Πειραματίζονται πάνω μας

Είμαι ήσυχος, γιατί είμαι προβληματισμένος με το τι γίνεται. Και δεν αναφέρομαι στα τοπικά πολιτικά της Τήνου, ούτε καν στα πολιτικά της Αθήνας, ούτε καν στα δημοσιονομικά ή τι θα μας κάνουν ή τι δεν θα μας κάνουν, ή αν θα φτωχύνουμε πολύ ή αν θα πεινάσουμε λίγο, ή τι θα μας πάρουν στο 1ο το 2ο Μνημόνιο Υποτέλειας (που θα μας πούνε μετά τις εκλογές).

Ελπίζω να μην προβάλω τα δικά μου αισθήματα, αλλά αισθάνομαι αμηχανία, γιατί πιστεύω ότι παίζουν μες εμάς, ή πειραματίζονται σε εμάς, δυνάμεις μεγαλύτερες από τις γνωστές μας, που δεν τις καταλαβαίνω και σίγουρα δεν τις ξέρω (αν υπάρχουν). Ή με έχει πιάσει αποβλάκωση από τα απίθανα ψέματα που ακούμε επί 12 μήνες, δηλαδή επί 10 χρόνια, για να μην πω 20 ή 45 χρόνια (θεωρώντας ότι κάναμε reset με την μεταπολίτευση).

Μας έχουν πει διεφθαρμένους, τεμπέληδες, ψεύτες, σχεδόν «γουρούνια» (από το PIGS, για τα αρχικά των χωρών με δημοσιονομικά προβλήματα). Και, για σταθείτε… Όσους από εσάς ξέρω είστε μια χαρά, σωστοί, και εργατικοί άνθρωποι. Εν τάξει, πιστέψαμε ότι το ουράνιο τόξο ήταν στα χέρια μας, αλλά πόσο κράτησε αυτό;

Και ποιος φταίει για τις προσδοκίες μας, τα όνειρά μας και την σημερινή μας απογοήτευση και ανασφάλεια; Ποιος φταίει που άλλα μας έλεγαν και άλλα προέκυψαν; Σίγουρα δεν φταίτε εσείς. Κανένας από εσάς. Και αν εγώ φταίω σε κάτι είναι που έχασα την απλή πραγματικότητα (που δεν την έχασα εντελώς γιατί είμαι από φύση σαν την Κασσάνδρα).

Εμείς, εσείς, είστε η μόνη ελπίδα και η μόνη δύναμη σε αυτή την χώρα, και θα είστε πολύ πιο δυνατοί, αν τα πείτε, με ειλικρίνεια, με τον γείτονά σας, χωρίς φόβο τι θα πει ή τι θα σκεφτεί, χωρίς υποταγή, χωρίς αλαζονεία. Μόνο με ειλικρίνεια.