O κόσμος θα υποφέρει από μια νέα χρηματοοικονομική κρίση, προειδοποίησε χθες ο πρώην επικεφαλής της Federal Reserve, Αλαν Γκρίνσπαν, σε συνέντευξή του στο BBC.«Η κρίση θα συμβεί και πάλι, αλλά θα είναι διαφορετική», τόνισε χαρακτηριστικά ο κ. Γκρίνσπαν, προσθέτοντας ότι είχε προβλέψει την οικονομική ύφεση, έπειτα από μια μακρά περίοδο ευημερίας.
Αλλά παρόλο που θα χρειασθεί να μεσολαβήσει αρκετός καιρός και θα είναι μια δύσκολη διαδικασία, στο τέλος η παγκόσμια οικονομία θα ανακάμψει, εκτιμά ο κ. Γκρίνσπαν.
«Οι χρηματοοικονομικές κρίσεις είναι διαφορετικές, αλλά έχουν την ίδια βασική πηγή... Την ικανότητα των ανθρώπων που βιώνουν μια μακρά περίοδο ευημερίας να θεωρούν ότι θα συνεχισθεί», τόνισε ο κ. Γκρίνσπαν, σε δηλώσεις ένα χρόνο μετά την κατάρρευση της Lehman Brothers
Παράλληλα, ο κ. Γκρίνσπαν προειδοποίησε ότι τα ανά τον κόσμο χρηματοπιστωτικά ιδρύματα θα έπρεπε να είχαν προβλέψει την κρίση. Και, για να αποφευχθεί μια παρόμοια κατάσταση, επενδυτές και κυβερνήσεις θα πρέπει να φροντίσουν για την πάταξη της απάτης και την αύξηση των προϋποθέσεων κεφαλαιακής επάρκειας για τις τράπεζες, κατέληξε ο κ. Γκρίνσπαν.
Την ίδια στιγμή, ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, Ζαν Κλοντ Τρισέ, δήλωσε χθες ότι η οικονομική κρίση δεν έχει ακόμη παρέλθει, υπογραμμίζοντας την ανάγκη για αξιόπιστα σχέδια επιστροφής σε βιώσιμη δημοσιονομική και νομισματική πολιτική.
Ανάλογη στάση τηρεί και ο Σουμπίρ Γκοκάρν, οικονομολόγος της Standard & Poor's, εκτιμώντας ότι οι κεντρικές τράπεζες θα πρέπει να διατηρήσουν τα επιτόκια σε χαμηλά επίπεδα, μέχρις ότου οι καταναλωτικές και εταιρικές δαπάνες είναι αρκετά υψηλές, ώστε να αποτελέσουν σημείο στήριξης της οικονομικής ανάπτυξης.
Από την πλευρά του, ο διευθύνων σύμβουλος της Goldman Sachs Λόιντ Μπλάκφεϊν, απηύθυνε έκκληση προς τους αξιωματούχους, που προσπαθούν να αποκαταστήσουν την εμπιστοσύνη στις χρηματοοικονομικές αγορές, να αποφύγουν τη δημιουργία ενός συστήματος που απομακρύνει ολοκληρωτικά το ρίσκο από το σύστημα, καθώς κάτι τέτοιο θα ήταν εις βάρος της οικονομικής ανάπτυξης.
http://www.naftemporiki.gr/news/static/09/09/10/1712935.htm
Χωρίς καμία μετριοφροσύνη, θα έλεγα ότι η εμπιστοσύνη στις χρηματαγορές είναι σημαντική και απαραίτητη προϋπόθεση, αλλά το ρίσκο δεν μπορεί να απομακρυνθεί ολοκληρωτικά. Αυτό που μπορεί να γίνει είναι να ελαχιστοποιηθεί, κατά το δυνατόν, το εκ των προτέρων ή a priori συστημικό ρίσκο. Ψιλά γράμματα;
http://ophioussa.blogspot.com/2009/08/blog-post_30.html
http://www.antinews.gr/?p=1378
http://www.antinews.gr/?p=6274
Ρίσκο, κίνδυνος, πάντα θα υπάρχει. Συστημικό ρίσκο υπάρχει όταν βάζεις όλα τα αυγά σε ένα καλάθι. Ή όταν οι εμπορικές τράπεζες ασχολούνται με επενδυτικές δραστηριότητες
10 σχόλια:
Αν η Δύση έχει ακόμα προβλήματα και εμείς είμαστε σε χειρότερη μοίρα βρασε ρύζι
Οι κρίσεις - λέει - είναι διαφορετικές αλλά έχουν την ίδια βασική πηγή .... Την ικανότητα των ανθρώπων,που βιώνουν μια μακρά περίοδο ευημερίας να θεωρούν οτι θα συνεχισθεί...
Μα αυτό δεν είναι ικανότητα, αλλά πλήρης ανικανότητα και
Το "έχει ο καιρός γυρίσματα" δεν του τόχε πεί κανένας του Γκρίνσπαν.
Αυτά παθαίνουν, όσοι εκτινάσονται στα ύψη,
Χάνουν την επαφή με τη γή.
ανώνυμε 5.05, πρόσεξες τον βασικό λόγο που αντέγραψα το άρθρο της Ναυτεμπορικής εδώ.
Η ανθρώπινη απληστεία, ή αφέλεια, ή ελπίδα... τα τρία είναι πολύ κοντά.
Μας δουλεύει κι αυτός "ψιλό γαζί"...
Για δείτε το σχετικό διαφωτιστικό βίντεο για τις κρίσεις μαϊμού και τις τελικές επιδιώξεις τους
http://video.google.com/videoplay?docid=-7671298400447638082&hl=el
@andreas πρέπει να σου ομολογήσω ότι παρά είμαι ορθολογιστής για να καταλάβω πολύ συμβολικά πράγματα. Και δεν συμμερίζομαι ότι όλα ταυτίζονται με τις χειρότερες στιγμές της συγχρονης αυτοκτατορικής συμπεριφοράς των ΗΠΑ, και σίγουρα όχι η χρηματοοικονομική κρίση.
Η κρίση για μένα ανάγεται σε ανθρώπινη συμπεριφορά, την στιγμή που καταργήθηκαν 2-3 ισορροπητικοί μηχανισμοί (ένας από αυτούς είναι η de jure κατάργηση του Glass Steafall Act, μετά την de facto κατάργησή του στις Ευρωαγορές.
Ο Greenspan σχεδόν το ομολόγησε σε δημόσια ομιλία του για αποτυχία των μηχανισμών αυτοελέγχου. Θεωρά ότι κάποιος Υπουργός Rubin ήταν κύριος υπαίτιος, αλλά και αυτός είχε τραπεζική διαπλοκή από πίσω του, νομίζω...
Σε ευχαριστώ για την επίσκεψη.
Αυτός δεν είναι που τα έκανε κουλουβάχατα στην οικονομία; Τώρα δηλαδή τί εννοεί με το "δε στα ΄λεγα;"
(Που να του πει ο παπάς στ' αυτί...)
Ζητάει και τα ρέστα τώρα...
Άντε καλημέρα...
χμμ... artanis. Δεν θα συμφωνήσω. Παραδέχτηκε δημόσια ότι οι μηχανισμοί ελέγχου ή αυτοελεγχου της αγοράς δεν λειτούργησαν επαρκώς. Σίγουρα διατήρησε με την μονεταριστική πολιτική που επέβλεπε την διατήρηξη της αναπτυξιακής τροχιάς )που θα έπρεπε ίσως να έχει διακοπεί το φθινόπωρο του 2001 ή στην κατάρρευση των εταιριών «.com».
Το «ποιός φταίει» είναι συνηθισμένο ελληνικό ερωτημα. Το «τι φταίει» είναι ποιό σωστό κατά την γνώμη μου, και συμφωνώ, προσωπικά με την άποψη του εικονιζόμενου στο θέμα.
Αν πρέπει να βρω κάποιον να φταίει, νομίζω «φταίει» αυτός που κατήργησε τον διαχωρισμό εμπορικών και επενδυτικών τραπεζών. Ακούγεται τραβηγμένο, αλλά στοιχηματίζω το πληκτρολόγιό μου ότι σε 150 χρόνια αυτό θα λένε οι αναλυτές και ιστορικοί. Υπάρχουν 10-15 άτομα που εμπλέκονται, και 2 συγκεκριμένα, κάπου τα έχω αναφέρει, αλλά τωρα δεν έχει σημασία. Εκείνη η πράξη όμως «μεγάλωσε το συστημικό ρίσκο». Φυσικά έχει και πολλές αλλες πτυχές, αλλά αν ψάχνω την αφορμή, αυτή νομίζω ήταν.
Θα συμφωνήσω στο ότι, καίριο μερίδιο ευθύνης για ότι έγινε και ότι θα ακολουθήσει, φέρει η κατάργηση του ρόλου των τραπεζών.
Έγιναν ξαφνικά μεγαλέμποροι αυτοί που είχαν το κυριότερο όπλο για το εμπόριο.
Δεν ξέρω εάν συμβαδίζει η χρονολογία της κατάργησης του Glass Steagall Act, με την απότομη αύξηση των εμπορικών κέντρων.
Και το πιθανολογώ και συμβολικά και ορθολογιστικά.
Τα εμπορικά κέντρα, στις ΗΠΑ αναπτύχθηκαν 20 χρόνια προν την κατάργηση του GSA (και ήταν στην ουσία δουλειά real estate), αλλά καταλαβαίνω τι λές: Η συγκεντρωση του εμπορίου. Το GSA συγκεντρωσε την διαμεσολάβηση στο κεφάλαιο, βάζοντας στην ίδια τσέπη και κάτω από την ίδια στέγη τα αποταμιευτικά με τα επενδυτικά κεφάλαια, και περνώντας το ρίσκο του ενός, στο μέγεθος του άλλου.
Το προσφιλές μου παράδειγμα είναι η Βήτα Τράπεζα. Της χρωστάει 100 εκατομ ένας εταιρικός πελάτης, στον οποίο έχει και μετοχές αξίας 2 εκατ. (εσύ και εγώ έχουμε τις υπόλοιπες αξίας 8 εκατ, που μας πούλησε η ίδια η Τράπεζα -- όταν την βόλευε). Αν ο εταιρικός πελάτης έχει πρόβλημα, εσύ και εγώ χάνουμε 8 γιατί το 100 της Τράπεζας έχει προτεραιότητα στην μονοφάϊκη διαχείριση που κάνει. Και το συστημικό ρίσκο είναι υψηλό.
Χαίρομαι όποτε κάνουμε "συστημική" συζήτηση.
Το μόνο ρίσκο είναι να μάθουμε κάτι παραπάνω.
:)
Δημοσίευση σχολίου