Δημοσιονομική αφασία

Ή εγώ τα βλέπω όλα μαύρα και απαισιόδοξα και κάνω λάθος, ή οι υπόλοιποι είναι σε αφασία. Στα 10 άρθρα σε οικονομικές εφημερίδες, τα δύο λέει ότι φαλιρίζουμε (έχει αρχίσει και διάψευση ότι θα βγούμε από την Ε.Ε.) και ένα λέει «όλα καλά όλα ωραία». Και η συζήτηση εναλλάσσεται μεταξύ του πως θα μας φορολογήσουν και πως θα μειώσουν το έλλειμμα.

Το πρόβλημα με τον Έλληνα φορολογούμενο είναι ότι σε μεγάλο βαθμό ζει πέρα από τις δυνατότητές του, είναι χρεωμένος, και αντιμετωπίζω με σκεπτικισμό την ιδέα ότι θα αυξηθούν τα κρατικά έσοδα από αυξημένους ή διευρυμένους φόρους – σε καιρό ύφεσης.


Δεν βλέπω καμία αύξηση σε παραγωγή ή απασχόληση για να αισιοδοξώ ότι από εκεί θα τα μαζέψουν. Μάλλον θα κάνουν τα ίδια που ξέρουν. Θα φορολογήσουν τα ακίνητα, τις γονικές παροχές. Το ερώτημα που έχω εγώ είναι τι θα περικόψουν. Και αυτό, γιατί δεν είναι μόνο η οργή που θα δημιουργήσουν, είναι, όπως λένε λαϊκά «τον ρωτάς τον άλλον αν έχει να τα δώσει;»


Δεν προσδοκώ ότι θα μας σώσουν άλλοι, απ’ έξω. Έχουν τα δικά τους προβλήματα… Αν, βέβαια, τους χαρίσουμε την ΔΕΗ, θα μας κάνουν καλή τιμή σε ..ανεμογεννήτριες. (Μην το γελάτε.. ρωτήστε την ΥΠΕΚΑ)

Η αύξηση του δανεισμού δεν είναι εφικτή. Κάθε αναχρηματοδότηση γίνεται και δυσκολότερη και ακριβότερη, και υποτίθεται θα μειώσουμε τα δάνεια…

Περισσότεροι φόροι στους πλούσιους. Εν τάξει… φορολόγησες τους πλούσιους, τους πήρες ότι είχαν ή ότι φαίνονταν…Και μετά; Μια τρύπα στο νερό… Φτώχυνες όσους δεν ήταν φτωχοί. Και μετά;


Λυπάμαι, αλλά πρέπει να κόψουν έξοδα. Ριζικά, αυστηρά και επίμονα. Ή θα το κάνουν, ή θα τους το επιβάλλουν. Τόσο απλό.

Σε όλα αυτά, οι αστάθμητοι παράγοντες είναι πως θα επηρεαστεί η βιωσιμότητα των τραπεζών με τον φορολογούμενο και την περιουσία του στα όρια, και ποιό απρόβλεπτο πέταγμα πεταλούδας θα ανατρέψει την πορεία των εξελίξεων.