Σκηνοθεσίες

Κάποτε έβλεπα τα χρώματα αυτής της εποχής και νόμιζα ότι είχα λύσει τα μυστήρια του σύμπαντος. Φέτος, για κάποιο λόγο, δεν τα καταφέρνω. Έχω κολλήσει στην απίθανη κοροϊδία που υφιστάμεθα εδώ και μερικούς μήνες, όσον αφορά την χώρα μας και τις οικονομικές της προοπτικές.


Άσε τα προεκλογικά και τις δηλώσεις περί χρημάτων που «υπάρχουν». Ήταν τέτοια η βαρεμάρα με τους προηγούμενους, που ένα παραμυθάκι τέτοιο …συγχωρείται (αν ανέχεσαι το ψέμα). Το παραμύθι όμως συνεχίστηκε. Και όσο αρλουμπολογούσαμε, τόσο έπεφταν οι τιμές των ομολόγων, και κορυφωνόταν η τρομολαγνεία με τους κακούς κερδοσκόπους και την υπερθέρμανση του πλανήτη, και τους Γερμανούς που θα μας …στηρίξουν, και τον μπαμπούλα, το κακό και αιμοβόρο ΔΝΤ, που θα πει αυτά που η αλητεία που παριστάνει τους πολιτικούς μας δεν τολμάει.


Αναρωτιέμαι τι θα γράψει η Ιστορία στο μέλλον; Γιατί τόσο θέατρο επί 6-7 μήνες; Για να προετοιμαστούν οι ιθαγενείς; Για να μείνουμε με το κεφάλι σκυμμένο κάτω και να μην πιάσουμε τις λεμονόκουπες – ή κανένα ραβδί ή τίποτα χειρότερο; Ή ήταν μια σκηνοθεσία για να προλάβουν μερικοί ημέτεροι και ημέτεροι αλλοδαποί να ξεφορτωθούν τα ελληνικά ομόλογα με όμορφο και τακτικό τρόπο;

Θα δείξει... Σε 5-6 μήνες, θα μας λένε ότι η χρεοκοπία ήταν αναπόφευκτη...