Δρακόλακας

Τον Μάϊο του 2011 είχα πάει στην Βαθύ (ο όρμος Ανατολικά από τον Πάνορμο και την Ρώχαρη), στο παραθαλάσσιο σχιστήριο μαρμάρου γνωστό στα Κάτω Μέρη και σαν "Φάμπρικα".  Είχα ανέβει και το λαγκάδι ψάχνοντας για την σπηλιά "Δρακόλακα" αλλά δεν την βρήκα, είναι πολύ πιο εύκολο εάν πάει κανείς από πάνω από το λαγκάδι (που είναι πράγματι "βαθύ" και από μακριά μάλλον αποθαρρυντικό για ...επισκέψεις.

Ωστόσο είναι εύκολο.

Όπως φαίνεται στην παραπάνω δορυφορική εικόνα (μεγαλώνει με κλικ) από το Google Earth, από την Ρώχαρη, πάει χωματόδρομος περίπου πάνω από την Βαθύ.  Ο χωματόδρομος σταματάει στην είσοδο ιδιοκτησίας, και από εκεί μονοπάτι και νοτιοανατολική κατεύθυνση,  ξαναβρίσκει χωματόδορομο, που καταλήγει σε άλλη, την τελευταία ιδιοκτησία, από όπου και φαίνεται ο όρμος Βαθύ, το λαγκάδι που πηγαίνει από την θάλασσα νότια-νοτιοδυτικά, και χωρίζει σε ένα λαγκάδι νοτιοδυτικά, και ένα νότια. Ο Δρακόλακας είναι στην ανατολική (απέναντι) πλευρά του νοτιοδυτικού (πρώτου) λαγκαδιού. Τα λαγκάδια είναι αρκετά απότομα, αλλά εάν κατέβει κανείς λοξά, είναι προσιτά (και έχει και μονοπάτια που σε μερικές μεριές είναι εμφανή.

Μετά το τελευταίο σπίτι, στο τέλος του χωματόδρομου, συνεχίζει μονοπάτι (μάλλον προσπάθεια συνέχισης του χωματόδρομου) νότια και σε περίπου 400-500 μέτρα φτάνει κανείς σε φαινομενική άκρη της πλαγιάς, από όπου φαίνεται το λαγκάδι, η "διχάλα" που κάνει νοτιοδυτικά και νότια, και, προς τα αριστερά είναι η παραλία (που δεν φαίνεται) και δεξιά, χαμηλά, μιά ασήμαντη μαύρη τρύπα, σαν μικρή καθίζηση. Αυτή είναι η είσοδος της σπηλιά Δρακόλακας (κλικ για μεγέθυνση).

Αν κοιτάξει κανείς προσεκτικά, πάνω δεξιά από την "τρύπα" έχει έναν άσπρο μαρμάρινο σταυρό (η φωτογραφία μεγαλώνει με κλικ).  Από εκεί που θα είστε, όταν φαίνεται αυτή η εικόνα, μοιάζει αρκετά δύσκολο να κατέβετε, αλλά με υπομονή, και λοξά, πάντα λοξά, είναι πολύ πιο κοντά και εύκολα από ότι δείχνει.

Αυτή θα είναι η θέα όταν θα έχετε πλησιάσει το λαγκάδι.  Αυτό που φαίνεται σαν "οχυρωμένος βράχος" κάτω και αριστερά από την είσοδο, δεν έχω ιδέα γιατί έχει χτισμένη ξερολιθιά στις άκρες, αλλά ο πιο εύκολος τρόπος να ανέβει κανείς είναι να συνεχίσει νότια στο λαγκάδι, για 20-30 μέτρα, και μετά να ανέβει πάνω, και δεξιά (και όχι να ...σκαρφαλώσει).

Αυτή είναι η πρόσβαση, και έχει και ένα κόκκινο βέλος με σπρέϋ, σε μια όρθια πέτρα (κάτω από το δικό μου κόκκινο βέλος). Όλες οι φωτό μεγαλώνουν με κλικ.

 

  

Αυτή είναι η είσοδος στην σπηλιά, και είναι απροβλημάτιστη, προφανώς κατεβαίνουν αρκετοί και συχνά, και έχει και 1-2 γούρνες με κρύο νερό και ένα εικόνισμα (νομίζω της Αγίας Παρασκευής) και κεράκια, και "ρεσώ" στα πέτρινα σκαλάκια που κατεβαίνουν, και να έχετε και φακό εάν θέλετε να δείτε το βάθος ή γωνιές της σπηλιάς και ΜΗΝ ΠΕΤΑΤΕ ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ (εκτός εάν έχετε όρεξη να κατέβετε να μαζεύετε). Είναι πολύ λιγότερο κλειστοφοβική από την Καμένη Σπηλιά...  Ωστόσο, είναι σε ..ερημιές, και εάν πάτε άνοιξη, καλοκαίρι, ή φθινόπωρο, καλό είναι να προσέχετε που βάζετε χέρια και πόδια κατά την διαδρομή... Οφιούσσα λεγόταν η Τήνος, και εάν συναντήσετε φιδάκια, να μην τα ενοχλήσετε. Σας φοβούνται πιο πολύ από τα φοβάστε εσείς. Φιδάκια δεν έχει στις σπηλιές, προτιμούν ζεστά μέρη...

Φιδάκια δεν είδα σε αυτή την βόλτα, μόνο ένα γεράκι, από πάνω, βόλταρε γύρω από ένα μίνι ουράνιο τόξο.

Κάπου είχα ακούσει ιστορίες σχετικά με τον Δρακόλακα, αλλά ομολογώ δεν τις θυμάμαι...