Δεν ξέρω τι πιάνει όλες τις εφημερίδες, τα περιοδικά, την τηλεόραση και τα blogs, παραμονή πρωτοχρονιάς, και τέλος δεκαετίας, να κάνουν ανασκοπήσεις του πρόσφατου παρελθόντος… Και την επομένη ανάλυση των προοπτικών. Εγώ θυμάμαι την δεκαετία από δικής μου, εγωκεντρικής σκοπιάς. My mind’s eye… Το μάτι του δικού μου νου… ή του δικού μου «εγώ».
Το 2000, που όλοι πανηγύριζαν με το Χρηματιστήριο και τους Ολυμπιακούς του 2004, έβλεπα φούσκα και οικονομικά προβλήματα. Έβλεπα και ηθικά θέματα στις αξίες που διαμορφώθηκαν στους νεοέλληνες από το 1998 και μετά. Το βιβλίο λέει «ανεμομαζώματα, ανεμοσκορπίσματα», και το βιβλίο έχει σχεδόν πάντα δίκιο. Στα τέλη της δεκαετίας του ’90 χάσαμε μια μοναδική στην ζωή μας ευκαιρία να κάνουμε τις διαρθρωτικές αλλαγές στην Ελλάδα. Καταναλώσαμε, αλλά δεν διορθώσαμε λάθη. Δεν ξέρω αν ήμουν ο μόνος που το έβλεπε, ή, αν καν το είδα, και δεν το φαντάστηκα, εκ των υστέρων. Ωστόσο έτσι ξεκίνησε η δεκαετία μου.
Μετά ενηλικιώθηκα. Το χρυσό όνειρο τέλειωσε. Αυτά που θεωρούσα άφθαρτα άρχισαν να καταρρέουν. Και δεν ξέρω αν είναι κρίση μεσηλικίας, ή η 11η Σεπτεμβρίου.
Αλλά ταξίδευα εκείνο το φθινόπωρο μπρος πίσω στους ουρανούς σε άδεια αεροπλάνα και έλεγα μέσα μου… Άδεια αεροπλάνα… θα έρθει ύφεση του σκοτωμού.
Η δεκαετία προχώρησε με εξελίξεις εντελώς απρόβλεπτες και διαφορετικές από οποιεσδήποτε προηγούμενες εμπειρίες. Και αυτό έδωσε μεγαλύτερη σημασία στο διάβασμα της κρυστάλλινης σφαίρας, αφού η αβεβαιότητα είχε και άλλες προεκτάσεις. Κάπως έτσι, σαν σε αυτοανάλυση, άρχισα να αποτυπώνω αυτά που σκέφτομαι και βλέπω, και έμπλεξα στο απίθανο αυτό λούκι της διαδικτυακής εικονικής ύπαρξης.
Το ότι «γράφεται ιστορία» το εκστόμισα τον Οκτώβριο του 2008, αλλά το μυρίστικα κάποια στιγμή, νωρίς την άνοιξη του 2008. Τα ελληνικά πολιτικά είναι μόνο μια μικροσκοπική γωνίτσα μιας ακρούλας της κορυφής του παγόβουνου. Και σκέφτομαι… Τι διαφορετικά που μεγαλώνουν τα πιτσιρίκια σήμερα, σε σχέση με τις δεκαετίες του ’50, του ’60, του ’70, του ’80, του ’90….
Να έχετε μια Καλή Πρωτοχρονιά. Τις ευχές για το 2010, αύριο.
Η δεκαετία προχώρησε με εξελίξεις εντελώς απρόβλεπτες και διαφορετικές από οποιεσδήποτε προηγούμενες εμπειρίες. Και αυτό έδωσε μεγαλύτερη σημασία στο διάβασμα της κρυστάλλινης σφαίρας, αφού η αβεβαιότητα είχε και άλλες προεκτάσεις. Κάπως έτσι, σαν σε αυτοανάλυση, άρχισα να αποτυπώνω αυτά που σκέφτομαι και βλέπω, και έμπλεξα στο απίθανο αυτό λούκι της διαδικτυακής εικονικής ύπαρξης.
Το ότι «γράφεται ιστορία» το εκστόμισα τον Οκτώβριο του 2008, αλλά το μυρίστικα κάποια στιγμή, νωρίς την άνοιξη του 2008. Τα ελληνικά πολιτικά είναι μόνο μια μικροσκοπική γωνίτσα μιας ακρούλας της κορυφής του παγόβουνου. Και σκέφτομαι… Τι διαφορετικά που μεγαλώνουν τα πιτσιρίκια σήμερα, σε σχέση με τις δεκαετίες του ’50, του ’60, του ’70, του ’80, του ’90….
Να έχετε μια Καλή Πρωτοχρονιά. Τις ευχές για το 2010, αύριο.
11 σχόλια:
Tο βιβλίο "The Minds' I" είναι του Douglas Hofstadter, συγγραφέα και του Goedel, Escher, Bach
Οι φωτό των Πύργων είναι από το
http://www.nytimes.com/interactive/world/2009-decade.html?hp#/2001_11_29228
Έχεις δίκιο αμμοδύτη.
Πολύ διαφορετικά μεγαλώνουν τα πιτσιρίκια σήμερα.
Με γονείς στο τρέξιμο, στο άγχος και η μόνιμη συζήτηση ενηλίκων που κρυφακούν σήμερα: "Πού θα πάει αυτή η κατάσταση? Πώς βλέπεις τα πράγματα να πηγαίνουν? Άκουσες για τους καινούργιους φόρους? Πόσο θα πάει το πετρέλαιο? Πάλι αυξήσεις?
Θά'χουμε πόλεμο?"
Αβέβαιοι ενήλικες, αβέβαιη κοινωνία, αβέβαιο το μέλλον...
Νομίζω ότι η καινούργια δεκαετία μας προσφέρει κάτι καινούργιο.
Τον ΜΗ εγωκεντρισμό στην αβεβαιότητα. Για πρώτη φορά ανησυχούμε για όλους, όχι μόνο για τους εαυτούς μας.
Αν σε ενδιαφέρουν οι αναζητήσεις σχετικά με τον νου αξίζει να ρίξεις μια ματιά στα γραπτά των πατέρων της φιλοσοφίας. Θα σου έλεγα Hegel αλλά είναι λίγο αμφιλεγόμενος. Ο Wittgenstein είναι πιο αξιόπιστος και ασχολήθηκε πολύ με το θέμα: "Philosophy of mind". Έτσι λύνονται και πιο εύκολα οι απορίες.
δεν τον πιάνεις αέριαλ με τα εγωκεντρικά, παίζει με τα αυτοαναφερόμενα συστήματα.
Schroeder S., Wittgenstein: The Way Out of the Fly-Bottle, Polity, 2006
Wittgenstein, L., The Blue and Brown Books, Blackwell, 1958
Wittgenstein, L., Philosophical Investigations, Blackwell, 1953
Kenny, A., The Metaphysics of Mind, Clarendon Press, 1989
Ανώνυμε 12:51, καταρχήν καλησπέρα ή μαλλον καλημέρα.
Σ'ευχαριστώ για τη διευκρίνιση για τα "εγωκεντρικά" του φίλου αμμοδύτη αλλά εγώ πιάστηκα από τον τίτλο και ανέφερα τι δικές μου σκέψεις.
Δεν ανέλυα τα γεγραμμένα.
ΜΕΧΡΙ ΚΑΙ ΤΟ 70 ΤΟ ΜΕΡΟΚΑΜΑΤΟ ΚΑΙ ΤΟ ΨΩΜΙ ΗΤΑΝ ΠΙΟ ΔΥΣΚΟΛΑ. ΤΩΡΑ ΟΜΩΣ ΧΡΩΣΤΑΜΕ!
Χρόνια Πολλά!
Καλή πρωτοχρονιά Αμμοδύτη.
Αυτές τις μέρες θα ασχοληθώ με τα self reference.
Μπορεί να γράφεται ιστορία, ναι, αλλά θεωρώ ότι και εσύ γράφεις ιστορία, και εδώ, και αλλου...
Έδωσες μάχες αυτές τις μέρες σε όλα τα επίπεδα και τις κέρδισες νομίζω.
Χαιρετίζω όλη την παρέα. Καλή πρωτοχρονιά να έχετε, πάντα γεροί, δυνατοί και πάντα ολόκληροι!!!
Το "ολόκληροι" θέλω να το σκεφτείτε λίγο παραπάνω.
@αλλενάκι
Καλή χρονιά!
Εύχομαι η νέα χρονιά να σε εύρει το ίδιο και περισσότερο δημιουργικό.
Η σπουδαία παρουσία σου στο διαδίκτυο ας είναι ακόμα ένας φάρος στην αγριεμένη θάλασσα που μας περιτριγυρίζει.
Η ενέργεια δε που εκπέμπεις, να είσαι σίγουρος ότι δεν μπορεί να την επισκιάσει καμμία ΑΠΕ.
Το πιο πιθανό είναι να τις αχρηστεύσει εν τη γεννέσει τους.
Εύχομαι τέλος, ο τόπος σου που τόσο αγαπάς και υπερασπίζεσαι, να μπορέσει να διατηρηθεί όπως τον κρατάς στην μνήμη σου και στις φωτογραφίες σου.
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΚΑΙΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ !
Δημοσίευση σχολίου