Σαρακοστή

Πάντα μου άρεσαν οι «κρίσεις»… Όχι να τις υφίσταμαι, αλλά να παρατηρώ τις συνθήκες κάτω από τις οποίες διαμορφώθηκαν, και οι αφορμές που τις έκανε να ξεσπάσουν. Η κατάρρευση των Μυκηνών, π.χ., πρέπει να ήταν αποτέλεσμα κάποιας κρίσης. Οι θεωρίες του Χάους βηθούνε σε μοντέλα προσομοίωσης κρίσεων. Τα βιβλία επιστημονικής φαντασίας του Ισαάκ Ασίμοφ, (και συγκεκριμένα τις σειρές Foundation, Galactic Empire και Robots) είναι μια σειρά από κρίσεις. Στην αριθμητική, «κρίση» είναι η διαίρεση με το μηδέν…


Αυτά τα γενικά, απλά με έχουν να σκέφτομαι ποια μορφή θα πάρει η κρίση που μας έρχεται. Ή μάλλον που ενστικτωδώς αισθάνομαι ότι μας έρχεται. Και ομολογώ δεν ξέρω γιατί αναφέρομαι σε εμάς… Βασικά δεν έχω ξαναζήσει «κρίση», με εξαίρεση ίσως την 21η Απριλίου, που όμως, για μένα τότε δεν ήταν τίποτε σημαντικό, απλά με γύρισαν σπίτι μου από την στάση του λεωφορείου, και ανακάλυψα ότι μερικά πράγματα που έκαναν οι τότε μεγάλοι ξαφνικά απαγορεύτηκαν.

Θυμάστε, πόσο ασχολήθηκαν οι πάντες με τις Τράπεζες, το φθινόπωρο και τον χειμώνα του 2008; Το μόνο που θυμάμαι είναι πόσο όλοι φοβήθηκαν ότι θα χάσουν τα λεφτά τους και τα κατέθεσαν όλοι στην …Εθνική.


Το πρόβλημα τώρα ξανάρχεται, αλλά από άλλη πλευρά. Εδώ και μήνες ακριβαίνει το κόστος δανεισμού του Ελληνικού Δημοσίου σε σχέση με αντίστοιχο δανεισμό του Γερμανικού Δημοσίου. Το λεγόμενο “spread”. Το spread αυτό έχει εκτιναχτεί σε 3 ή 4 ποσοστιαίες μονάδες. Που από μόνο του μπορεί να μην μας λέει πολλά, αλλά αυτό το αυξημένο κόστος δανεισμού έχει ήδη εξανεμίσει κάτι πρόσθετους φόρους που έβαλε η Κυβέρνηση. Οι αγορές προεξοφλούν ότι «έχουμε πρόβλημα», οι Ευρωπαίοι μας «στηρίζουν», αλλά στην πράξη μας λένε να κόψουμε το κεφάλι μας, ή ευγενικά, μας παραπέμπουν στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, για βοήθεια. Από την «στήριξη» στην «βοήθεια».

Η συνταγή της «βοήθειας» είναι απλή. Κόβεις κάθε παροχή, και φορολογείς ό,τι κινείται. Με ένα μεγάλο πρόβλημα: Είμαστε σε ύφεση, και κάτι τέτοια απλά θα κάνουν την ύφεση χειρότερη. Και όπως διάβαζα, δεν έχει σημασία αν ο ΦΠΑ ανέβει από 19% σε 22%, με μειούμενη την οικονομική δραστηριότητα, οι εισπράξεις θα πέφτουν, που θα πρέπει να ανεβάσουν τον ΦΠΑ ακόμα, και οι εισπράξεις θα πέφτουν παραπάνω… Αυτό που περιγράφω είναι συνταγή για διαίρεση με το μηδέν, δηλαδή, «κρίση»…


Όσο ακριβαίνει το κόστος του Κρατικού δανεισμού, τόσο πιο δύσκολη γίνεται η αναχρηματοδότηση των Ελληνικών τραπεζών. Που σημαίνει, στην καλύτερη των περιπτώσεων ότι θα ακριβύνουν απότομα τα τραπεζικά δάνεια. Σε χειρότερη περίπτωση, θα ακριβύνουν και θα περιοριστούν: «Κύριε μου χρωστάς 100 με 5%. Δεν στα ανανεώνω. Σου ανανεώνω 70 με 10%». Ελάχιστες Ελληνικές εταιρίες θα άντεχαν κάτι τέτοιο. Και, ακόμα χειρότερο, οι ίδιες οι τράπεζες δεν θα άντεχαν την μαζική ζημιά στα βιβλία τους. Ξαφνικά, δεν αισθάνομαι καθόλου καλά…

Δείτε και το http://www.express.gr/news/finance/266290oz_20100214266290.php3