Πέμπτη 16 Απριλίου 2009

Δείπνοι και Μαρίες


Τον Dan Brown και τον Κώδικα Da Vinci πολλοί τον ξέρετε αφού το best seller έγινε ταινία και η ταινία παίχτηκε κατά κόρον στην τηλεόραση, συνδρομητική και μη και πληθώρα εκπομπών παίχτηκαν επίσης σχετικά με την ερμηνεία κλπ κλπ, παρουσιάζοντας τόσο τις απόψεις τον «οπαδών» του Dan Brown όσο και αυτές της Καθολικής Εκκλησίας ή του Opus Dei. Δεν ξέρω αν η Ορθόδοξη Εκκλησία πήρε θέση τηλεοπτικά, αλλά σίγουρα στο διαδίκτυο πήρε θέση (δες, π.χ. εδώ).

Δύο πράγματα έχουν ενδιαφέρον. (1) Η μεγάλη απήχηση του μυθιστορήματος του Dan Brown και (2) Η μεγάλη αντεπίθεση που του έγινε. Με συγχωρείτε, αλλά ο Dan Brown έθιξε ευαίσθητες χορδές, σίγουρα στον Δυτικό κόσμο, όπου όχι τόσο δειλά έχουν εμφανιστεί νέο παγανιστές πολλών ειδών οι περισσότεροι εκ των οποίων δηλώνουν ανοιχτά ότι λατρεύουν την Μεγάλη Θεά, σε κάποια εκδοχή της, την τρισυπόστατη οι περισσότεροι, ή το Ιερό Ζεύγος, ή κάτι που δεν έχει πολλή σχέση με την Σύνοδο της Νίκαιας και την εκδοχή του Χριστιανισμού που νομιμοποίησε.

Παραδόξως, μεγάλη συζήτηση έχει ξεκινήσει και σε ιστοσελίδες που συνήθως έχουν πολιτικό ή οικονομικό περιεχόμενο (π.χ.
http://www.antinews.gr/?p=6011 ή http://www.antinews.gr/?p=6018).

Αν κατάλαβα την περίληψη των απόψεων στα τελευταία αυτά, οι Ιουδαίοι είχαν προβλήματα με την κατοχή των Ρωμαίων και πολλά κινήματα ξεκίνησαν με σκοπό την απελευθέρωση της χώρας τους. Τα κινήματα αυτά είχαν προφητικό ή θρησκευτικό μεσσιανικό περιτύλιγμα. Ένα από αυτά εξελίχθηκε όπως μας έχουν πει, πλην όμως, αυτό που μας έχουν πει μπορεί να μην έχει σχέση με την αρχική εκδοχή, αλλά σίγουρα επικράτησε αυτό που βόλευε την Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, στην μάχη της για την δικιά της επιβίωση. Κατά μερικούς, αυτή η ανεξαρτητοποίηση της Ρώμης από την Κωνσταντινούπολη ξεκίνησε όταν απέτυχε η Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία να προστατεύσει την Δυτική, και οι Γότθοι που επεκράτησαν καμία όρεξη δεν είχαν να προσκυνούν την Ανατολή, ή αργότερα οι Γερμανοί του Δυτικούς… Αλλά αυτά είναι Ιστορία ή θρησκευτική Ιστορία.

Με ενδιαφέρει η τρομερή απήχηση που έχει το 2009 η Μεγάλη Θεά, είτε είναι σε εκδοχή Μαρίας Μαγδαληνής, είτε σε μορφή Παναγίας Δεσποίνης ημών, είτε στην προγενέστερη Πελασγική της εκδοχή.

Για πρώτη φορά, συνειδητοποίησα την Θεά, όταν τυχαία, διάβασα τον «Ηρακλή τον Συνταξιδιώτη μου» του Robert Graves.


Όσο για το αν ο Leonardo DaVinci απεικονίζει τον Ιωάννη ή κάποιαν άγνωστη, που έζησαν, αν έζησαν, 1450 χρόνια νωρίτερα, τρέχα γύρευε, μόνο αυτός θα μπορούσε να μας πει… αλλά τι σημασία έχει;

5 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Να σου πω, λίγο αιρετικά μας τα λες, αλλά και οι θρησκευτικές σαπουνόπερες της δεκαετίας του 70 στην τηλεόραση κουραστικές είναι. Μου αρέσει και το παραδοσιακό

Σήμερον κρεμάται επί ξύλου,
ο εν ύδασι την γην κρεμάσας.
Στέφανον εξ ακανθών περιτίθεται,
ο των αγγέλων βασιλεύς.
Ψευδή πορφύραν περιβάλλεται,
ο περιβάλλων τον ουρανόν εν νεφέλαις.
Ράπισμα κατεδέξατο,
ο εν Ιορδάνη ελευθερώσας τον Αδάμ.
Ήλοις προσηλώθη, ο νυμφίος της Εκκλησίας.
Λόγχη εκεντήθη, ο υιός της Παρθένου.
Προσκυνούμεν σου τα Πάθη, Χριστέ.
Δείξον ημίν και την ένδοξόν σου Ανάστασιν.

Καλή Ανάσταση

Ανώνυμος είπε...

Η (Καθολική) εκκλησία έχει τοποθετηθεί για τον Κώδικα Ντα Βίντσι. Τονίζει ότι πρόκειται για μυθιστόρημα. Απορρίπτει ορισμένα από τα κεντρικά σημεία του βιβλίου όπως ότι ο Ιησούς ήταν απλά άνθρωπος, παντρεμένος με την Μαρία Μαγδαληνή, που με την σειρά της πρέπει κάπως να λατρεύεται. Τα περί τεκνοποίησης είναι παντελώς αυθαίρετα. Επίσης αβάσιμα είναι και τα περί μυστικών οργανώσεων που φυλάνε μυστικά, ή ότι μυστικές οργανώσεις της Καθολικής εκκλησίας σχεδιάζουν δολοφονίες «απογόνων». Από εκεί και πέρα, σε όλους αρέσει ένα θριλερ.

Κατά τα λοιπά, πράγματι άβυσσος η ψυχή του Ντα Βίντσι.

αμμοδύτης είπε...

Το τελετουργικό της Μεγάλης Εβδομάδας είναι συγκινητικό, απλά εμείς οι "Έλληνες" κουβαλάμε και άλλα μπαγκάζια στο κεφάλι μας που αραιά και που, ακόμα και αυτές τις μέρες σκάνε μύτη και μας προβληματίζουν.

Ο ίδιος ο Dan Brown γράφει ότι πρόκειται για μυθιστόρημα. Αλλά δημοφιλές δεν είναι; Θα μου πεις και ο "πόλεμος των άστρων" δημοφιλής είναι. Ωστόσο υπάχουν πολλοί νεοπαγανιστες (νομίζω έτσι λέγονται) που τα παίρνουν σοβαρά αυτά. Και στην Ελλάδα έχουμε, πιο πολύ όμως στα πλαίσια του Δωδεκάθεου. Ποιητικά και πνευματικά γούστα.

Artanis είπε...

Για μένα η παράδοση και η πίστη είναι 2 εντελώς διαφορετικά πράγματα...Δεν πιστεύω τίποτα, κατά τα άλλα...Η μυθολογία μου αρέσει και την έχω εξηγήσει ήδη η ίδια, μετά απο πολλή και προσεκτική μελέτη, κιας είμαι μια απλή βιβλιοδίφης...

Ανώνυμος είπε...

Η ορθοδοξία και ο καθολικισμός παραεξουσιάζονται από το ανδρικό πρότυπο. Τουλάχιστον να συμμετείχαν και οι γυναίκες στον κλήρο, να υπάρχει μία ισορροπία.