Κριθάρι

Όλο το νησί ήταν έτσι, πριν 40 ή 50 χρόνια, αφού η Τήνος ήταν ένα κλειστό σύστημα, σχεδόν αυτάρκες, αν και στον Μεσαίωνα, πριν το 1715 γνώρισε υπερπληθυσμό και πείνες, και έτσι κάθε του γωνιά ήταν καλλιεργημένη, και βασίλευε το κριθάρι.


Το κριθάρι συντηρούσε ανθρώπους και ζώα, σε έναν κύκλο, που όσοι τον θυμούνται είχε δουλειά στο όργωμα και την σπορά, άγχος αν θα βρέξει από το φθινόπωρο έως και την άνοιξη, και απίθανα σκληρή δουλειά στο θέρος, το αλώνι, το λίχνισμα, το κουβάλημα, το άλεσμα, το κοσκίνισμα, και, τέλος, το ζύμωμα και τον φούρνο. Όσοι από εσάς δεν το προλάβατε, ρωτήστε κανέναν παλιό, μάθετε καμιά λεπτομέρεια, δεν ξέρεις αν ποτέ χρειαστεί.


Η περιοχή αυτή στο βουνό πρέπει να ήταν κατοικημένη από τα πολύ παλιά χρόνια, πρέπει να χτίστηκε οργανωμένα περί το 750 μΧ, με πήλινους υδραγωγούς και πρέπει ή να καταστράφηκε κάποια άγνωστη στιγμή μέχρι να ξαναγίνει χώρος καλλιέργειας του μπάρμπα Στεφανή, του γείτονά μου, ή του μπαμπά του ή του παππού του πριν 100 χρόνια. Ο μπάρμπα Στεφανής είχε κριθάρια, αμπέλια και, το καλοκαίρι, κηπευτικά. Αυτή ήταν η Τήνος, μέχρι το 1950 ή 60. Κριθάρι πρέπει να είχαν εδώ από παλιά, αν κρίνω από τα πολλά κομμάτια από μικρούς χειρόμυλους που είναι στο χώμα, σε στίβες με πέτρες και πάνω στις ξερολιθιές.