Κάποιος φίλος μου είπε ότι έχω ωραίες φωτογραφίες. Δεν έχω ωραίες φωτογραφίες, η Τήνος είναι (ως επί το πλείστον) όμορφη. Έ, καμιά φορά κάνω ζαβολιές. Από το καταπληκτικό αυτό σπίτι, αφαίρεσα τα καλώδια της ΔΕΗ και τις κεραίες της τηλεόρασης.
Πάντως, για τους επίδοξους εργολάβους, αυτό είναι παραδοσιακό σπίτι. Με κρεβατίνα από αμπέλι, ροδακινιές και γιασεμιά.
Όλο το Σμαρδάκιτο είναι όμορφο χωριό. Έχω φαγωθεί να καταλάβω την προέλευση του ονόματος. Νόμιζα ότι το «Σμαρδάκιον» είναι Βυζαντινό. Το Smardaito που ανέφερα στην προηγούμενη ανάρτηση το μπερδεύει το θέμα. Κάποιος μου είπε ότι ο Αλέκος Φλωράκης είχε εκφέρει άποψη ότι το όνομα μπορεί να έχει σχέση με «σμάρια», σμήνη μελισσών...
Πάντως, για τους επίδοξους εργολάβους, αυτό είναι παραδοσιακό σπίτι. Με κρεβατίνα από αμπέλι, ροδακινιές και γιασεμιά.
Όλο το Σμαρδάκιτο είναι όμορφο χωριό. Έχω φαγωθεί να καταλάβω την προέλευση του ονόματος. Νόμιζα ότι το «Σμαρδάκιον» είναι Βυζαντινό. Το Smardaito που ανέφερα στην προηγούμενη ανάρτηση το μπερδεύει το θέμα. Κάποιος μου είπε ότι ο Αλέκος Φλωράκης είχε εκφέρει άποψη ότι το όνομα μπορεί να έχει σχέση με «σμάρια», σμήνη μελισσών...
10 σχόλια:
Θέλω λίγο να βοηθήσω.
Smardaito, η πιο πιθανή προέλευση της ονομασίας του όμορφου αυτού χωριού είναι η εξής:
Smarrire (ρήμα ιτ)+ dall'(πρόθ)+ alto (επίρρ.)
Smarrito + da[(ll'al)-συναιρούνται ίσως και προς χάριν κάποιας διαλέκτου με το]+ i + to =Smardaito
Μετάφραση: "Χαμένο από ψηλά).
Κι επιδή θέλω να βοηθήσω κι άλλο,
Νομίζω δε ότι αυτό επιβεβαιώνεται περισσότερο, από το ελληνικό όνομα πλέον, Σμαρδάκιον
το οποίο εν συντομία αναλύεται:
smar + da (συν ll'oc) + chio
smarrire dall'occhio, με μετάφραση:
"χαμένο από το μάτι".
Έλαβα στοιχεία από το μεγάλο λεξικό της Ιταλικής Γλώσσας Nicola Zincarelli.
Λυπάμαι για το "επιδή".....μικρό πληκτρολόγιο γαρ!!!
Επειδή λοιπόν
Στα κείμενα του Κικέρωνα καθώς και του Dante Alighieri, συναντάμε παρόμοια συναίρεση λέξεων.
14.13
Scr. in Cumano vi K. Mai. a. 710 (44).
CICERO ATTICO SAL.
a)ll' ou) daito\
Κι επειδή η ακριβής μετάφραση, δεν είναι ποιητική θα βάλω την τελεία μου, λέγοντας
Smardaito, χάνεται ψηλά
Σμαρδάκιον, "εκεί, που χάνεται απ' το βλέμμα ..."
Hic ego qui iaceo tenerorum lusor amorum
Ingenio perii, Naso poeta, meo.
At tibi qui transis, ne sit grave, quisquis amasti,
Dicere: Nasonis molliter ossa cubent.
καλά, ανέφερα Ιησουίτες και ήρθαν όλοι οι μορφωμένοι. Ομολογώ εντυπωσιάζομαι και με την άδειά σου "γάϊδαρε", θα αναρτήσω το σχόλιό σου!
και από τον φίλο σου τον συντηρητή μας έφερες βόλτα στην ετυμολγία του Smardaito-Σμαρδάκιτο
μήπως και τα "σμαρια" του Αλέκου Φλωράκη είναι "χαμένες μέλισσες"?
πολύ πιθανόν αφού "σμάρι" είναι "χαμένες μέλισσες"
Δημοσίευση σχολίου