Θα μας δώσουν την δόση, με δόσεις, και με μικρότερες δόσεις μέχρι να κάνουμε αυτά που μας λένε, δηλαδή τις λεγόμενες διαρθρωτικές αλλαγές. Μία από τις διαφωνίες, μεταξύ μας, αλλά και με τους ξένους, είναι ποιες είναι αυτές οι διαρθρωτικές αλλαγές. Η Ελλάδα έχει γίνει χώρα που είτε λόγω παιδείας και ηθών των τελευταίων 30 χρόνων (μια γενιά!) έχει παρά πολλούς ανέργους που όμως νομίζουν ότι εργάζονται, πληρώνονται, έχουν παροχές κλπ. Πολλούς "αέργους" .
Καλά είναι τα κεκτημένα και τα δωρεάν αυτά ή εκείνα, αλλά χωρίς πραγματική παραγωγή και εξαγωγές, απλά δεν είναι δυνατόν να έχουμε με ελεημοσύνη από τρίτους. Ούτε είναι δυνατόν να πεθάνει κάθε ιδιωτική δραστηριότητα υπέρ του Δημοσίου και του ευρύτερου Δημοσίου τομέα. Δεν έχω κάτι κατά του Δημοσίου τομέα αλλά δεν υπάρχουν "Δημόσια" λεφτά. Τα "Δημόσια" λεφτά είναι ιδιωτικά λεφτά που παίρνουν (με το ζόρι) και διαχειρίζονται τρίτοι, κυρίως για να πληρώνουν μισθούς σε ψηφοφόρους και δώρα σε ημέτερους. Δεν βγαίνει. Φυσικά και θέλω παιδεία, συντάξεις, υγεία, αναψυχή, τα μπάνια του λαού, φτηνή βενζίνη. Το πρόβλημα είναι ότι κάποιος τα πληρώνει. Αν είναι ο φορολογούμενος, θα πρέπει να είχε λέγειν -- και δεν έχει. Τώρα είναι οι ξένοι πιστωτές, και αυτοί έχουν λέγειν, ονομάζεται "έλεγχος της ρευστότητας".
Και οι "ξένοι" είναι διχασμένοι. Αφ' ενός υπάρχουν οι πιστωτές. Αυτοί ήταν κυρίως Γαλλικές τράπεζες, τώρα είναι κυρίως Γερμανοί και δευτερευόντως οι Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (που στο τέλος της ημέρες είναι ή το Ευρωπαϊκό τυπογραφείο, ή πάλι οι Γερμανοί). Αφ' ετέρου είναι η ευρύτερη "Δύση", και η Αμερική δηλαδή, που για ευρύτερους λόγους δεν θέλει κατάρρευση της Νοτιοανατολικής Ευρώπης (ή πτέρυγας του ΝΑΤΟ, θα έλεγαν παλιότερα) -- ιδίως όχι με αυτά που γίνονται στην Μέση Ανατολή.
Η αδικία είναι ότι χρωστάμε επειδή μάς λάδωναν ή μάς παραμύθιαζαν να καταναλώνουμε εισαγόμενα πράγματα (είτε είναι Γέφυρες, Αεροδρόμια κλπ, είτε είναι ψυγεία Ζήμενς και Μερσεντές), και με τους ίδιους φαύλους και δοτούς πολιτικούς έγραψαν υποθήκες και τώρα τους χρωστάμε το οικόπεδο για τα ψυγεία που μας πούλησαν. Η αδικία χάνει όμως το ηθικό της έρεισμα όσο εξακολουθούμε να θέλουμε τα κεκτημένα μας και τις παροχές μας, με δανεικά και με ξένα λεφτά.
Η δόση έστω και κουρεμένη, μαζί με τον τουρισμό (που όσο πεσμένος κι αν είναι ωφελείται από τις ταραχές σε Αίγυπτο και Τουρκία) θα αγοράσει λίγη ησυχία μέχρι το φθινόπωρο. Το πρόβλημα ήταν, είναι και θα είναι η εξαφανισμένη ευρύτερη οικονομική δραστηριότητα και η ανεργία. Πίσω από αυτό το πρόβλημα, εκτός από τα 30 χρόνια μη-παιδείας είναι αφ' ενός το ευρώ, και αφ' ετέρου τα κεκτημένα. Γιατί να σκίζεσαι να δουλεύεις όταν ζεις μια χαρά στον καναπέ; Μέχρι να έρθουν να σου πάρουν τον καναπέ...
Οι νεώτεροι δεν τα καταλαβαίνουν αυτά τα μαθηματικά, και ίσως τα πούνε νεοφιλελεύθερα ή δεν ξέρω τι... Ας ρωτήσουν τους γονείς ή μάλλον τους παππούδες, πώς ζούσαν πριν τα πακέτα Ντελόρ. Αυτά τα πακέτα πληρώνουμε σήμερα, αν δεν το έχετε καταλάβει...
Λογικά, μετά τις Γερμανικές εκλογές, το φθινόπωρο, κάθε κατεργάρης θα πάει στον πάγκο του, και το ερώτημα θα είναι εάν ο πάγκος θα είναι Γερμανικός, ή Ελληνικός -- αν καταλαβαίνει πια κανείς την διαφορά...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου