Σάββατο 4 Δεκεμβρίου 2010

Φταίει η συνταγή (1)


Εδώ και καιρό λέω να γράψω ένα «πολιτικό» κομμάτι, αλλά είναι έξω από τα χωράφια μου και λέω «χάσιμο χρόνου», αλλά με αφορμή τους «διαλόγους» στα σχόλια, που είναι περίπου του ιδίου επιπέδου με όσον πολιτικό διάλογο έχω παρατηρήσει τα τελευταία 30 χρόνια, είπα να το γράψω.

Υπάρχει κάτι σάπιο στην Ελλάδα, από το 1824 και μετά. Και ενώ βλέπουμε τις συνέπειες, και βρίζουμε ο ένας τον άλλο, απορώ πως δεν βρίσκεται ένας σοφός να μας πει, όχι τόσο τι φταίει, αλλά τι πρέπει να κάνουμε να βγούμε από τον φαύλο κύκλο.

50 ή 100 χρόνια από τώρα, η σημερινή χρεωκοπία μας και οι σημερινές κουβέντες θα έχουν ξεχαστεί. Αλλά τίποτα δεν θα έχει αλλάξει, όπως τίποτα δεν έχει αλλάξει από το 1960 ή το 1910. Τίποτα.

Και δεν φταίνε οι Τούρκοι, ούτε οι Αμερικάνοι, ούτε οι Ρώσοι, ούτε οι Γερμανοί. Κανείς δεν φταίει, αλλά φταίνε όλοι μαζί, και εμείς που δεν έχουμε πάρει χαμπάρι ότι έχουμε ένα πολιτικό σύστημα φτιαγμένο έτσι που να είμαστε πάντα στα ίδια σκατά.

Βασικά δεν υπάρχει Δημοκρατία. Δημοκρατία είναι 1)να έχει άποψη ο λαός, 2) να κάνει επιλογές που να έχουν σχέση με την άποψη, 3) να βλέπει και να ελέγχει τα αποτελέσματα και 4) να κάνει τις ίδιες ή άλλες επιλογές στις επόμενες εκλογές.

Εμείς, άποψη έχουμε, αλλά μην είστε σίγουροι ότι ξέρουμε ποια είναι. Επιλογές νομίζουμε ότι έχουμε αλλά είναι μάλλον ψευδαίσθηση. Τα έργα δεν έχουν ποτέ καμία σχέση με τα λόγια. Και οι επιλογές παραμένουν ψεύτικες. Όσο για υπευθυνότητα ή συνέπεια, νομίζω έχουμε ξεχάσει τι σημαίνουν αυτές οι λέξεις. Για αυτό και ο πολιτικός διάλογος περιορίζεται στο «είναι μπουχέσας», ή «είναι στόκος», ή είναι έτσι ή αλλιώς. Και βλέπω και τον εαυτό μου: 6 μήνες μετά από κάθε εκλογές, γκρινιάζω με την Κυβέρνηση. Την κάθε Κυβέρνηση. Από το 1989 μέχρι σήμερα. Για σκεφτείτε το… Για δείτε τα αποτελέσματα από το 1974 και μετά… Ή από το 1949 και μετά… ή από το 1824 και μετά…

Η «Δημοκρατία» δεν είναι τέλεια, αλλά είναι εξ ορισμού καλύτερη για τον Λαό από «μη Δημοκρατία». Αλλά ποια Δημοκρατία; Δεν είναι Δημοκρατία το να διαλέγεις τον Χ ή τον Ψ, που κουβαλάει και κάποιο υποσύνολο «300 βουλευτών». Ούτε είναι Δημοκρατία οι «300» απλά να βάζουν μία σφραγίδα σε επιλογές που κανείς δεν ξέρει πώς προέκυψαν. Ούτε είναι «Πρόεδρος της Δημοκρατίας» κάποιος άσχετος που τον είχαν προσυμφωνήσει και πήρε και αυτός σφραγίδα, να είναι Πρόεδρος και να κάθεται. Ούτε είναι Δημοκρατία να πεις «δεν ψηφίζω γιατί είναι όλοι καθίκια» ή ψηφίζω το τάδε μικρό κόμμα γιατί δεν μου αρέσουν τα μεγάλα. Γιατί και τα μικρά είναι κατασκευασμένα για αδιέξοδα, και όχι για λύσεις…

Κάτι λείπει από την συνταγή. Κάτι είναι βαθειά λάθος. Μόνο έτσι εξηγείται το μόνιμο αδιέξοδο… Μόνιμο είναι το αδιέξοδο. Και να ην μπερδεύουμε περιόδους ευημερίας ή φτώχειας με καλές ή κακές κυβερνήσεις… Συγκυρίες ήταν και δάνεια. Ή, απλά, τύχη. Ποτέ η πραγματική, η άμεση, η ενημερωμένη επιλογή μας.

7 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Φυσικά και δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτα κι όποιος ελπίζει ότι θα αλλάξει χάνει τα χρόνια του.
Ερώτηση αδιάκρητη ίαως, αν θες απαντάς: γιατί μένεις;

Ανώνυμος είπε...

Για να έχει (1) θα έχει και συνέχεια

Μποτίλια στο Πέλαγος είπε...

Αγαπητέ Αμμοδύτη:
Πολύ σωστή η διαπίστωση ότι φταίει η συνταγή. Γι' αυτό το έδεσμα είναι μονίμως κατάλληλο μόνο για να ξερνάμε, ή για να αποχαυνωνόμαστε με την skoupidofagia graeca.
Την εκπόνηση όμως μιας σωστής συνταγής, θεωρώ μεν καθόλα εφικτή, δι όλου όμως εύκολη, για τους εξής λόγους:
1. Απαιτείται μαγειρική αξιολόγηση και για τα προ του 1824, η οποία πρέπει να πηγαίνει σε μεγάλο βάθος.
2. Αυτό που ζούμε στην Ελλάδα είναι το Ελλαδικό πιάτο μιας παγκόσμιας συνταγής.
3. Ενώ ο μάγειρας που καίει το φαγάκι μονίμως δουλεύει οργανωμένα και για διάστημα πολλών γενεών, εμείς αντιδρούμε αυθόρμητα και χωρίς συνέχεια. Η ΜΑΓΕΙΡΙΚΗ ΑΠΑΙΤΕΙ ΠΑΡΑΔΟΣΗ, ΤΕΧΝΟΓΩΣΙΑ ΚΑΙ ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΟΥΖΙΝΑΣ ΠΟΥ ΟΦΕΙΛΟΥΜΕ ΝΑ ΜΕΤΑΔΙΔΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΜΑΣΤΟΡΑ ΣΤΟΝ ΠΑΡΑΓΙΟ ΕΠΙ ΜΑΚΡΟΝ.
(Κάτι κορδόνια μου ξέμειναν. Εάν έχεις μπλε χρώμα, μπορεί να την ψάξουμε).

αμμοδύτης είπε...

φίλε μποτίλια... ή αλληλοδιαβαζόμαστε πολύ ή διαβάζεις τις σκέψεις μου... Φυσικά πριν το 1824.. Τουλάχιστον από τον Τρωικό... πότε ήταν 1200 πΧ. Αλλά για την κουβέντα αρκεί το 1824. Τότε πήραμε το πρώτο μας ΔΑΝΕΙΟ.

αμμοδύτης είπε...

Ανώνυμε 4:30, εμένα ρωτάς γιατί μένω; Τι ακριβώς εννοείς;

5:26, έχει και συνέχεια

Ανώνυμος είπε...

Το πολιτικοοικονομικό παιχνίδι είναι στημένο και όλες οι τράπουλες σημαδεμένες και σε ζελατίνη στο κουτί τους. Άλλοι προαποφασίζουν το τι θα γίνει σε παγκόσμιο επίπεδο και εμείς ψηφίζουμε το ποιος θα εφαρμόσει τα προαποφασισμένα (πριν από εμάς για εμάς),στην καμπούρα μας!
Ίσως να υπάρχει προϊστορία χρεοκοπιών και ρεμούλας, αλλά τώρα υπάρχει η διαφορά ότι όλα είναι παγκοσμιοποιημένα. Δες τι γίνεται σε όλο τον κόσμο, παντού κρίση και διαφθορά, φτώχεια και ανεργία. Τυχαίο δεν νομίζω!

Ανώνυμος είπε...

Αναμασάμε τα ίδια και τα ίδια, χωρίς νόημα.Κοιτάμε το δέντρο και όχι το δάσος.Είναι φυσικό, όταν είμαστε μέρος του δάσους ... να μήν μπορούμε να το αντιληφθούμε , αφού είμαστε μέσα σ' αυτό.
Αυτή την εποχή έχει απίστευτο ενδιαφέρον σκέψη του Κορνήλιου Καστοριάδη. Τα περισσότερα έργα του έχουν μεταφραστεί από τα γαλλικά.
Σίγουρα δεν υπάρχουν μαγικές "συνταγές", γιατί συνήθως η πραγματικότητα ξεπερνά (υπερβαίνει} τις όποιες "θεωρίες".
Παρ' όλα αυτά σας προτείνω για ανάγνωση το βιβλίο του Καστοριάδη :
- Η "ορθολογικότητα" του καπιταλισμού - εκδόσεις υψιλον/βιβλία