Το 1970 ο πολιτισμός ήδη είχε φέρει αλλαγές. Πετρογκάζ στην κουζίνα σήμαινε ότι ο γάϊδαρος είχε λιγότερα δρομολόγια για φρύγανα και κλαδιά. Που όμως ήταν ακόμα το βασικό καύσιμο για μαγείρεμα Έτσι, οι κλαδεμμένες κληματόβεργες ανακυκλώνονταν μαζί με τα φρύγανα από τα καθαρισμένα χωράφια.Η θυρίδα δεξιά είχε τον καφέ, την ζάχαρη, το λάδι και το ξύδι. Τι καφέ, δηλαδή, μισό καφές και μισό αλεσμένο ρεβίθι ή κριθάρι. Η σκεπασμένη χάλκινη (μπακιρένια) κατσαρόλα έκρυβε συνήθως κουλουράκια. Η καρέκλα, κάτω αριστερά ήταν η πρόσβαση στα κρυμμένα κουλουράκια.
3 σχόλια:
Άντε βρε όφη, τι μας θύμισες τώρα.
Θυμάμαι τις φορές που έπεσα από την καρέκλα, από την τρομάρα που με έκαναν τσακωτό στην επιδρομή...στα κρυμμένα κουλουράκια.
Ο καφές με κριθάρι ή ρεβύθι, προτεινόταν τότε σε όσους υπέφεραν και από υπέρταση.
μπα, φτώχεια ήταν...
αλήθεια ήταν...αυθεντική, σκληρή αλλά αλήθεια.
Τότε είχες το περιθώριο να επιθυμήσεις, τώρα απλά λέμε το βαρέθηκα εκείνο, το σιχάθηκα το άλλο.
Τότε κουλουράκια δυο φορές το χρόνο, Χριστούγεννα και Πάσχα και με μέτρο το πρωϊ.
Και τι κρίμα, πρόσφατα πέταξα έναν τέτοιο μύλο του καφέ.
Δημοσίευση σχολίου