Πεζόδρομος

Θα το ξέρετε ήδη. Απόψε χτυπάνε χαρμόσυνα οι καμπάνες για την Αγία Πελαγία. Ακούγεται επίσης η χαρμόσυνη μουσική από την συναυλία που διαφημιζόταν στα μπλόκια. Όλο μαζί, που και που είναι ενδιαφέρον, η άγιοι και οι μοντέρνοι. Μεταξύ μας δεν μου αρέσει ούτε η μία επιλογή ούτε η άλλη. Δεν είμαι κατά της θρησκείας, απεναντίας, αλλά η μπίζνα των προσκυνητών έχει αρχίσει και με κουράζει.

Θα ξέρετε επίσης ότι επιτέλους δικαιώνεται και η ύπαρξη του περιφερειακού δρόμου γιατί η παραλία είναι πεζόδρομος. Προσωπικά δεν μου αρέσει, αλλά είμαι στην μειοψηφία. Ρώτησα, κουτουρού, καμιά 20αριά Χωραΐτες την άποψή τους. Εντελώς αντιεπιστημονικά. Οι 12 ήταν ενθουσιασμένοι, στους 5 δεν άρεσε, και οι υπόλοιποι με αγνόησαν.

Σε αυτούς που άρεσε, σημασία είχε ότι επιτέλους έχουμε κάτι σαν πλατεία της πόλης. Οι καφετέριες είναι ενθουσιασμένες, και τα παιδάκια παίζουν χαρούμενα. Στις καφετέριες κάθονται δικοί μας, στον δρόμο, κυρίως αλλοδαποί (οικονομικοί μετανάστες). Οι αρνητικοί ανέφεραν ότι «δεν τους συμφέρει» ή ότι «έχει πολύ φασαρία». Μία είπε ότι της δημιουργεί κατάθλιψη.

Ρώτησα επίσης δύο ζευγάρια γνωστών μου Αθηναίων. Ένα εκφράστηκε αρνητικά αναφέροντας ότι "εξελίσσεται σε ένα από τα ασχημότερα θέρετρα στην Ελλάδα", το άλλο ήταν ουδέτερο προς θετικό. Ένα ζευγάρι βορειοευρωπαίων είδα, αλλά δήλωσαν πολύ ευχαριστημένοι.

Δεν είμαι ειδικός επί της διαμόρφωσης θερέτρων, αλλά η παραλία της Χώρας απευθύνεται σε δικούς μας, και λιγότερο σε επισκέπτες ή άλλους. Είναι ωραίο, αν σας αρέσει.