Το 2010 θα είναι μια μάλλον δύσκολη χρονιά. Όχι επειδή θα λειώσουν οι πάγοι ή θα μας πλακώσουν οι μετεωρίτες. Αλλά επειδή η παγκόσμια οικονομία είναι σε ύφεση, και η λίγη ανάκαμψη είναι μάλλον αποτέλεσμα της τρομερής ρευστότητας που μπήκε στο σύστημα. Η τρομερή ρευστότητα απέτρεψε τον ουρανό από το να πέσει στο κεφάλι μας αλλά δεν ήταν τσάμπα, και το τίμημα είναι άγνωστο ακόμα.
Οι περισσότερες οικονομίες είναι υπερχρεωμένες, και υπερχρεωμένες οικονομίες (ή υπερχρεωμένοι άνθρωποι), σε καιρό ύφεσης, δεν ξεχρεώνουν εύκολα.
Το 2008 φάνηκε ότι κάποια φούσκα ξεφουσκώνει. Τις συνέπειες, δεν τις έχουμε δει. Η φούσκα δεν είναι κάτι περίεργο ή αμαρτωλό. Η φούσκα ξεκινάει από την απόλυτα θεμιτή (με Δυτικά πρότυπα) θέληση να βελτιώσουμε την ζωή μας. Απόλυτα θεμιτό (επίσης με Δυτικά πρότυπα) είναι και το να δανείζεσαι για να βελτιώσεις την ζωή σου. Ριψοκίνδυνο, αλλά θεμιτό. Γίνεται αθέμιτο όταν οι προσδοκίες μας ξεπερνούν τις ικανότητές μας, και παρ’ όλα αυτά συνεχίζουμε. Να το πω έλλειψη πειθαρχίας; Να το πω παρεξηγημένη ελευθερία; (Ή είναι λάθος τα πρότυπα;)
Η Ελλάδα, από φτωχή χώρα στο τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, βρέθηκε σε αυτήν την περίεργη κατάσταση νεοελληνικής ευφορίας, που πολλοί απέκτησαν υλικά αγαθά, αλλά περισσότεροι μάλλον πέρα από τις δυνατότητές τους, με υπερχρέωση, είτε ατομική είτε κρατική. Κάτω από αυτό το πρίσμα η Ελλάδα είναι μια ιδιότυπη χώρα.
Ενώ η παραδοσιακή Δύση αναπτύχθηκε με βάση τον «καπιταλισμό», την «επιστημονική μέθοδο», ένα νομικό και πολιτικό πλέγμα βασισμένο στην ιδιοκτησία και την ατομική ελευθερία, τον καταναλωτισμό και, ναι, κάποια εκδοχή ιμπεριαλισμού, η Ελλάδα αναπτύχτηκε βασισμένη σε επιδοτήσεις, κρατικό δανεισμό, λαθραία εξαγωγή συναλλάγματος, φοροαποφυγή και διαφθορά.
«Δανείσου κράτος, για να με επιδοτήσεις, να φάω τα λεφτά σε ιδιωτική κατανάλωση, να μην παράγω, αν παράγω να μην αποδίδω φόρο, και σε λαδώνω για να μου δώσεις και άλλα, ή να γλυτώσω τα υπόλοιπα». Έτσι βλέπω εγώ την νεοελληνική οικονομία. Και με την γιγάντωση αυτού του άρρωστου φαινομένου, λέω μέσα μου… «δεν έχω ζητήσει ποτέ κρατικά λεφτά, δεν συμφωνώ με το πώς σπαταλούν τους φόρους μου, γιατί να πληρώνω;». Και ξεκινάνε τα ερείσματα για αντίδραση που όμως αμφίβολο αν θα πετύχουν, γιατί ελάχιστοι είναι αυτοί που δεν εξαρτώνται κάπως από το καθ’ όλα φαύλο σύστημα.
.jpg)
Αν θίγεται και αμφισβητείται η οικονομική και πολιτική κυριαρχία των Μεγάλων Δυνάμεων, εμείς, πού ακριβώς βαδίζουμε; Ξέρει κανείς;
Οι περισσότερες οικονομίες είναι υπερχρεωμένες, και υπερχρεωμένες οικονομίες (ή υπερχρεωμένοι άνθρωποι), σε καιρό ύφεσης, δεν ξεχρεώνουν εύκολα.
Το 2008 φάνηκε ότι κάποια φούσκα ξεφουσκώνει. Τις συνέπειες, δεν τις έχουμε δει. Η φούσκα δεν είναι κάτι περίεργο ή αμαρτωλό. Η φούσκα ξεκινάει από την απόλυτα θεμιτή (με Δυτικά πρότυπα) θέληση να βελτιώσουμε την ζωή μας. Απόλυτα θεμιτό (επίσης με Δυτικά πρότυπα) είναι και το να δανείζεσαι για να βελτιώσεις την ζωή σου. Ριψοκίνδυνο, αλλά θεμιτό. Γίνεται αθέμιτο όταν οι προσδοκίες μας ξεπερνούν τις ικανότητές μας, και παρ’ όλα αυτά συνεχίζουμε. Να το πω έλλειψη πειθαρχίας; Να το πω παρεξηγημένη ελευθερία; (Ή είναι λάθος τα πρότυπα;)
Η Ελλάδα, από φτωχή χώρα στο τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, βρέθηκε σε αυτήν την περίεργη κατάσταση νεοελληνικής ευφορίας, που πολλοί απέκτησαν υλικά αγαθά, αλλά περισσότεροι μάλλον πέρα από τις δυνατότητές τους, με υπερχρέωση, είτε ατομική είτε κρατική. Κάτω από αυτό το πρίσμα η Ελλάδα είναι μια ιδιότυπη χώρα.
Ενώ η παραδοσιακή Δύση αναπτύχθηκε με βάση τον «καπιταλισμό», την «επιστημονική μέθοδο», ένα νομικό και πολιτικό πλέγμα βασισμένο στην ιδιοκτησία και την ατομική ελευθερία, τον καταναλωτισμό και, ναι, κάποια εκδοχή ιμπεριαλισμού, η Ελλάδα αναπτύχτηκε βασισμένη σε επιδοτήσεις, κρατικό δανεισμό, λαθραία εξαγωγή συναλλάγματος, φοροαποφυγή και διαφθορά.
«Δανείσου κράτος, για να με επιδοτήσεις, να φάω τα λεφτά σε ιδιωτική κατανάλωση, να μην παράγω, αν παράγω να μην αποδίδω φόρο, και σε λαδώνω για να μου δώσεις και άλλα, ή να γλυτώσω τα υπόλοιπα». Έτσι βλέπω εγώ την νεοελληνική οικονομία. Και με την γιγάντωση αυτού του άρρωστου φαινομένου, λέω μέσα μου… «δεν έχω ζητήσει ποτέ κρατικά λεφτά, δεν συμφωνώ με το πώς σπαταλούν τους φόρους μου, γιατί να πληρώνω;». Και ξεκινάνε τα ερείσματα για αντίδραση που όμως αμφίβολο αν θα πετύχουν, γιατί ελάχιστοι είναι αυτοί που δεν εξαρτώνται κάπως από το καθ’ όλα φαύλο σύστημα.
.jpg)
Αν θίγεται και αμφισβητείται η οικονομική και πολιτική κυριαρχία των Μεγάλων Δυνάμεων, εμείς, πού ακριβώς βαδίζουμε; Ξέρει κανείς;
8 σχόλια:
Xρόνια Πολλά. Βάλε και τους μετανάστες που θα ελληνοποιηθούν και σε τρία χρόνια με τζαμί στη Χώρα εκτός αν πάνε στο Ισμαήλ.
Αγγελοπουλικό το ξεκίνημα του 2010. Ο αγαπημένος μου σκηνοθέτης αφού έχει μια «πετριά» με την ιστορία κι αυτός. Η ομίχλη που βλέπω σήμερα είναι μέσα στο κεφάλι μου που προσπαθεί να συνέλθει από το χτεσινοβραδυνό ξενύχτι και να προετοιμαστεί για το αποψινό.
Αυτό που σίγουρα θα πάθουμε είναι ότι θα πληρώσουμε περισσότερους φόρους. Στην Ινγκιλτέρα αύξησαν από σήμερα το ΦΠΑ και έπονται αυξήσεις στα επιτόκια, οι οποίες αν αλλάξει το καλοκαίρι η κυβέρνηση θα χειροτερέψουν. Δύσκολη χρονιά...
Μπορεί το οικονομικό τοπίο να έχει ομίχλη αλλά έξω έχει μια λιακάδα μούρλια. Χρόνια πολλά!
Αγαπητέ αμμοδύτη, Χρόνια Πολλά και καλή χρονιά. Λεφτά μπορεί να μην έχουμε αλλά ας έχουμε υγεία.
Αυτό που περιγράφεις είναι το βαθύ κράτος. Βασικά τους ενδιέφερε να πάρουν την εξουσία, να πληρώνουν τα κορόιδα και ανάλογα με τη θέση του καθενός στην κοινωνική ιεραρχία να λαμβάνουν αυτοί που συμμετείχαν σε αυτό το πάρτυ το μερίδιό τους. Τα λεφτά δεν τα φάγανε οι πολιτικοί αλλά οι κομματικοί στρατοί, τους οποίους μα με επιδοτήσεις, μα με υπεράριθμους διορισμούς, μα με ανοχή της διαφθοράς πλήρωναν οι πολιτικοί. Αυτή είναι η Ελληνική εκδοχή της Δημοκρατίας. Συνδιαχείριση των πάντων. Το σύνολο των χρημάτων που φαγώθηκαν είναι όλο το δημόσιο χρέος.
Νομίζω ο Μάρκος Αυρήλιος είχε πει για τους υπηκόους του, είπαμε να τα κουρεύουμε τα πρόβατα αλλά όχι να τα γδέρνουμε. Δυστυχώς ή ευτυχώς (ανάλογα πως θα το δει κανείς) αυτοί που προέγραψα είναι τόσο κουτοί ή αδίστακτοι που προχωρούν σε γδάρσιμο των προβάτων, σκάβοντας έτσι το λάκκο τους.
Δυστυχώς η κατάσταση χειροτερεύει και θα λέμε κάθε πέρυσι και καλύτερα.
Χρόνια Πολλά και πάλι.
Είχε γράψει κάποτε ένας αλλού... ότι μόνο με τα όπλα λύνεται η κατάσταση. Με ένοπλή επαναάσταση.
Είχε άδικο δεν είχε, ποιός ξέρει.
Ωραία φωτογραφία της πανσελήνου στο κέντρο και δύσκολη λήψη φως κόντρα στο φως και στο σκοτάδι.
Ωραιες ψυχεδελικές φωτο...
Αν και δεν γνωριζουμε τι κρυβεται στο βαθος, καλό είναι να έχουμε επίγνωση ότι η στρέβλωση του καπιταλιστικού μοντέλου (στην ελλάδα), δεν απενεχοποιεί τον ίδιο τον καπιταλισμό παγκόσμια και τις αρχές , αξίες κλπ πάνω στις οποίες είναι δομημένος. Ελπίζω στη νέα δεκαετία να μη χρειαστεί μια νεα επανάσταση ανώνυμε 4.34 .Ευχές για τις νέες ουτοπίες του μη κέρδους στη θέση του κέρδους, του συναγωνισμού στη θέση του ανταγωνισμού, των ηγεσιών στη θέση των εξουσιών και μιας νέας παγκόσμιας συνείδησης των αληθινών αναγκών μας σαν ανθρώπινα όντα..... χρόνια πολλά και καλά σε όλους
Δεν υπάρχει ουτοπία «μη κέρδους». Όπως δεν υπάρχει επιβίωση χωρίς φαγητό. Οι πιό νέοι δεν το ξέρουν ότι οι πατεράδες τους ή οι παππούδες τους σκάλιζαν χωράφια ξυπόλητοι για να βρούν οι μικρότεροι ένα ζευγάρι παπούτσια να πάνε στην πόλη. Είναι στον άνθρωπο να θέλει κάτι καλύτερο. Ή όπως λέει η ανάρτηση στον δυτικό άνθρωπο. Δεν είμαστε όμως Βουδιστές. Αυτό που δεν έχει η Ελλάδα είναι παιδεία. Αυτό που είχε αλλά χάνεται είναι αξίες της οικογένειας. Η γενιά του Πολυτεχνείου κοίταξε το τομαράκι της και παράτησε τα παιδιά της. Αυτό πληρώνουμε σήμερα. Εύχομαι και εγώ να μην χρειαστούν όπλα. Αν έχετε κανένα φίλο ή συγγενή 80 ή 90 χρονών, ρωτήστε τον.
Χρόνια πολλά με υγεία σε όλους
Εξάκτινε χαίρομαι που σε βλέπω, να είσαι καλά.
Δημοσίευση σχολίου