Προεκλογικά (1)

Αν υπάρχει κάτι που βαριέμαι είναι η προεκλογική επιχειρηματολογία. Την βαριέμαι γιατί και οι μετεκλογικές διαχειριστικές επιλογές είναι εξαιρετικά περιορισμένες, και λέω προς κάθε κατεύθυνση «μην περιμένετε από μηχανής θεό».

Ούτε έχω τις πολιτικές αναλυτικές ικανότητες για να καταλάβω τι θέλει ο κόσμος. Λογικά ο κόσμος θέλει κάποια αίσθηση ασφάλειας στην οικονομική αβεβαιότητα, κάποια αίσθηση ασφάλειας σε δυνητική κοινωνική αναταραχή, κάποια αίσθηση ότι θα αντέξουμε και δεν θα βρεθούμε στον δρόμο, κάποια αίσθηση ότι τα παιδιά μας κάτι θα βρουν όταν έρθει η ώρα.





Όλα αυτά είναι πολύ φιλόδοξα. Δεν ξέρω το ηθικό και τις προσδοκίες, ούτε ευελπιστώ ότι θα είναι εύκολη η επόμενη διετία.

Αναρωτιέμαι… Πως ψηφίζει ο κόσμος; Θετικά αυτόν που θέλει, ή αρνητικά, τον αντίπαλο αυτού που δεν θέλει; Αυτά τα ξέρουν οι πολιτικοί αναλυτές, υποθέτω…


Εδώ θα αρχίσουν να έρχονται βουλευτές και να χαιρετούν. Γιατί δεν τους ρωτάτε τι πιστεύουν για τα θέματα που σας τρώνε. Π.χ. τι προτείνουν για να μην πεθάνει το νησί; Τι προτείνουν για ανάπτυξη στα χωριά; Τι προτείνουν για το ελαιοτριβείο; Για τους αγρότες; Για τις συντάξεις; Για τους ψίθυρους να γεμίσει το νησί ανεμογεννήτριες; Για τις φοροαπαλλαγές στο πετρέλαιο;

Σε αντίθεση με την ανάρτηση με τα σύκα, όπου το θέμα ήταν σύκα, εδώ η συκιά είναι «συκιά» και τα φύλλα της «φύλλα συκής». Γουστάρω... Να μοιράσω μια λίστα με τα καυτά θέματα στα καφενεία, να έχει να ρωτάει ο κόσμος;