Αγάπι

Έγραψα τις προάλλες μια ανάρτηση με τίτλο «πρόχειρος οδηγός». Ούτε φτιάχνω, ούτε πουλάω οδηγούς, αλλά κατά καιρούς τους χαζεύω, όπως χαζεύω τις Αθηναϊκές εφημερίδες. Όχι για την είδηση, αλλά για να δω, ο συγκεκριμένος εκδότης, τι θέλει να μου περάσει.

Οι οδηγοί για το νησί είναι, επιεικώς ελλιπείς και που και που προκατειλημμένοι Τις περισσότερες φορές δείχνουν άγνοια. Το νησί είναι μεγαλύτερο και αρκετά πιο πολύπλοκο από την πρώτη εντύπωση.

Εγώ, ας πούμε, νόμιζα ότι κάτι ήξερα για την περιοχή μου. Ωστόσο είμαι παντελώς άσχετος για μια περιοχή που φαίνεται από εδώ που είμαι, δεν απέχει 4-5 χιλιόμετρα, έχω περάσει πολλές φορές, και όμως κάθε φορά «ανακαλύπτω».

Προσπαθώντας, πέρσι, να αποτυπώσω μονοπάτια (ή δρόμους αν το προτιμάτε), είδα ότι υπάρχει εκτεταμένο δίκτυο γύρω από το Αγάπι, που όμως μέσα στα δέντρα του λαγκαδιού ή τις βελανιδιές γύρω γύρω, δεν φαινόταν στην αεροφωτογραφία...

Πέρυσι το φθινόπωρο περπάτησα και φωτογράφισα το μονοπάτι-δρόμο από το Αγάπι προς τη Βωλάξ, που είδα ότι ήταν καθαρό και συντηρημένο από τους ίδιους τους Αγαπιανούς. Απόλαυση... Μία ώρα σε δάσος στις Κυκλάδες... Φέτος είδα ότι καθάρισαν και το κομμάτι προς τον έρημο οικισμό «Μεγάλος Ποταμός» και προς το Σκλαβοχώρι, το χωριό του Γκύζη.


Η έκπληξη; Έχει περισσότερους, και σε πρώτη εντύπωση όχι λιγότερο περίτεχνους περιστεριώνες από άλλα χωριά που φημίζονται για τους περιστεριώνες τους. Και νερόμυλους... Και συμπαθητικούς ανθρώπους, που αν προσέξεις, έχουν λίγο διαφορετικό γλωσσικό ιδίωμα από τους υπόλοιπους....

Ο φίλος Μανώλης Κ., σημάδεψε τα βασικά μονοπάτια που ενώνουν το Αγάπι με την Βωλάξ, τον Μεγάλο Ποτάμό και το Σκλαβοχωριό. Τα αρχεία είναι μεγάλα και μάλλον θα πάνε στην ophioussa.com, μαζί με φωτογραφίες και άλλο υλικό.