Είναι σημαντικό να καταλάβουμε την διαφορά μεταξύ «αιτίου» και «αιτιατού». Μόνο έτσι θα ξέρουμε, στο πρόβλημα που πάμε να λύσουμε, αν διορθώνουμε μόνο τα συμπτώματα, ή την πραγματική αιτία.
Η ανθρώπινη ελπίδα για καλύτερη ζωή, ακόμα και η απληστία είναι θεμιτές ανθρώπινες συμπεριφορές, και μόνο σε ανελεύθερα, φασιστικά καθεστώτα μπορούν να σου πούνε «μην θέλεις». Η προσπάθεια του εμπόρου να σου πουλήσει, έστω και με διαφημίσεις, είναι και αυτή κατανοητή. Αλλού είναι οι βαθιές αιτίες της σημερινής κρίσης.
Πριν από 20 χρόνια περίπου καταργήθηκε ο διαχωρισμός ανάμεσα στις παραδοσιακές τραπεζικές δραστηριότητες και στις χρηματιστηριακές δραστηριότητες. Καταθέσεις και δάνεια, στις τράπεζες. Μετοχές, αμοιβαία κεφάλαια και επενδύσεις, αλλού. Χώρια τα πρόβατα από τους λύκους. Οι εμπορικές τράπεζες ζήλεψαν τα λεφτά των λύκων και άρχισαν να κάνουν δουλειές πολύ πιο επικίνδυνες από το παραδοσιακά δάνεια και καταθέσεις. Αυτό σημαίνει ότι πήραν ρίσκα που ήταν ασυμβίβαστα με την συντηρητική δουλειά τους. Αυτό ήταν το πρώτο μεγάλο λάθος.
Το δεύτερο λάθος ήταν πιο μουλωχτό, και έχει σχέση με βαρετά λογιστικά: Παραδοσιακά, μια επιχείρηση αποτιμούσε τα αποθέματα και τα εμπορέυματά της όσο πιο συντηρητικά γίνεται, στο χαμηλότερο της τιμής κτήσης και της αγοραίας αξίας. Είχες αγοράσει ένα σπίτι 1000 δρχ., δεν είχε σημασία αν είχε ανέβει η αξία στις 10.000, εσύ στα βιβλία το είχες 1.000. Αν το πουλούσες, κέρδιζες. Αυτό άλλαξε, και όχι μόνο επετράπη να τα «ανεβάσεις» λογιστικά, αλλά άρχισες να δανείζεσαι με την φουσκωμένη αξία. Στην παραμικρή δυσκολία στην αγορά, αυτό σημαίνει πρόβλημα για σένα και για την τράπεζα που σε δάνεισε. Στις μεγάλες εταιρίες πολλοί μάνατζερς έγιναν πλούσιοι από πλασματικά κέρδη…
Οι δύο αυτοί λόγοι, το ανακάτωμα τραπεζικών με επενδυτικές δραστηριότητες, και η κατάργηση του αυστηρού συντηρητισμού στην λογιστική αποτίμηση των περιουσιακών στοιχείων, μας έφεραν στην σημερινή κατάσταση. Εύχομαι να διορθώσουμε τις αιτίες του προβλήματος και όχι τα συμπτώματα. Εξαρτάται περισσότερο από τις μεγάλες Δυτικές οικονομίες, ελπίζω να δουν το φως.
Η ανθρώπινη ελπίδα για καλύτερη ζωή, ακόμα και η απληστία είναι θεμιτές ανθρώπινες συμπεριφορές, και μόνο σε ανελεύθερα, φασιστικά καθεστώτα μπορούν να σου πούνε «μην θέλεις». Η προσπάθεια του εμπόρου να σου πουλήσει, έστω και με διαφημίσεις, είναι και αυτή κατανοητή. Αλλού είναι οι βαθιές αιτίες της σημερινής κρίσης.
Πριν από 20 χρόνια περίπου καταργήθηκε ο διαχωρισμός ανάμεσα στις παραδοσιακές τραπεζικές δραστηριότητες και στις χρηματιστηριακές δραστηριότητες. Καταθέσεις και δάνεια, στις τράπεζες. Μετοχές, αμοιβαία κεφάλαια και επενδύσεις, αλλού. Χώρια τα πρόβατα από τους λύκους. Οι εμπορικές τράπεζες ζήλεψαν τα λεφτά των λύκων και άρχισαν να κάνουν δουλειές πολύ πιο επικίνδυνες από το παραδοσιακά δάνεια και καταθέσεις. Αυτό σημαίνει ότι πήραν ρίσκα που ήταν ασυμβίβαστα με την συντηρητική δουλειά τους. Αυτό ήταν το πρώτο μεγάλο λάθος.
Το δεύτερο λάθος ήταν πιο μουλωχτό, και έχει σχέση με βαρετά λογιστικά: Παραδοσιακά, μια επιχείρηση αποτιμούσε τα αποθέματα και τα εμπορέυματά της όσο πιο συντηρητικά γίνεται, στο χαμηλότερο της τιμής κτήσης και της αγοραίας αξίας. Είχες αγοράσει ένα σπίτι 1000 δρχ., δεν είχε σημασία αν είχε ανέβει η αξία στις 10.000, εσύ στα βιβλία το είχες 1.000. Αν το πουλούσες, κέρδιζες. Αυτό άλλαξε, και όχι μόνο επετράπη να τα «ανεβάσεις» λογιστικά, αλλά άρχισες να δανείζεσαι με την φουσκωμένη αξία. Στην παραμικρή δυσκολία στην αγορά, αυτό σημαίνει πρόβλημα για σένα και για την τράπεζα που σε δάνεισε. Στις μεγάλες εταιρίες πολλοί μάνατζερς έγιναν πλούσιοι από πλασματικά κέρδη…
Οι δύο αυτοί λόγοι, το ανακάτωμα τραπεζικών με επενδυτικές δραστηριότητες, και η κατάργηση του αυστηρού συντηρητισμού στην λογιστική αποτίμηση των περιουσιακών στοιχείων, μας έφεραν στην σημερινή κατάσταση. Εύχομαι να διορθώσουμε τις αιτίες του προβλήματος και όχι τα συμπτώματα. Εξαρτάται περισσότερο από τις μεγάλες Δυτικές οικονομίες, ελπίζω να δουν το φως.
8 σχόλια:
Ρε όφι, στην Τήνο με τέτοια ασχολείστε;
ε, τώρα, εχουμε πατήσει τα σταφύλια, σε 10 μέρες τα ρακιά, δεν έχουμε τι να κάνουμε
Η φωτο δεν έιναι από την Αράλη στην τέως ΕΣΣΔ
Το σκάνδαλο των υπέρογκων αμοιβών στελεχών με δικαιώματα γοράς μετοχών, μηπως έχειάμεση σχέση με τους φουσκωμένους ισολογισμούς;
Από βαθειά οικονομικά δεν καταλαβαίνω, αλλά η λίμνη Αράλη είναι από τις ξεχασμένες μεγάλες οικολογικές καταστροφές
Ποιο αίτιο και αιτιατό.
Εδώ πονάει δόντι βγάζουν δόντι.
Πονάει μάτι βγάζουν μάτι.
Πιάσε το πρέπει από το ιώτα και γδάρε το ίσαμε το πί.
ανώνυμος 8.31
διάβαζα το post, σκεφτόμουν τι θα πρεπε να είχε γίνει, τι δεν έγινε, τι "πρέπει" να γίνει τώρα και θυμήθηκα παλιά λόγια κρητικά που κάποτε είχα ακουσει.
Δημοσίευση σχολίου