Δευτέρα 30 Νοεμβρίου 2009

Το χωριό με τους καθρέφτες


Πήγα και είδα την έκθεση του Τσόκλη στα Μοναστήρια, πριν 2 χρόνια περίπου. Τα Μοναστήρια τα ήξερα σαν εγκαταλειμμένο χωριό. Ποτέ δεν ρώτησα γιατί έφυγαν οι κάτοικοι και θα ρωτήσω μία από τις δύο εγκυκλοπαίδειες του νησιού. Συνήθως ο κόσμος φεύγει από ένα χωριό, σαν τα Μοναστήρια, όταν το νερό γίνει δύσκολο, αλλά δεν ξέρω αν αυτή ήταν η περίπτωση με τα Μοναστήρια.


Ξαναπήγα πέρυσι και είδα την ερήμωση της ερήμωσης. Και ομολογώ ότι η συγκίνηση της αρχικής επίσκεψης μετατράπηκε σε ενόχληση με τους «καλλιτέχνες». Παλιότερα που είχα πάει, είχα προλάβει έναν χωριανό, που πρέπει να είχε φύγει πρόσφατα, αφού πήγαινε ακόμα εκεί για μικροδουλειές ή τα μελίσσια του. Αργότερα έμαθα ότι διάφοροι περαστικοί είχαν «σηκώσει» ο,τιδήποτε μπορούσε να μεταφερθεί. Το έχω δει αυτό το «φαινόμενο» και στα Κάτω Μέρη, όπου δεν έχει μείνει πήλινο ή άλλο αντικείμενο στα κατ’κιά, ανάμεσα Αετοφωλιά και Πλατειά. Όχι, όχι, δεν είναι κλοπή, «σήκωμα» είναι.


Δεν ξέρω πόσοι από εσάς ασχολήθηκαν με τις εκλογές της Κυριακής. Εντυπωσιάστηκα με τα κανάλια, καθόλου γκεμπελική η «ενημέρωσή» τους αλλά συμβαίνει αυτό… Διαπλοκή το λένε στην Αθήνα. Ωστόσο η συμμετοχή ήταν μεγάλη, λένε, και ερμηνεύεται σαν νίκη του διαδικτύου και των blogs. Η πληροφόρηση δεν είναι πια μονοπώλιο λίγων, αμφίβολου ύφους, να μην πω ήθους, «επώνυμων» δημοσιογράφων και τηλεπαρουσιαστών.


Τώρα, κατά πόσον θα ξαναζήσουν τα χωριά... Δεν νομίζω ότι θα ξαναγυρίσουμε πίσω στο 1815 ή στο 1615 (αν και με την οικονομία στα χάλια που είναι ποτέ δεν ξέρεις). Το συγκριτικό πλεονέκτημα και η βαριά βιομηχανία των Κυκλάδων είναι ο τουρισμός. Η Τήνος προσφέρεται για τουρισμό (μόνο δύο ώρες με ταχύπλοο από την Αθήνα) και για αγροτική δραστηριότητα. Ο συνδυασμός, παραδόξως αναβαθμίζει τον ίδιο τον τουρισμό. Που προτιμούν να πηγαίνουν επίσκεψη οι τουρίστες; Στον Τριαντάρο ή στον Φαλατάδο; Στην Χώρα ή στην Βωλάξ; Στην Αγία Βαρβάρα ή στο Αγάπι; Σίγουρα δεν γουστάρουν την ...Αγία Μαρίνα ή τα νταμάρια. Διαλέγετε και παίρνετε.

Είδη προς εξαφάνιση

Μιλώντας λοιπόν για τα αγαπημένα μας γαϊδουράκια σε χθεσινή ανάρτηση αποφάσισα να αφιερώσω και μία γωνιά μόνο γι’αυτά.


Τα ζώα αυτά που ήταν σύντροφος ακούραστος σε όλη την Τήνο για εκαντοταετίες, ίσως; ξαφνικά βιώνουν την εγκατάλειψη και την εξαφάνιση.



Τα τελευταία που υπάρχουν επιβιώνουν χάρη στους τελευταίους εναπομείναντες γεωργούς (άνω των 60) που ακόμη έχουν στην κατοχή τους και εξακολουθούν να χρησιμοποιούν γαϊδουράκια και μουλάρια ως μέσο μεταφοράς.









Οπότε δείτε τα μία τελευταία φορά. Σε λίγο καιρό δεν θα υπάρχει κανένα. Και τα παιδιά θα τα βλέπουν μόνο στις εικόνες των βιβλίων και στις κινηματογραφικές ταινίες τύπου Shrek.






Και η αγελαδίτσα τον ίδιο δρόμο θα πάρει, κι ας κοιτάει πίσω... Νέους αγρότες κάτω των 35-40 ετών δεν γνωρίζω. Άρα και η εκτροφή τους θα σταματήσει. Εκτός αν αλλάξουν τα δεδομένα...

Σημειολογικά


Η Κυριακή 29 Νοεμβρίου ήταν, σημειολογικά, ενδιαφέρουσα. Την πρώτη, μικρή, χυλόπιτα την έφαγαν κάτι σοβαροφανή κανάλια που έχουν πληρωμένες καταχωρήσεις για δελτία ειδήσεων. Την δεύτερη, την έφαγαν οι μάγειρες που από το ...πότε; το 1965; ή παλιότερα; φτιάχνουν εκλογικά αποτελέσματα. Την τρίτη η οικογενειοκρατία. Δεν γίνεται βρε παιδιά κληρονομικοί βουλευτές, υπουργοί και πρωθυπουργοί... Βασιλιά κληρονομικό είχαμε και τον ξεφορτωθήκαμε. Φτάνει πιά... δεν χορτάσατε;

Δεν είναι νίκη της «Δεξιάς». Είναι νίκη του κόσμου, των bloggers και του διαδικτύου. Δεύτερη εκλογή αρχηγού κόμματος από την βάση. Καλό είναι αυτό. Σε δύσκολους καιρούς, έστω με καθυστέρηση, θυμόμαστε την Δημοκρατία.

Κυριακή 29 Νοεμβρίου 2009

Παράθυρο στον χρόνο

Κάποιος φίλος ανώνυμος σχολίασε τα Μοναστήρια ως το χωριό με τους καθρέπτες ενθυμούμενος προφανώς την εκδήλωση που είχε γίνει πριν τρία καλοκαίρια.


Όμως τα Μοναστήρια ήταν κάτι πολύ παραπάνω. Ήταν ένα χωριό που έσφυζε από ζωή, είχε κόσμο στα σοκάκια του, παιδιά στις αυλές των σπιτιών του και η καμπάνα της εκκλησίας ηχούσε τις Κυριακές καλώντας τον κόσμο για τη λειτουργία. Και τώρα τι έχει απομείνει;


Χαλάσματα και ερημιά τριγύρω από το μόνο που μένει όρθιο και συνεχίζει να δέχεται κόσμο : η εκκλησία του Αγ. Ιωσήφ. Κι αυτό χάρη στην προσπάθεια των ανθρώπων να μην αφήσουν την εκκλησία να καταρρεύσει κι αυτή.


Και αρχίζω να αναρωτιέμαι πως έφτασε αυτό το χωριό σε τέτοια κατάσταση; Γιατί το εγκατέλειψαν στην τύχη του; Δεν υπήρχαν κληρονόμοι ή δικαιούχοι να αναστηλώσουν τα σπίτια; Το χωριό αυτό δεν είναι ούτε μακριά από τα υπόλοιπα, ούτε μη προσβάσιμο από δρόμο.


Άραγε αυτή είναι η μοίρα και των υπόλοιπων χωριών? Σε λίγα χρόνια, 50-70, ίσως και πολύ λιγότερα, αυτό θα αντικρύζουμε; ‘Οχι εμείς οι ίδιοι, αλλά τα παιδιά και τα εγγόνια μας;

Το «τζάκι»


Σάββατο 28 Νοεμβρίου 2009

Παραπλανητική τηλεόραση


«Το ΜΕΓΚΑ ανακοίνωσε ξανά σήμερα το πρωί ότι για να ψηφίσεις στην αυριανή ψηφοφορία πρέπει να έχεις ψηφίσει στις 4 Οκτωβρίου. Πρόκειται για ψευδή και στοχευμένα παραπλανητική είδηση, με σκοπό να αποτρέψουν την εκδήλωση του ρεύματος.

Προέρχεται εμφανώς από το ότι έχουν γνώση δημοσκοπήσεων τύπου 60-30-10».

http://www.antinews.gr/?p=25578

Παρασκευή 27 Νοεμβρίου 2009

Θέα απεραντοσύνη


Πρέπει να το έχει ο Νοέμβρης. Φανταστικά ταξίδια με θέα την απεραντοσύνη. Βορειοδυτικά, στ’ Κοσσίν’ το Δρακονήσι, η χώρα των falco eleonorae, και η Άνδρος.


Νοτιοανατολικά, το Βρέκαστρο, η Ρήνεια, ο Μουντάδος και τα Μοναστήρια (και πίσω από τα Μοναστήρια η Μύκονος)
.

Πέμπτη 26 Νοεμβρίου 2009

Ωχ ωχ ωχ...


Οι χρηματαγορές στην Αμερική είναι κλειστές σήμερα, αλλά σχεδόν απροειδοποίητα, αν και φαινόταν στην αγορά από το τέλος Οκτωβρίου, ήρθε ο χειμώνας. Και τι χειμώνας!... Όλα τα καμπανάκια συναγερμού στις αγορές, χτυπάνε εδώ και μέρες.

Έχει καλλιεργηθεί η εντύπωση ότι η Δυτική Ευρώπη ανακάμπτει, και ότι μόνο εμείς έχουμε προβλήματα. Κλασσικοί Έλληνες, εμείς, βασιζόμαστε ότι θα μας λυπηθούν οι κουτόφραγκοι και αν κάναμε τα στοιχειώδη για 1-2 μήνες, θα συνέχιζαν να μας χρηματοδοτούν


Ωστόσο τόσο η διαφορά στο κόστος του δανεισμού του Ελληνικού Δημοσίου (σχετικά με το Γερμανικό Δημόσιο), όσο και αυτός ο χαζός αλλά αμείλικτος Γενικός Δείκτης του Χρηματιστηρίου, όσο και απλά πράγματα όπως πωλήσεις και φορτώσεις σε βιομηχανίες και εμπορικά μου λένε ότι δεν πάμε καθόλου καλά.

Μεταξύ μας, δεν πίστεψα ότι πηγαίναμε καλά. Το καλοκαίρι, χαρήκαμε που ο ουρανός δεν είχε πέσει στο κεφάλι μας, απολαύσαμε την κάποια «ανάκαμψη» (δεν ήταν ανάκαμψη, η απίθανη ρευστότητα ήταν).


Και επειδή σας έχω πρήξει με το πέταγμα της πεταλούδας, μια πεταλούδα πέταξε. Μακριά από εμάς, στο μακρινό ...Ντουμπάϊ. Παρακολουθήστε τώρα, τις επόμενες μέρες, τις παρενέργειες Και μην ξεχνάμε, η Μεγάλη Αγορά της Νέας Υόρκης είναι κλειστή σήμερα λόγω της Ημέρας των Ευχαριστιών, μοναδικά τοπικής γιορτής εκεί... αύριο θα ξέρουμε τι έκανε η πεταλούδα εκεί, και μετά θα δούμε συνέχεια.


Θα υπάρξουν και άλλες πεταλούδες. Οι πεταλούδες πάντα πετούν σε καιρούς αδιεξόδων.

Τετάρτη 25 Νοεμβρίου 2009

Κλειστό σύστημα


Αααα… το μαγικό νησί, πριν χάσει την μαγεία του. Πριν την ΔΕΗ, πριν την Ελληνική Δημοκρατία (εξ άλλου «Βασίλειο» ήταν τότε. Πριν τις επιδοτήσεις και τους εκβιασμούς της Ε.Ε. Πριν την «ελεύθερη ραδιοφωνία και τηλεόραση»

Το χωριό τότε ήταν ένας μικρόκοσμος, σχεδόν αυτάρκης (νομίζω οι …ρέγκες ήταν εισαγόμενες, και θεωρούνταν μέγα έδεσμα με ντοματοσαλάτα, κρεμμύδι και κάπαρη). Βέβαια, είχες ψωμί μόνο αν είχες σπείρει, και αν είχε βρέξει… Και δεν είχες ανάγκη από ψυγείο γιατί δεν υπήρχε τίποτα να χρειάζεται ψυγείο, γάλα είχαν οι αγελάδες πρωί βράδι, με πολύ περπάτημα.

Και φυσικά δεν υπήρχαν Κέντρα Εξυπηρέτησης Πολιτών, ούτε τέλη ύδρευσης ή αποχέτευσης, και δεν χρειαζόσουν χαρτιά και πιστοποιητικά, και ήταν ευτύχημα, γιατί το ταξίδι στην Σύρα ή την Αθήνα ήταν μακρύ και δύσκολο.


Τα χωριά τότε είχαν πολύ κόσμο και τα σχολεία πολλά παιδιά… Όχι πλούσια, αλλά πολλά. Και τα βραδιά του καλοκαιριού κάθονταν ο κόσμος στις αυλές για λίγη κουβέντα, και του χειμώνα στου Ντάρντα, ή του Μαγιέ, ή στου μπάρμπα Φραγκιά το σαγκαριό για σπεροκαθίσματα.

Ένα σχεδόν κλειστό, σχεδόν αυτάρκες σύστημα.

Τρίτη 24 Νοεμβρίου 2009

Πενηντακονταετία


Τα πενήντα έτη ιεροσύνης συμπλήρωσε φέτος ο π. Νικόλαος Ψάλτης και πολλοί ήταν εκείνοι που είχαν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν από κοντά τη μεγαλόπρεπη τελετή στο χωριό Κώμη όπου τα τελευταία χρόνια είναι εφημέριος.


Από νωρίς την Κυριακή το απόγευμα, η εκκλησία του Αγ. Ιωάννη ήταν κατάμεστη από κόσμο και όλοι χειροκρότησαν τους εκπροσώπους συλλόγων, χωριών και νεολαίας που ο καθένας με τη σειρά του έδιναν τις δικές τους ευχές μαζί με κάποιο συμβολικό δώρο.


Εικόνες, τριαντάφυλλα, μία κιθάρα και ένα ποίημα είναι μερικά από αυτά. Όλα με το δικό τους σκοπό και συμβολισμό έδιναν μια ιδιαίτερη αξία στον συγκινημένο από την αγάπη των πιστών ιερέα.
Ευχές από το Βατικανό και ιερά άμφια από τη μεριά των κληρικών.


Πολλοί ήταν αυτοί που του απέδωσαν την ιδιότητα του ψαρά! Φυσικό και πνευματικό, αφού είναι γνωστή η αγάπη του ιερέα για τη θάλασσα και το ψάρεμα.


Ο ίδιος ανέσυρε μνήμες και ορόσημα που σημάδεψαν τη μακρόχρονη πορεία του αναφερόμενος στα πρώτα του βήματα που τον βρίσκουν στο χωριό της Ποταμιάς τη δεκαετία του ’60 μέχρι σήμερα.




Η βραδιά έκλεισε με το κέρασμα στην αίθουσα του χωριού που ομολογουμένως ήταν πλουσιοπάροχο.


Είναι αξιότιμο για κάποιον άνθρωπο που περνάει το περισσότερο χρόνο της ζωής του βοηθώντας και εξυπηρετώντας τους συνανθρώπους του, με οποιονδήποτε τρόπο, να αναγνωρίζεται από όλους και να τιμάται με μια τέτοια ξεχωριστή εορτή.



Θα έλεγα λοιπόν ένα μεγάλο μπράβο σε όλους. Σε αυτούς που το αξίζουν αλλά και σε αυτούς που το αναγνωρίζουν.

Δευτέρα 23 Νοεμβρίου 2009

Σου είπαν ψέματα πολλά


Όπως λέει και του τραγούδι, «σου είπαν ψέματα πολλά, ψέματα σήμερα σου λένε ξανά, αύριο ψέματα ξανά θα σου πουν, ψέματα σου λένε οι εχθροί σου μα κι οι φίλοι σου σού κρύβουν την αλήθεια». Όχι, ο λόγος δεν είναι για την πράσινη ανάπτυξη και τα παραμύθια με τις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας (αν και ταιριάζει και εκεί…). Ο λόγος είναι για το «Ασφαλιστικό»

Πριν από χρόνια, επί Σημίτη, λίγο πριν την ένταξή μας στο Ευρώ της Ευρώπης, εκεί περί το 2000 μ.Χ., τότε που όλοι αισθανόταν πλούσιοι, είπε κάποιος φουκαράς (μα μην ήταν ο ίδιος ο πρωθυπουργός;) «δεν λύνουμε επιτέλους και το ασφαλιστικό;»


Τότε θα ήταν σχετικά εύκολο, γιατί τα χαρτοφυλάκια των ασφαλιστικών ταμείων είχαν τέτοιες υπεραξίες, που εύκολα μπορούσαν να γεμίσουν οι τρύπες, να συγχωρεθούν οι αμαρτίες και να φτιαχτεί ένα βιώσιμο σύστημα. Κάθε ένας του χώρου, που δεν ήταν αποδεδειγμένα ηλίθιος, ήξερε ότι αν δεν γινόταν τότε διαρθρωτικές αλλαγές και παρεμβάσεις, το ασφαλιστικό σύστημα θα ήταν καταδικασμένο σε χρεοκοπία.

Χρεοκοπία σε ένα ασφαλιστικό σύστημα, σημαίνει ότι οι μηνιαίες υποχρεώσεις δεν καλύπτονται από έσοδα από εισφορές και έσοδα από τόκους, μερίσματα και υπεραξίες του χαρτοφυλακίου στο οποίο οι εισφορές των παλαιότερων γενεών ήταν τοποθετημένες. Σε ένα κρατικό ασφαλιστικό σύστημα, η χρεοκοπία είναι πολύ δύσκολη, γιατί η κάθε κυβέρνηση δανείζεται ή φορολογεί για να καλύψει αυτά τα ελλείμματα.

Στην Ελλάδα του 2009 το πρόβλημα είναι ότι η αξία των χαρτοφυλακίων έχει καταβαραθρωθεί, κυρίως από την πτώση των αγορών. Παλαιότερα θα έλεγα από κακοδιαχείριση και αρπαχτές και δομημένα ομόλογα (αυτά όμως είναι πια πταίσματα μπροστά στην πτώση των αξιών). Έχουμε περίπου 4.500.000 εργαζόμενους που εισφέρουν και 2.500.000 συνταξιούχων που εισπράττουν (και αρκετά παράσιτα και τρωκτικά).


Στην Ελλάδα του 2009, έχουμε ύφεση και αύξηση της ανεργίας, δηλαδή μείωση των εισφορών. Απίθανο Δημόσιο χρέος, δηλαδή αδυναμία να δανειζόμαστε για να καλύπτουμε ελλείμματα. Και υποχρέωση να μαζέψουμε την ακαταστασία στο μαγαζί.


Όλα αυτά φτιάχνουν μια εικόνα άσχημη, που μόνο μία εξέλιξη θα έχει. Εγώ μάλλον δεν θα πάρω σύνταξη, και τα λεφτά που δίνω τώρα πάνε χαμένα (για μένα). Ο τωρινός συνταξιούχος μάλλον θα δει περικοπές. Ή θα του λένε, «αντί να πάρεις σύνταξη αυτό το μήνα, θα σου δώσουμε μια δωρεάν εκδρομή να δεις τις όμορφες ανεμογεννήτριες στο βουνό». Οι εργοδότες, όσοι δεν φαλιρίσουν, θα κληθούν να δώσουν κάτι παραπάνω. Θα φορολογήσουν ό,τι κουνιέται, μπας και καλύψουν τις τρύπες. Φυσικά και θα ξεπουλήσουν ό,τι έχουμε και δεν έχουμε, σαν Έθνος, για να αγοράσουν λίγη ακόμα ανοχή από τους Γερμανογάλλους.


Το 2000, που ο Σημίτης σκέφτηκε να πιάσει το πρόβλημα, σύσσωμη η Κυβέρνησή του και το κόμμα του έκανε κατενάτσιο. Πρώτοι και καλύτεροι οι αρμόδιοι «Υπουργοί». Μετά η Νέα Δημοκρατία… έεε τι να λέμε τώρα, περίμενε κανείς να λύσει η κυρία Φάνη αυτό που δεν ήθελε να λύσει ο κύριος Μιλτιάδης και ο κύριος Φοίβος;


Ήρθε τώρα η σειρά νέων μαθητευομένων μάγων. Μεταξύ συναίνεσης, διαλόγου, πρασινάδας και παραμυθιού… Θα κάνω μια πρόβλεψη: Έρχονται δύσκολα, και για τους μάγους, αλλά κυρίως για εμάς.

Κυριακή 22 Νοεμβρίου 2009

Τέχνης συνέχεια...



Εκτός όμως από παραστάσεις, οι μικροί μαθητές αλλά και οι μεγαλύτεροι μη μαθητές μπορούν να επισκεφτούν εκθέσεις στα μουσεία του νησιού μας.




Στο Ίδρυμα Τηνιακού Πολιτισμού υπάρχουν δύο εκθέσεις: μία αφιερωμένη στον μεγάλο Τηνιακό καλλιτέχνη Γιαννούλη Χαλεπά, ενώ ακριβώς στην απέναντι αίθουσα φιλοξενείται έκθεση φωτογραφίας πολλών καλλιτεχνών εμπνευσμένων από την Ελλάδα.


Στο Αρχαιολογικό Μουσείο θα συναντήσει κανείς από τεράστια αγγεία


μέχρι κοσμήματα και σφραγίδες.


Επίσης έχει φτιαχτεί και μία μακέτα-αναπαράσταση του περίφημου ιερού του θεού Ποσειδώνα και της Αμφιτρίτης στην περιοχή των Κιονίων.


Αυτό που πολλοί μπορεί να μην γνωρίζουν είναι ότι η αγορά μετρήθηκε στα 170μ. μήκος!-ίσως από τις μεγαλύτερες αγορές των Κυκλάδων.

Σάββατο 21 Νοεμβρίου 2009

1747


Το 1747, η Τήνος ήταν στο 32ο έτος της Τουρκικής κατοχής. Και 23 χρόνια πριν τα Ορλωφικά. Μόλις που φαίνονται ερείπια από το μικρό χωριό, που μετακινήθηκε λίγα χρόνια αργότερα λίγο πιο πέρα.


Η εκκλησία όμως παραμένει και μία ή δύο φορές την ημέρα κάποιος έρχεται να φροντίσει το καντήλι ή για προσευχή.


Εδώ, το νησί παραμένει όπως ήταν. Όχι ακριβώς, δηλαδή, αλλά αν κατευθύνεις το βλέμμα σου παραμένεις στον μεσαίωνα.

Παρασκευή 20 Νοεμβρίου 2009

Διήμερο Τέχνης

Χειμώνιασε και άρχισαν οι παραστάσεις και οι εκδηλώσεις στην Τήνο.


Σήμερα το πρωί οι λιλιπούτειοι μαθητές είχαν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν την παιδική παράσταση «η βασίλισσα του χιονιού» του παιδικού θίασου Γιούλη Ηλιοπούλου που τους ταξίδεψε στην χώρα του φανταστικού και του ονειρικού.


Πραγματοποιήθηκαν τρεις παραστάσεις πρωινές στο Ίδρυμα Τηνιακού Πολιτισμού.


Στο Πνευματικό Κέντρο Τήνου, σήμερα και αύριο στις 7 το απόγευμα ανεβαίνει η παράσταση «Οι μύθοι της Αλκυόνης»,


ενώ όλο τον Νοέμβριο κάθε Δευτέρα βράδυ συνεχίζονται οι προβολές Γαλλικού Κινηματογράφου στο Ίδρυμα Τηνιακού Πολιτισμού, με μία έκτακτη παιδική προβολή την ερχόμενη Κυριακή το απόγευμα για τους μικρούς θεατές.




Σπεύσατε...