Μου αρέσουν οι παλιές φωτογραφίες. Αυτές εδώ τις τράβηξα με μια ευτελή Kodak instamatic, με φιλμ μικρού μεγέθους, και αντίστοιχα χαμηλή ευκρίνεια. Τέτοιες φωτογραφικές μηχανές δεν υπάρχουν πια, αλλά τότε ήταν σπάνιες και πολύτιμες για τους κοινούς θνητούς και ειδικά τους μικρής ηλικίας. Απορώ πως με είχαν αφήσει να την χρησιμοποιήσω.
Η εικόνα που έχει φτάσει μέχρι σήμερα, έχει αλλοιωμένα χρώματα και χρειάστηκε κάποια επεξεργασία για να είναι εμφανίσιμη. Δείχνει όμως σπίτια στο χωριό, όταν το χωριό και τα σπίτια ζούσαν. Μάλλον πριν το ηλεκτρικό ρεύμα. Βολικό το ρεύμα, γκρινιάζουν όλοι όταν κόβεται τώρα, αλλά τότε, η ζωή ήταν μια χαρά και χωρίς αυτό, απλά δεν είχες πράγματα που χρειαζόταν ψυγείο, και την νύχτα ή κοιμόσουν ή βολευόσουν με λάμπα πετρελαίου, ή «φαναράκι» με λάδι, σας λυχνάρι, αλλά από λαμαρίνα. Πρόλαβα τον Θωμά Μοροζίνι, στην Χώρα, να φτιάχνει τέτοια φαναράκια, από ντενεκέδες συσκευασίας τυριού ή άλλων προϊόντων (που ενίοτε χρησίμευαν και για γλάστρες).Στην εικόνα πάνω αριστερά, φαίνεται ότι το χωριό, σε αυτόν τον δρόμο, ήταν σχεδόν συνεχόμενες καμάρες, και από πάνω είχε αυλές, κουζίνες, κρεβατοκάμαρες, και στο ισόγειο είχε κατώγια με τυράκια, φρύγανα, γαϊδούρια, πατάτες… Στην φωτό αριστερά ήταν το «μαραγκουδ’κο» του μπάρμπα Πέτρου, και πάνω, στην αυλή, καθόταν συχνά ο Αργύρης, και καμιά φορά η μάνα του, η τσατσα-Λουτσίκα.
Και τότε δεν είχε στύλους της ΔΕΗ, που άλλαξαν για πάντα την αισθητική της αρχιτεκτονικής του χωριού, τόσο με την μαυριδερή τους άχαρη εμφάνιση, με τα καλώδια που κρέμονται παντού, και με τον ήχο που κάνουν όταν φυσάει. Η ακουστική του χωριού άλλαξε με τον εξηλεκτρισμό του.
Δεν αναγνωρίζω ή δεν θυμάμαι ποιος είναι αυτός που κουβαλάει κάτι στην πλάτη του…
12 σχόλια:
Συγγνώμη αμμοδύτη, δεν θέλω να στο χαλάσω, αλλά δεν νομίζεις ότι ακριβώς μετά την καμάρα στα δεξιά διακρίνεται ο στύλος της ΔΕΗ?
Πάντως ότι είναι παλιά η φωτογραφία, ναι ισχύει, αλλά πρέπει να είναι μετά την ηλεκτροδότηση των χωριών. Που πρέπει να έγινε δεκαετία '70 ή πιο νωρίς? Μάλλον πρέπει να το διασταυρώσω. Θα επανέλθω...
δεν είμαι σίγουρος... να σου πω, αναρωτιέμαι...
Αν δεις κι αυτή που έχω εγώ (τωρινή) τα καλώδια φαίνονται πάνω από το σπίτι. Στη δική σου δεν φαίνονται.
Ίσως είχαν προλάβει να στήσουν τους στύλους αλλά δεν είχαν προλάβει να περάσουν τα καλώδια.
Πάντως για τους εν λόγω κατοίκους του σπιτιού, όλη τους τη ζωή την πέρασαν χωρίς τις στοιχειώδεις ανέσεις (έτσι όπως τις κατανοούμε εμείς σήμερα) και η μεν κυρα Λουτσίκα πέθανε μετά τα 100 (κάπου 102-103!)-ενώ ο κυρ Αργύρης κάπου στα 93-94! Ρεύμα στο σπίτι τους ποτέ δεν μπήκε.
οι φωτό πρέπει να είναι καλοκαίρι του 68, ή 69, ή 70 ή 71. Μικρή πιθανότητα να είναι πιο πριν.
Σε παραδοσιακούς οικισμούς τα καλώδια της ΔΕΗ πέπει να είναι υπόγεια. Αλλά τι να λέμε τώρα, στη χώρα του παραλόγου.
Για όσους δεν γνωρίζουν τηνιακή διάλεκτο, «τσάτσα» σημαίνει «θεία» ή «δεύτερη θεία». Χρησιμοποιείται καμιά φορά και το «άμια». Δεν έχει «κακή» έννοια.
Η λέξη "άμια" είναι για την πεθερά.
Kαλημέρα!
Συγκλονιστικό στοιχείο η αιωρουμενη σκάλα.
Άκρως επικίνδυνη για τα μέτρα τα δικά μας αλλά πόσο ασφαλής και στιβαρή με μια ανυπέρβλητη αίσθηση ανεξαρτησίας και κινδύνου.
Συνομιλία με την ελευθερία, με τη φύση και με τον ουρανό.
@αλλενάκι
Οι σκάλες ήταν αναγκαίες σε όλα τα σπίτια, ώστε να υπάρχει μόνιμα πρόσβαση στο δώμα. Το χειμώνα για να κυλινδριζόσουν τη χωμάτινη στέγη κάθε φορά που έβρεχε, το καλοκαίρι για να λιάσουν τα σύκα, τις ντομάτες. Πολύ όμορφη αυλή. Αλήθεια ο τελευταίος ιδιοκτήτης τι εποχή πέθανε?
Ανώνυμε 7:20, ο τελευταίος κάτοικος του σπιτιού ήταν ο κυρ Αργύρης που δεν πάνε πολλά χρόνια από το θάνατό του. Θα μπορούσε κανείς να τον πει και ερημίτη.
Όσο για τους δικαιούχους-άστο είναι μπερδεμένη ιστορία.
Ρε παιδιά, μου θυμήσατε το χωριό της νιότης μου. Το σπίτι του Γκιούρου δεν υπάρχει πιά
Βάλτε κι άλλες παλιές φωτογραφίες από τα Κελλιά
Δημοσίευση σχολίου