Πέμπτη 31 Ιουλίου 2008

Πίσω πόρτα


Μερικές φωτογραφίες κρύβουν πολλές μνήμες. Αυτή είναι η πίσω πόρτα του σπιτιού του μπάρμπα Τζώρτζη και της γιαγιάς μου. Ήταν η είσοδος στην κουζίνα. Θυμάμαι αμυδρά την σημαδιακή μέρα του καλοκαιριού που η κουζίνα απέκτησε πάτωμα από τσιμεντοκονία, πρέπει να ήταν αρχές δεκαετίας του '60. Η πόρτα ήταν σπαστή: κάτω και πάνω πόρτα. Η κάτω πόρτα ήταν σχεδόν πάντα κλειστή για να μην μπει κανένα ποντίκι. Ο "μπερντές" ήταν για να μην μπαίνουν μύγες. Αριστερά ήταν τα δύο μπαστούνια του παππού.

Δεξιά είχε ένα περιβολάκι που ποτιζόταν από το νερό που ερχόταν από την "μάννα" (την πηγή που στέρεψε φέτος, για πρώτη φορά, στα 80 τόσα χρόνια που θυμούνται οι παλιότεροι). Το περιβολάκι είχε μια πορτοκαλιά, μια μανταρινιά, μια αχλαδιά και μια ροδιά. Μία από τις μνήμες που δεν θα φύγουν από το κεφάλι μου είναι οι ήχοι από το περιβολάκι την νύχτα.

Μια άλλη μνήμη είναι η γιαγιά μου, είτε να κοιτάει έξω από την πόρτα, ή εάν είχε θυμώσει ιδιαίτερα μαζί μου να εξακοντίζει τα μπαστούνια του παππού μου επάνω μου, στην προσπάθειά της να δικαιωθεί για κάποια αποτρόπαια σκανταλιά που είχα κάνει.

3 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Πόσο όμορφη κι απλή ήταν τότε η ζωή, παρ' όλες τις δυσκολίες.

Τότε που η αξία δεν είχε χάσει ακόμη το αληθινό της νόημα.

Τότε χρειαζόμασταν μονάχα μια πόρτα να μας προστατεύει,σήμερα η πόρτα είναι από έβενο, καρυδιά κοστίζει μια περιουσία, κλείνει ερμητικά και μας αποξενώνει απ' τους άλλους.

pathfinder είπε...

Να συμπληρώσω φρίξο. Σήμερα η πόρτα είναι μονοκόματη θωρακισμένη με κλειδαριές ασφαλείας,έχει συναγερμό και κάμερα .Κλείνει απο μέσα την καχυποψία μας και απ έξω τον ρομαντισμό μας.

Ανώνυμος είπε...

Να έρθει ο κύριος της Νομαρχίας να δει από μόνος του την πηγή που στέρεψε και να ζητήσει από τους ντόπιους να του δείξουν τις νόμιμες και παράνομες γεωτρήσεις σε ακτίνα 500 μέτρων.