Πέμπτη 19 Μαρτίου 2009

Φοβάμαι τον φόβο


Από τον Αύγουστο έχω υποψιαστεί ότι θα περάσουμε δύσκολα. Από τον Σεπτέμβριο ή τον Οκτώβριο, ψυχανεμίζομαι ότι γράφεται ιστορία στην οικονομική ζωή του «πολιτισμένου» κόσμου και ότι η πρωτοφανής, τότε, πτώση των δεικτών των αγορών, και η πρωτοφανής προσπάθεια διαχείρισης της κρίσης ρευστότητας, δεν θα έχει καλά ξεμπερδέματα. Δεν χρειαζόταν σοφία για να προβλέψω ότι από τον Απρίλη θα δούμε τις "συνέπειες" στην πραγματική οικονομία.

Αυτές οι συνέπειες… Κάτι σαν παχιά λόγια στα δελτία ειδήσεων. Να σας τις πω απλά. Κλείσιμο εταιριών, στην αρχή μικρών και άγνωστων. Ανεργία που σε κάποια στιγμή θα αφορά κάποιον που ξέρουμε. Απώλεια «περιουσιών». Πλειστηριασμοί, μεγαλύτερη ανεργία… Και όλα αυτά αν πάνε καλά τα πράγματα. Αν δεν πάνε καλά, θα σκάσει καμιά τράπεζα, εδώ ή στην γειτονιά μας, και τότε τα παραπάνω θα ακούγονται ήπια. Όχι επειδή λατρεύω τις τράπεζες, αλλά επειδή φοβάμαι τον ανθρώπινο φόβο και τον πανικό.

Και αυτά χωρίς τον παράγοντα «κοινωνική αντίδραση» που συνοδεύει την ανέχεια και τον φόβο.

Δείτε το
http://www.antinews.gr/?p=5647
και εδώ: http://www.antinews.gr/?p=5634

6 σχόλια:

Ελληνας Ναύτης είπε...

Deflation or super-inflation?
ti protineis?

αμμοδύτης είπε...

προτείνω;

δεν προτείνω τίποτα...

Οι αγορές λένε ότι οι κεντρικές κυβερνήσεις προσπαθούν με νύχια και με δόντα και με τρισεκατομύρια να αποφύγουν το deflation. Οι αγορές επίσης λένε ότι δεν τα ππολυκαταφέρνουν, και οι τιμές των commodities δεν τσιμπάνε, και η μείωση της οικονομικής παραγωγής συνεχίζεται.

Η θεωρία λέει ότι τόση ρευστότητα στο σύστημα κάποτε θα οδηγήσει σε πληθωρισμό (αυτό το "κάποτε" είναι δύσκολο να το προσδιορίσεις...), εκτός εάν έχει δημιουργηθεί περισσότερος παγκόσμιος πλούτος και η πρόσθετη ρευστότητα δικαιολογείται από αυτόν. Χλωμό, αλλά παίζει.

Νομίζω ότι γράφεται ιστορία, γιατί τέτοιας έκτασης και έντασης ξεφούσκωμα δεν έχει ξαναγίνει, ούτε έχει ξαναγίνει τέτοια συντονισμένη προσπάθεια αντιμετώπισης, παρά τις φαινομενικές διαφορές μεταξύ ΗΠΑ και Ευρώπης.

Παρενθετικά αναφέρω ότι ενώ εύκολα η "Ευρώπη" (διάβαζε Γερμανία) πιστεύει ότι το χειρίζεται καλύτερα από ή είναι σε καλύτερη θέση από την Αμερική, η προσαρμοστικότητα και η θέληση και η δυνατότητα της δεύτερης να γράψει ζημιές, μειώσει και χρεωκοπίες της δίνουν το πάνω χέρι (κατά την γνώμη μου...)

Υπάρχουν πολλοί αστάθμητοι παράγοντες τόσο στις σχέσεις των κρατών μεταξύ τους (παρεμπόδιση συνεννόησης μπορεί να επιφέρει αστάθειες) όσο και στις κοινωνικές αντιδράσεις που μπορούν να πάρουν απρόβλεπτες εξελίξεις. Ο "φόβος" αφορά στο "απρόβλεπτιο"

Άπό εκεί και πέρα, λόγια λόγια και θεωρίες. Αχ βαχ.

En' Tino είπε...

Ένα σχόλιο μόνο.
Το καπιταλιστικό σύστημα στο οποίο μία από τις βασικές του αρχές είναι η κατανάλωση και η δημιουργία ψεύτικων αναγκών ώστε να μπορεί να συντηρηθεί, εδώ και ακρετό καιρό βρίσκετε σε κρίση και τα πράγματα δεν είναι και τόσο αισιόδοξα.
Άρα μία από τις βασικές του αρχές δεν ισχύει.
Άρα πρέπει να γίνει κάποια ανατροπή (ή ...)για να ξαναπάρει μπρος η μηχανή.

Καλή σας μέρα.

Ο φίλος από "Rochester"

Ανώνυμος είπε...

Συρρίκνωση του ΑΕΠ της παγκόσμιας οικονομίας -την πρώτη από την εποχή του Β' Παγκοσμίου Πολέμου- κατά 0,5% έως 1% και «βαθιά ύφεση» για τις ανεπτυγμένες οικονομίας, προβλέπει για φέτος το ΔΝΤ

Ανώνυμος είπε...

Εχεις ακουσει για τα GOLDEN BOYS(εποχης ΣΗΜΙΤΗ εννοω)?Εαν φοβουνται και αυτοι,τι να πει και ο απλος κοσμος.Ποσο πρεπει να φοβαται?

Ανώνυμος είπε...

όσο ζει καλύτερα από την αντοχή του, τόσο περισσότερο πρέπει να φοβάται