Προοπτική

Από το τέλος του εμφυλίου πολέμου μέχρι τώρα, έχουν αλλάξει πολλά. Σαφώς και είμαστε καλύτερα σήμερα. Σαφώς έχει πέσει η παιδική θνησιμότητα, η ανεργία, η φτώχεια. Την δεκαετία του '50 (που δεν την πολυθυμάμαι) και του '60, πολλοί είχαν το όνειρο του μεροκάματου, του σπιτιού με δικιά του ξεχωριστή πόρτα. Είχαμε περιπέτειες σαν «Δημοκρατία», αλλά δεν θα έλεγα ότι είμαστε ανελεύθεροι, και σίγουρα πολλοί θα πούνε ότι η μεσαία τάξη διπλασιάστηκε, δημιουργήθηκε πλούτος, και είμαστε πολύ καλύτερα.

Δεν ξέρω αν οι αξίες μας, ή η ηθική μας ή η παιδεία μας βελτιώθηκε. Δεν ξέρω πόση από την ευημερία είναι ψευδαίσθηση, πόση είναι με δανεικά και πόσο θα ξεφουσκώσει η φούσκα, και ποιους θα επηρεάσει περισσότερο. Το μόνο που είμαι σίγουρος είναι ότι οι εξελίξεις δεν είναι απόλυτα ελέγξιμες και κανείς σοβαρός δεν μπορεί να εκτιμήσει τις συνέπειες του τι γίνεται στην διεθνή αγορά.

Μιλήστε με τους παππούδες σας. Ρωτήστε πως ήταν η δεκαετία του '50 στην Ελλάδα, νωρίτερα, αν θυμάται κανείς. Βρείτε μυθιστορήματα του Μυριβήλη, του Τερζάκη του Καραγάτση ή του Βενέζη. Αυτή ήταν η Ελλάδα πριν την τηλεόραση, τα εορτοδάνεια και τα κοινοτικά πλαίσια στήριξης.

Θυμάται κανείς τον νεαρό της εικόνας;