνυμος είπε...

Είναι σπουδαίο.
Η φύση ζεί,αδιάφορη τους ρυθμούς της.
Χρόνια Πολλά Χαρούμενα, στον πρώτο ανώνυμο της ημέρας.

Ανώνυμος είπε...

Πανέμορφος ο Ελύτης

αμμοδύτης είπε...

Χρόνια πολλά ανώνυμε 12.09