Αυτή είναι η εικόνα της 7ης Απριλίου. Την αντέγραψα από την Ναυτεμπορική γιατί πιστεύω ότι είναι κομμάτι της Ιστορίας που ξεκίνησε διακριτικά στις αρχές του 2008, λιγότερο διακριτικά τον Οκτώβριο του 2009, και άγρια, τώρα:
Το τέλος της "εύκολης" ζωής με "φτηνά" δανεικά που ξεκίνησε με την κυβέρνηση Σημίτη, και την ψευδαίσθηση της Ευρώπης. Μπορεί να είμαι Ευρωσκεπτικιστής, αλλά δεν ήμουν κατά της ένταξής μας. Απλά, άργησα να καταλάβω ότι δεν ήταν τίποτε άλλο από το να δανειστούμε πολλά, για να αγοράσουμε γέφυρες και αεροδρόμια και μετρό από γαλλογερμανούς, που, αν δεν είχαμε τα φτηνά δανεικά, δεν θα αγοράζαμε. Όπως όλες οι επιδοτήσεις, η επιδότηση του επιτοκίου διαστρεβλώνει την αγορά, και κάποιος, κάποτε, μένει με τον μουτζούρη. Το "κάποτε" είναι τώρα, και το "κάποιος" είμαστε εμείς.
Με ρώτησε φίλος από το χωριό "τι είναι αυτό το σπρεντ"; Το spread είναι η διαφορά στο κόστος του δανεισμού μεταξύ Ελλάδας και Γερμανίας. Αν η Γερμανία δανείζεται με επιτόκιο 3% τον χρόνο, η Ελλάδα, σήμερα, δανείζεται με 3 συν (400/100), δηλαδή 7%. Σιγά τα πράγματα... Σαν χτές ήταν που δανειζόμαστε με 10%.
Σιγά τα πράγματα, αλλά αν χρωστάμε €300 δισ., και αν η διαφορά στο επιτόκιο αφορά όλο το ποσό αυτό, αυτά τα 400 εκατοστά, αντιπροσωπεύουν €12 δισ. παραπάνω, πρόσθετους, τόκους κάθε χρόνο. Όλοι οι πρόσθετοι φόροι, όλες οι περικοπές, όλα τα τέλη, δεν φτάνουν για να καλύψουν αυτή την πρόσθετη επιβάρρυνση. Άσε την αποπληρωμή του υπολοίπου. Και γίνεται χειρότερο το σενάριο: Με την πρόσθετη φορολογία και τις περικοπές, η ύφεση θα επιδεινωθεί, και, απλά, δεν θα μπορούμε να πληρώνουμε.
Κοιτούσαμε, πέρυσι ή πρόπερσι, τα παρατημένα χωράφια, με τον φίλο μου τον Α.Α. και λέγαμε "αν ποτέ θα πιάσουν να τα καλλιεργούν"... Και καταλήξαμε ότι αυτό θα συνέβαινε μόνο σε εξαιρετικά δύσκολες καταστάσεις. Λες να βλέπω το κριθάρι από ανάγκη και όχι από νοσταλγία;
Το γράφημα της Ναυτεμπορικής δείχνει το επιτόκιο να ανεβαίνει (ή τις τιμές των ομολόγων να πέφτουν) όσο προχωρούσε οι μέρα, καί κάποιοι πουλούσαν. Το αλλενάκι έδειξε ότι οι Γάλλοι και οι Γερμανοί έχουν τα πολλά χαρτιά μας... Μαντέψτε ποιός πουλάει και μας "στηρίζει" με τα λόγια.
5 σχόλια:
Σκέφτεται κανείς πόσο κοντά είναι μια σύρραξη...;
Έστω και σε περιορισμένο, τοπικό επίπεδο, πόσους θα ωφελήσει...;
Στο μεταξύ, η αγορά είναι σε αναμονή των χρηματοδοτήσεων μέσω Ε.Σ.Π.Α.
Δεν καταλαβαίνω, τί θα αλλάξει τώρα και έχουν πειστεί ότι, αυτά
τα λεφτά θα τα κάνουμε εθνική οικονομία....
Κοντά στις 430 το σπρεντ.
Η DB ξεκαθάρισε ότι δεν πρόκειται να δώσει ούτε σεντ στον πίθο των Δαναϊδων.
Θα προσπαθήσουν λοιπόν να τα πάρουν από εμάς με χαράτσια όπως αυτό των ημιϋπαίθριων, και ότι άλλο εφεύρουν. Το εξωφρενικό στη ρύθμιση των ημιύπαίθριων είναι ότι δεν θα επιστρέψουν χρήματα σε όσους από την προηγούμενη ρύθμιση είχαν πληρώσει παραπάνω.
Θα τα παρακρατήσουν παράνομα!
Τα κονδύλια για την πράσινη ανάπτυξη όμως είχαν κλειδώσει για αρεστούς πολύυυ πριν τις εκλογές...
Δεν γίνεται δε καμία προσπάθεια ούτε να το κρύψουν...
Η λογική είναι η εξής πολύ απλή: η χώρα είναι πτωχευμένη πρακτικά, δεν μπορεί να γίνει τίποτα, ας επωφεληθούν λοιπόν και μερικοί "φίλοι" ...
Ή αλλιώς:
Μια ψυχή που 'ναι να βγει...
@αλλενάκι
440
Γιατί δε βοηθάει ο αποπληθωρισμός αφού μπορεί να συγκρατήσει τουλάχιστον την κατανάλωση;
Να σου πω Όφιε, αν δεν ήταν εξαιρετικά δυσάρεστη η σύρραξη, θα έλεγα ότι θα έλυνε αδιέξοδα... Άσε μην αντί για δημοτικές εκλογές έχουμε εκλογές για μουφτή στην Τήνο χαχαχα...
αλλενάκι, οι Γερμανοί, σε αντίθεση με εμάς, έχουν υπάρξει συνεπείς και σταθεροί στις δηλώσεις τους. Εμείς παραμυθιαζόμαστε ότι για κάποιο παράδοξο λόγο θα μας ..."σώσουν" (θα μας "σώσουν", σίγουρα, μετά τόση "στήριξη".
Τι είπες; Ημιυπαίθρια; Σαν τα πράσινα τέλη κυκλοφορίας.
Το spread τελικά δεν έμεινα πάνω από τα 450. Ή κάποιος μεγάλος αγόραζε ή σταμάτησαν οι πωλήσεις.
1.38, αποπληθωρισμός συνήθως ταυτίζεται με βαθειά ύφεση. Κάτι σαν την χημειοθεραπεία που θεραπεύει τον καρκίνο, αλλά σκοτώνει τον ασθενή. Τα μοντέλλα αρνητική ανάπτυξης ακούγονται πιο συμπαθητικά από ότι είναι (άσχετο αν είναι αναπόφευκτο το σενάριο για μας)
Δημοσίευση σχολίου