«το πάτημα ενός διακόπτη είναι το αίτιο και το άναμμα της λάμπας είναι το αιτιατό» λέει στα σχετικά λήμματα η Wikipedia…Με ρωτάνε διάφοροι γνωστοί (τώρα που είναι Σαββατοκύριακο και δεν άγχονται σε ποια τράπεζα να μετακινήσουν τα λεφτά τους), «τι φταίει για αυτήν την κρίση;». Πολύ δύσκολα απαντάω με λίγα και κατανοητά λόγια, πρώτα από όλα γιατί δεν ξέρω και δεύτερον, κρίσεις σαν και αυτές νομοτελειακά καταλήγουν σε ιδεολογικά και φιλοσοφικά.
Αυτό που ξεκίνησε την κρίση, είναι ότι οι αξίες των πραγμάτων παραφούσκωσαν. Η τιμή των σπιτιών, π.χ., ανεβαίνει όταν υπάρχει περισσότερη ζήτηση από προσφορά. Πως όμως ανεβαίνει η τιμή όταν η ζήτηση είναι πτωτική; Φτηνά δάνεια είναι η απάντηση. Δανείζεσαι, αγοράζεις, ποντάρεις ότι θα ανεβαίνει η αξία να πουλήσεις με κέρδος, αν ζοριστείς στο δάνειο… Ζορίζεσαι στο δάνειο, πας να πουλήσεις ανακαλύπτεις ότι δεν πουλιέται, πανικός! Αυτά όμως είναι συμπτώματα, δεν είναι αίτια.
Παράλογα δάνεια είναι μια δεύτερη απάντηση. Εορτοδάνεια; Θαυμάσια ιδέα! Γιατί να στερηθούμε την χαρά των Χριστουγέννων; Που ακούστηκε όμως…Εγώ ήξερα ότι αν δεν έχεις, δεν έχεις. Τι είναι οι Τράπεζες; Πρόνοια; Δεν έχει κύριε, δεν χαλάς. Ακούγεται σκληρό, αλλά η θεμιτή προσδοκία ευτυχίας είναι μία βασική αιτία της κρίσης. Απόλυτα θεμιτή. Η προσδοκία ευτυχίας με δανεικά δεν είναι θεμιτή.
Ρωτάω εγώ τώρα αφελώς... Φταίνε οι άνθρωποι ή φταίνε οι τράπεζες;
7 σχόλια:
Υποτιμάς την ανάγκη το άλλου.
Ένα κομμάτι τηε ευθύνη το έχουν οι τράπεζες και οι διαφημίσεις της καταναλωτικής κοινωνίας. Σε βομβαρδίζουν όλη μέρα με όμορφους πλούσιους ευτυχισμένους, με το καινουργιο σπίτ και το καινούργιο αυτοκίνητο και τα ξανθά παιδάκια με τα γαλανά ματάκια και σου λένε «θέλε θέλε θέλε». Και μετά οι τράπεζες σου λενε «έλα να πάρεις έλα να παρεις».
Τι να κάνει ο φτωχός; να βουλώσει τα αυτιά και να κλείσει τα μάτια;
Πριν από καμιά δεκαριά χρόνια έσκασε ένα σκάνδαλο με επιχειρηματία που τον δάνειζαν οι τράπεζες έστω κι αν γνώριζαν ότι κάτι δεν πάει καλά ή μπορούσαν να το διαγνώσουν με τις μεθόδους που εφαρμόζει μια τράπεζα για να χορηγήσει δάνεια. Η υπόθεση έφτασε στα δικαστήρια κι εκεί που περίμεναν να πάει ισόβια έφαγε μόνο 5 χρόνια διότι το δικαστήριο έριξε το μεγαλύτερο μέρος της ευθύνης στις τράπεζες. Αυτά εκτός Ελλάδας.
σωστά, ζαβοντηνιακιά και εξάκτινε, όλοι θέλουμε κάτι καλύτερο, αλλά άλλοι μας καλλιεργούν το «παρε το τώρα, πληρωσε με δόσεις αργότερα», «ζήσε το όνειρό σου, πάρε ένα δάνειο»
Το λυπηρό είναι ότι ο Έλληνας κυρίως ίσως κι άλλοι λαοί δεν το γνωρίζω, στηρίζει την προσδοκία της ευτυχίας στο χρήμα και ότι αυτό συνεπάγεται.
Δεν μορφώνεται επαρκώς, ούτως ώστε να μπορεί να στηρίζεται και κάπου αλλού εκτός από το φαντακτερό του αυτοκίνητο, φθονεί τον διπλανό του για όσα έχει και τον ανταγωνίζεται με δανεικά.
ανώνυμε, εξαρτάται τι εννοείς ανάγκη.
Έχω ανάγκη από ακριβά φάρμακα, αλλά δεν έχω ανάγκη από 3 τηλεοράσεις 40 ιντσών.
Με το συμπάθειο.
Είχα σχεδόν τα πάντα αλλά ήμουν δυστυχής, έχω όσα χρειάζομαι κι ακόμη δεν είμαι ευτυχής.
Λέτε ένα δανειάκι να μου λύσει το πρόβλημα;
Για να το ξανασκεφτώ.
Δημοσίευση σχολίου