Σάββατο 20 Ιουνίου 2009

Θ' αλλάξουν όλα μια μέρα


Έχει ενδιαφέρον πως αλλάζει ο κόσμος και οι καθημερινές παραστάσεις. Ενδιαφέρον έχει επίσης πως αυτό που εγώ θεωρώ έργο τέχνης, άλλοι, ίσως η πλειοψηφία, θέλουν να το ξεχάσουν γιατί το ταυτίζουν με φτώχεια ή δυστυχία, ή δεν τους αρέσει για οποιονδήποτε άλλο λόγο. Και αυτό που θεωρούν μερικοί "όμορφο" ή "σωστό" μπορεί να το βλέπω εγώ και να αλλάζω δρόμο. Πιο ενδιαφέρον από όλα είναι πως αλλάζουν τα γούστα με τον καιρό: Αυτό που δεν άρεσε το 1960, αρέσει σήμερα, ή αυτό που άρεσε το 1980, το βλέπεις σήμερα και λες "αηδία".

Και ο καιρός περνάει, και μεγαλώνουμε, και μαζί με εμάς αλλάζει το τοπίο, και κάποια στιγμή η δική μας άποψη δεν θα υφίσταται καν, και αυτοί που θα έχουν άποψη θα έχουν εντελώς άλλα μέτρα, σταθμά, και μέτρα σύγκρισης. Και η ζωή θα συνεχίζεται...

Θα συνεχίζεται; Ορισμένες αλλαγές, αλλάζουν πράγματα που έγιναν σε διάρκεια πολλών αιώνων και χάθηκαν σε ένα Σαββατοκύριακο. Αλλά αν δεν το ξέρεις, δεν θα σε νοιάζει. Έτσι δεν είναι;

Αύριο Κυριακή, 21 Ιουνίου, είναι η μεγαλύτερη μέρα του χρόνου (η μικρότερη στο Νότιο Ημισφαίριο). Αν είστε ξύπνιοι στις 5 το πρωί στην Ελλάδα (νωρίτερα, πιο βόρεια), ο ήλιος θα ανατείλει στις 5 και κάτι, στο βορεινότερο σημείο από την Ανατολή. Το φεγγάρι θα έχει ανατείλει λίγο νωρίτερα και θα είναι μια μέρα πριν την Νέα Σελήνη. Ο Ερμής θα είναι εκεί κοντά, και λίγο πιο πάνω, ακριβώς ανατολικά, ο Άρης και η Αφροδίτη θα είναι δίπλα δίπλα. Δεν μένει πάρα να μάθετε τον χαιρετισμό στον Ήλιο.

10 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Καλά, πανέμορφη φωτογραφία...

Ανώνυμος είπε...

Αν το φωτογραφίσεις θα το δούμε.
Φιλιά

Ανώνυμος είπε...

Το μόνο στατικό στοιχείο είναι η φωτογραφίες σου. Όλα και όλοι αλλάζουμε κάθε στιγμή, κάθε δευτερόλεπτο. Σχέσεις, φιλίες, τοπία, το πρόσωπό μας στον καθρέφτη τελειώνουν, μεταλλάσσονται. Να αξιοποιούμε την κάθε στιγμή, να ζούμε έτσι ώστε να μην μετανιώνουμε για τίποτα, να αποχαιρετάμε το παλιό και να αγκαλιάζουμε το καινούργιο. Αυτό είναι η ζωή.

Ανώνυμος είπε...

Το νότιο ημισφαίριο δεν μας ενδιαφέρει.
Για μας καλά νέα αλλά αυτό σημαίνει ότι από εδώ και πέρα μόνο θα μικραίνουν γι' αυτό ας τις αξιοποιήσουμε πριν έρθει ο παλιοχειμώνας.

Ανώνυμος είπε...

Στο νότιο ημισφαίριο, από αύριο μεγαλώνουν οι μέρες. Καλό να το σκέφτεσαι

Ο νοών...νοείτω είπε...

Είναι δύο μέρες τώρα που νοιώθω βαριά. Ίσως φταίει το θερινό Ηλιοστάσιο που αναφέρεις, ίσως η γκρίνια των ανόητων για το Μουσείο, ίσως πάλι η κατ' εξαίρεση άδεια προσγείωσις του Σκοπιανού αεροπλάνου για να μη δείξουμε "μικρότητα".
Όλα αλλάζουν και οι μόνοι που μένουν στάσιμοι τα τελευταία χρόνια είναι ο Λαός μας. Στάσιμοι σε κενό αέρος, και σκέψης.
Όσο θα προσπαθούμε λοιπόν, να τα κάνουμε γνωστά, τόσο ευελπιστούμε να νικήσουμε την άγνοια.
ΥΓ. Θα επιδιώξω να ξυπνήσω το πρωί. Αν τα καταφέρω θα συναντηθούμε στις πρώτες ηλιαχτίδες, του Κάστωρα και του Πολυδεύκη, μέχρι ο Απόλλωνας να δώσει το σήμα του για την πιο λαμπρή ημέρα.

Artanis είπε...

Νά 'ξερες πώς το περιμένουμε κι εμείς...Ν' αρχίσει να μεγαλώνει η μέρα, που ο ήλιος δύει στις 5, εδώ...
Καλημέρα...

Ανώνυμος είπε...

Γυρίζω την πλάτη στις Κασσάνδρες του χειμώνα και στρέφω το πρόσωπο στον καυτό ήλιο. Βλέπω γύρω μου τα χελιδόνια να σκίζουν τον αέρα, το κύμα να χαϊδεύει την αμμουδιά, ακούω τις φωνές των παιδιών που παίζουν στη θάλασσα, αρμέγω με όλες μου τις αισθήσεις το ελληνικό καλοκαίρι ενώ όλα τα αρνητικά μαζί με αυτούς που τα αναπαράγουν χάνονται για πάντα στον καιάδα της μηδενικότητας.

αμμοδύτης είπε...

Ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια.

Φίλε νοών...νοείτω και εγώ είμαι λίγο "down", αλλά μάλλον είναι η κούραση.

Artanis, έτυχα στην Σκωτία ένα καλοκαίρι τέτοια εποχή, σκοτείνιασε στις 12.30-1, και στις 3 χάραζε!

Ανώνυμε 12.16, ξέρω μια παραλία που κάτι παιδάκια βγήκαν έντρομα το Σ/Κ, από την βρώμα αδειασμένης "μεγάλης" δεξαμενής ακαθάρτων...

Ανώνυμος είπε...

Εγώ προσπάθησα απλώς να ξορκίσω τη γρουσουζιά του χειμώνα και της κατήφειας αλλά δεν θέλεις...