«Με το τεύχος που κρατάτε στα χέρια σας, το περιοδικό «Το Φρούριο της Τήνου» ολοκληρώνει την τελευταία περίοδο της ζωής του και κλείνει οριστικά.
Όλοι γνωρίζουμε ότι στα ανθρώπινα πράγματα υπάρχει πάντοτε μια αρχή και ένα τέλος. Στον εφήμερο ετούτο κόσμο όπου ζούμε, τίποτε δεν είναι αιώνιο, τα πάντα είναι προσωρινά και εφήμερα».
Οι ιδέες, ωστόσο, έχουν ένα περίεργο τρόπο να μεταφέρονται, τυχαία, καμιά φορά. Και να περνάνε σε νέες διαστάσεις και να πολλαπλασιάζονται, το νοητικό αντίστοιχο των γονιδίων.
Φωτογραφίες του π. Α. Φ. κοιτούσα, βρήκα τον Γιάννη Ζ., τον ονόμασα, για μια μέρα, Fra Angelico, από εκεί βρέθηκα σε Ιησουίτες (εγώ που νόμιζα ότι είμαι με τους Μινορίτες Φραγκισκανούς) και από εκεί στην ιστοσελίδα για τον Άγιο Ιωσήφ, και τυχαία στο Φρούριο της Τήνου που ανακοίνωνε το τελευταίο του τεύχος.
Τα λόγια του π.Σ.Φ. μου μπήκαν στο κεφάλι και όλη μέρα δεν με άφηναν ήσυχο. Και το Κάστρο θέλω να αναδείξω και το Φρούριο θα ήθελα να συνεχίζεται. Που ξέρεις που θα οδηγήσει αυτή η σκέψη. Σκέψη που διατυπώνεται μπορεί να πάρει άλλη διάσταση…
Το Φρούριο της Τήνου είναι εδώ: http://www.catholic.gr/ierikardia/SELIDES_173.pdf
Η έννοια του πολλαπλασιασμού των ιδεών είναι στο τελευταίο κεφάλαιο του βιβλίου “The Selfish Gene” του Richard Dawkins. Η σύμπτωση είναι ότι το link μου το έστειλε φίλος που δηλώνει… άθεος και πολέμιος της Εκκλησίας!
Η θέα είναι από το Σμαρδάκιτο, ή Σμαρδάκιον ή Smardaito? (βλέπε και http://www.catholic.gr/episkopi.htm, εδώ είδα για πρώτη φορά το Smardaito, κοντά στην Cattomerea).
Όλοι γνωρίζουμε ότι στα ανθρώπινα πράγματα υπάρχει πάντοτε μια αρχή και ένα τέλος. Στον εφήμερο ετούτο κόσμο όπου ζούμε, τίποτε δεν είναι αιώνιο, τα πάντα είναι προσωρινά και εφήμερα».
Οι ιδέες, ωστόσο, έχουν ένα περίεργο τρόπο να μεταφέρονται, τυχαία, καμιά φορά. Και να περνάνε σε νέες διαστάσεις και να πολλαπλασιάζονται, το νοητικό αντίστοιχο των γονιδίων.
Φωτογραφίες του π. Α. Φ. κοιτούσα, βρήκα τον Γιάννη Ζ., τον ονόμασα, για μια μέρα, Fra Angelico, από εκεί βρέθηκα σε Ιησουίτες (εγώ που νόμιζα ότι είμαι με τους Μινορίτες Φραγκισκανούς) και από εκεί στην ιστοσελίδα για τον Άγιο Ιωσήφ, και τυχαία στο Φρούριο της Τήνου που ανακοίνωνε το τελευταίο του τεύχος.
Τα λόγια του π.Σ.Φ. μου μπήκαν στο κεφάλι και όλη μέρα δεν με άφηναν ήσυχο. Και το Κάστρο θέλω να αναδείξω και το Φρούριο θα ήθελα να συνεχίζεται. Που ξέρεις που θα οδηγήσει αυτή η σκέψη. Σκέψη που διατυπώνεται μπορεί να πάρει άλλη διάσταση…
Το Φρούριο της Τήνου είναι εδώ: http://www.catholic.gr/ierikardia/SELIDES_173.pdf
Η έννοια του πολλαπλασιασμού των ιδεών είναι στο τελευταίο κεφάλαιο του βιβλίου “The Selfish Gene” του Richard Dawkins. Η σύμπτωση είναι ότι το link μου το έστειλε φίλος που δηλώνει… άθεος και πολέμιος της Εκκλησίας!
Η θέα είναι από το Σμαρδάκιτο, ή Σμαρδάκιον ή Smardaito? (βλέπε και http://www.catholic.gr/episkopi.htm, εδώ είδα για πρώτη φορά το Smardaito, κοντά στην Cattomerea).
8 σχόλια:
Μελαγχολικά άρχισε η μέρα χτες, μελαγχολικά έκλεισε...
Τα πράγματα που έχουν αξία ξαναγεννιούνται απ'τις στάχτες τους ή ανακυκλώνονται και παίρνουν νέα μορφή. Υπάρχουν κι άλλα που απλώς τα προσπερνάει η εποχή και τα αφήνει πίσω. Το μυστικό είναι να μην παραιτούμαστε από αυτά που πιστεύουμε οτι είναι σημαντικά για τη ζωή μας. Ακόμα κι αν η εποχή ή άλλες συνθήκες φωνάζουν οτι 'πρέπει' να προχωρήσουμε μπροστά. Καλό είναι κάθε τόσο να γυρίζουμε πίσω το κεφάλι. Βοηθάει στον προσανατολισμό.
μα για αυτό δεν έχει πραγματική αξία η παράδοση, η ιστορία και ο πολιτισμός;
Άσχετα από θρησκευτικές προτιμήσεις οι Ιησουϊτες και οι Φρερ και οι Ουρσουλίνες έδωσαν παιδεία στο νησί.
Μερικοί θερμόαιμοι πιστεύουν ότι έκαναν μόνο κατηχητικό. Λάθος. Παιδεία. Φυσικά και κατηχητικό. Σε αντίθεση η Νότια Τήνος τι επιδεικνύει; Όνειρα, θάυματα και ιρανικού τύπου θεοκρατία.
Κεράκια και ρουμς.
Ενώ οι φθηνές και αφελείς μεταφράσεις στα ελληνικά καθολικών θρησκευτικών ασμάτων είναι υψηλή κουλτούρα...
Αν δεν κάνω λάθος και οι 'βόρειοι' τρώτε απ΄το μεγάλο φαγοπότι. Πόσα μαγαζιά στη Χώρα ανήκουν σε καθολικούς? 50%? Ίσως παραπάνω?
Καταλάβετε το η Τήνος είναι μια. Με τα καλά της τα κακά της, τα φυσικά της, τα πολιτισμικά της, τα τριτοκοσμικά της και τα πανηγυρικά της.
Η ιστορία, τα μνημεία, οι παραδόσεις είναι η κληρονομιά μας και ανήκουν σε όλους.
Μίζεροι ανθρώποι!
Πού είναι η παιδεία σας? γιατί τα τελευταία χρόνια δεν βλέπουμε δείγματά της. Μήπως να ανάψετε καμιά λαμπάδα στη Μεγαλόχαρη μπας και γίνει κανένα θαύμα και ξαναεμφανιστεί?
Και κάτι ακόμη. Εσείς είστε ακόμη εδώ. Οι ιησουίτες, οι Όυρσουλίνες και οι Φρερ γιατί σας εγκαταλαπείπουν σιγά σιγά? Εσείς και τα παιδιά σας δεν έχετε ανάγκη παιδείας?
η εμπάθεια και ο φανατισμός!
Το ποιά παιδεία είδαμε από τις Ουρσουλίνες το ξέρουμε εμείς, που πηγαίναμε ξυπόλητες στα Λουτρά και γίναμε λίγο καλύτεροι από ότι αν δεν πηγαίναμε.
Το να είμαστε σήμερα καλύτερα ή χειρότερα, ποιος να ξέρει? Οι Ουρσουλίνες ήταν όαση στην έρημο. Βέβαια οι καιροί άλλαξαν. Παλιά υπήρχαν και πολλά παιδιά και άξιες κοπέλλες που ακολουθουσαν εκείνο τον δρόμο. Τώρα η Τήνος έχει ερημώσει και οι αξίες είναι αυτές που δείχνει η τηλεόραση.
Εσύ "έλεος" είσαι ικανοποιημένος από την ζωή σου? Έχεις εύχαριστες αναμνήσεις? Πηγαίνεις να χαιρετήσεις τις δασκάλες ή τους δασκάλους σου? Σε θυμούνται?
Αγαπητή Ζαβοντινιακιά δεν αμφιβάλω οτι κάποτε ίσως τα τάγματα αυτά παράξανε κάποιο κοινωνικό έργο και καταλαβαίνω οτι μερικοί από εσάς έχετε συναισθηματικούς δεσμούς μαζί τους. Ο λόγος που εξοργίζομαι είναι γιατί όλη αυτή η κατάσταση μου θυμίζει τους ιεροκήρυκες που ταξίδευαν στην Αφρική για να 'μορφώσουν' τους ιθαγενείς πληθυσμούς. Με αντάλλαγμα τον απαραίτητο προσηλυτισμό βέβαια. Συγνώμη αν σας ενοχλούν οι απόψεις μου αλλά θα προτιμούσα οι άνθρωποι να έχουν μεγαλύτερη εμπιστοσύνη στις δυνάμεις τους και λιγότερη στις θρησκείες.
Η δικιά μου εκτίμηση είναι στους ανθρωπους και την ανθρώπινη συμπεριφορά τους. Οι αναμνήσεις μου έχουν και την αυστηρότηα ενος σχολείου κα τα πράγματα που μας μάθανε και την φτώχεια της εποχής.
Δεν θυμάμαι κατήχηση ή ιεροκύρηκες ουτε θεωρώ ότι είμαι ιθαγενής, ούτε είμαι ιδιαίτερα θρήσκα. Σίγουρα η λειτουργία ήταν στα λατινικά. Τώρα είναι στα νεα ελληνικά και πάω μία φορά τον χρόνο, σε πανηγύρι. Μου αρέσει η λατινική εκδοχή όπως μου αρέσει και η βυζαντινή. Μου αρέσει και η ανάμνηση της καμπάνας στο χωριό μου στον εσπερινό.
Ο Μεθόδιος και ο Κύριλλος τι ακριβώς έκαναν στα Βαλκάνια και την Ανατολική Ευρώπη;
Αυτά είναι παλιές ιστορίες. Οι καρδιές και ο νους των ανθρώπων κερδίζονται και σήμερα, αλλά όχι αναγκαστικά με θρησκείες.
Δημοσίευση σχολίου