Η πολιτική ιδεολογία μας

Είναι λογικό, και το έχω ξαναδεί, σε περιόδους ύφεσης να μας βγαίνουν ένα σωρό μεταφυσικές ανησυχίες. Είναι επίσης λογικό, σε μια μικρή χώρα σε δύσκολη γεωγραφική περιοχή, να μπερδευόμαστε μεταξύ της εσωστρέφειάς μας, πραγματική όσο κι αν είναι, και των παγκοσμίων εξελίξεων αν υποθέσουμε ότι τις καταλαβαίνουμε. Τέλος είναι λογικό να ξεχνάμε το παρελθόν, που όμως έχει διάπλατους και σε κοινή θέα τους μηχανισμούς του «παιχνιδιού».

Η βασική, δικιά μας, ανησυχία είναι αν, και πως, θα επιβιώσουμε σαν άτομα και σαν έθνος, όταν (1) χρωστάμε λεφτά που φάγαμε και (2) έχουν αλλάξει οι συνθήκες που ευνόησαν ή υποκίνησαν την ύπαρξή μας.

Για τα λεφτά που φάγαμε (εννοώ «φάγαμε», δεν εννοώ «βουτήξαμε» και δεν υπάρχουν να επιστραφούν) κοντός ψαλμός αλληλούϊα, θα το δούμε το έργο. Οι εξωτερικές συνθήκες είναι πιο δύσκολες και πιο επικίνδυνες.


Έχω μια απλοϊκή θεώρηση των εξωτερικών πραγμάτων, που όμως επιβεβαιώνεται από την Ιστορία, όσο υποκειμενική και αν είναι η θεώρησή της. Και δεν ξέρω από πού να το ξεκινήσω το παραμύθι… Κάπου μεταξύ της κατάρρευσης της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας από τα γερμανικά φύλα, και την (κλιματολογική) καταστροφή της Ευρώπης στις αρχές του 14ο αιώνα, που συνεχίστηκε στην Μεγάλη Πανούκλα, την κατάρρευση των φεουδαρχικών συστημάτων και τον Πόλεμο των 100 ετών, που είναι και η απαρχή των σημερινών προβλημάτων μας. Ο καυγάς μεταξύ Άγγλων και Γάλλων.

Από τον Αγγλο-Γαλλικό καυγά του 18ου αιώνα ξεκίνησε η νέα εκδοχή της Αγιας Ρωμαϊκής (Γερμανικής) Αυτοκρατορίας, η Αμερικανική επανάσταση, και η σύγχρονη αυτοκρατορική Ρωσία. Οι Ορλόφ, λίγο πριν τα Ορλοφικά, ήταν στον γαλλο-αγγλικό πόλεμο των 7 ετών. Από τότε τρώγονται οι Μεγάλες Δυνάμεις, και δυστυχώς, αυτή είναι και η πολιτική ιδεολογία μας: Η φαγωμάρα των Μεγάλων Δυνάμεων.