Προεκλογικά (3)

Μία εβδομάδα πριν τις εκλογές, και η κουβέντα, αν την ψάξεις, εστιάζεται γύρω από την ανασφάλεια, και «ποιός» είναι αυτός που θα μας βγάλει από τα δύσκολα. Θεωρώ ότι τα ΜΜΕ και πολλοί του επιχειρηματικού κόσμου, έχουν περίπου καταλήξει ποια έκβαση να περιμένουν, αλλά στο υποτονικό κλίμα των ημερών, όλοι περιμένουν.

Πιστεύω ότι το μοντέλο ανάπτυξης που γνώρισαν όσοι είναι σήμερα «μεγάλοι» δεν έχει πετύχει. Πολύ κράτος, λίγες αναλαμπές, πολλές επιδοτήσεις, στασιμότητα, πολλή κατανάλωση, αλλά αυτό δεν θέλαμε;

Εγώ δεν περιμένω τίποτα σπουδαίο από την άλλη εβδομάδα. Τα δημοσιονομικά δεν είναι καλά, οι διαχειριστικές επιλογές λίγες και δύσκολες. Όποιος και να βγει, αμφιβάλλω ότι θα έχει ανώδυνο τρόπο να μειώσει τα έξοδα και να αυξήσει τα έσοδα.


Πιο πολύ, με ανησυχεί ότι ο «παραγωγικός ιστός» δεν είναι αυτός που ήταν πριν 20 ή 40 χρόνια, και δεν είμαι καθόλου αισιόδοξος ότι αυτά που χάθηκαν θα ξαναφτιαχτούν, κι αν ξαναφτιαχτούν, δεν ξέρω τι μορφή θα έχουν. Εκτός και εάν τα χωράφια, που την δεκαετία του 40 και του 50 συντήρησαν κόσμο, ξαναμπούν στην παραγωγή – δύσκολο… Ένα θεωρώ σίγουρο: Η αίσθηση ευμάρειας της δεκαετίας του ’90 θα αργήσει να ξανάρθει