Θέλετε να φτιάξετε όμορφα στρογγυλά κίτρινα τυράκια;
Εύκολο.
Θα πάτε πρωί- πρωί με το κοκόρι ,να αρμέξετε την αγελάδα αλλά θα γυρίσετε γρήγορα στο σπίτι γιατί το γάλα θα πρέπει να πήξει όσο είναι ακόμη ζεστό.
Θα σακελίσετε το γάλα θα το βάλετε σε ένα κουβαδάκι και θα ρίξετε μέσα 1 καπάκι υγρή μαγιά. Η αντιστοιχία είναι 10 λίτρα γάλα 1 μικρό καπάκι υγρή μαγιά.
Όταν πήξη το γάλα και γίνει σαν γιαούρτι το ρίχνετε μέσα στο τουλουπάνι και το κρεμάτε. Εκεί ξεχωρίζει το τυρί από το τυρόγαλο.
Αφού στραγγίσει καλά μετά από 24 ώρες βάζουμε το εναπομένοντα τυρί (τριφί) σε ένα χοντρό τουλουπάνι και το βάζουμε στο πετρωτύρι το πετρώνουμε πολύ καλά για να στραγγίσει ότι τυρόγαλο έχει απομείνει.
Την επόμενη ημέρα ξεπετρώνουμε την μυζήθρα και την κόβουμε κομμάτια για να μπορέσουμε να την αλέσουμε.
Αφού αλεστεί όλη την αλατίζουμε και την ζυμώνουμε για να γίνει ένα σώμα, την χωρίζουμε σε μπαλάκια.
Όλο το μυστικό του καλού πετυχιμένου τυριού είναι το καλό χτύπημα.
Όσο περισσότερο χτυπηθούν τόσο πιο συμπαγές γίνονται στο εσωτερικό τους.
Μετά από αυτήν την διαδικασία τα τοποθετούμε στα λεγόμενα τυροπανάκια, τα κρεμάμε σε μέρος δροσερό και σκιερό.
Και σε μία εβδομάδα έχουν πάρει το ωραίο κίτρινο χρώμα που ξέρουμε.
11 σχόλια:
Kαταπληκτικό και επιτέλους, μαύρισε η ψυχή μας με τα πολιτκά και τα ενεργειακά!!!
Πυτιά βάζετε ή αγοασμένη μαγιά?
'γεια στα χέρια σας!
Το γάλα το βραζετε πριν γίνει τυρί?
ΜΠΡΑΒΟ,ΩΡΑΙΟ ΘΕΜΑ???????????
κούκλες τα τυράκια
μπορείς να βάλεις και άνιθο και μπίλιες πιπέρι για πιο πικάντικο
@αλλενάκι
Απαραίτητα βράζετε το γάλα πριν την μαγιά.
Στα στρογγυλά τυράκια οι μαστόρισες είναι στα κάτω μέρη Καλλονή μέχρι Αετοφωλιά.
Στα μαλαθούνια οι Απανωμερίτησες Στενή Κέχρος.
Στην κοπανιστή μάλλον οι Εξωμερίτησες Ιστέρνια Καρδιανή
Η γιαγιά μου έκανε, και η φίλη μου η Ρόζα κάνει μιά κοπανιστή να καίει το πήλινο ζαρί!
Να' σαι καλά asparagus
Επίσης ,το μυστικό για να έχουν ωραίο άρωμα τα τυράκια είναι νά αλλάζουμε καθημερινά τα τυροπανάκια με καθαρά, μέχρι τα τυράκια να ξεραθούν αρκετά, οπότε τα τοποθετούμε στην καλαμωτή, στο σκιερό και δροσερό κατώι.
Ευχαριστούμε aerial
Νομίζω πως αυτό που δείχνεις είναι το "φρέσκο", που μετά αν δεν φαγωθεί ξανα-ματα-αλέθεται, ξανα-ματα-πλάθεται και γίνεται το τελικό ξερό.
Μάλιστα, αυτή η διαδικασία είναι συνήθως πιό επιτυχημένη και δίνει πιό αρωματικά τυράκια, δεδομένου ότι, το τυρί εμπλουτίζεται (ουσιαστικά επιμολύνεται) με επιπλέον μικροοργανισμούς από τα χέρια της μαστόρισσας.
Εκεί οφείλονται και τα πλουσιότερα αρώματα και η πιό πυκνή γεύση της σπιτικής κοπανιστής από του τυροκομείου.
Βέβαια, μακρυγόρησα, αλλά, αν την κοπανιστή του τυροκομείου, που είναι ήδη εξαιρετική, την αναπιάσετε μια-δυό φορές, γίνεται ποίημα.
Τελειώνω λέγοντας ότι, τυράκι σαν το Τηνιακό δεν υπάρχει σαν γεύση και υφή πουθενά στην Ελλάδα και μόνον μερικά Ιταλικά τυριά της Πούλιας μπορούν να φτάσουν τα αρωματά του.
Ουφ, τα είπα όλα...
Του εμπορίου πυτιά βάζουμε για να πήξουμε το γάλα.
Όσον αφορά για να πετύχουν τα τυράκια όπως σας ανάφερα και στην ανάρτηση χρειάζονται πολύ καλό χτύπημα.
Εμείς δεν τα ξανά αλέθουμε, μία φορά αλέθεται η μυτζήθρα μία φορά πλάθονται τα τυράκια και μία φορά χτυπιούνται.
Εάν κάποιο στην πορεία σκάσει απλά καταναλώνεται πρώτο.
Παλιά έφτιαχναν πυτιά οι ίδιες οι νοικοκυρές, δεν υπήρχαν αυτά που υπάρχουν σήμερα. Τώρα πλέον όλοι χρησιμοποιούν την υγρή πυτιά του εμπορίου.
Οι αγελάδα είναι της Τήνου η ράτσα ή πλέον δεν υπάρχει;
Δημοσίευση σχολίου