Κυριακή 23 Αυγούστου 2009

Μαύρη ευχή


Δεν είναι τα ρομαντικά χρώματα του ηλιοβασιλέματος.


Είναι η Αττική που καίγεται, από 50 ν.μ. απόσταση…


Προφανώς η μαύρη μαγεία δεν δουλεύει, γιατί οι αλήτες, και όλο τους το σόϊ, θα είχαν ήδη σαπίσει από μέσα προς τα έξω. ‘Η σαπίζουν και δεν το έχουν καταλάβει;

6 σχόλια:

aerial είπε...

Είναι τρομερό κάτι τόσο όμορφο όπως τα χρώματα του δειλινού να κρύβουν μια απαίσια αλήθεια. Τον πόνο τόσων ανθρώπων, ζώων και φυτών.
Και το μεγάλο γιατί παραμένει.

Ανώνυμος είπε...

από Νέα Μάκρη μέρχι Ραφήνα μια ποροτκαλιά γραμμή φωτιάς. Τρελό.

Ανώνυμος είπε...

Αμμοδύτη, φυσικό είναι να θυμώνεις αλλά είναι χρόνια τώρα που συμβαίνει κάθε καλοκαίρι το ίδιο και φοβάμαι ότι με το να θυμώνουμε δεν κερδίζουμε κάτι.
Κανείς δεν συλλαμβάνεται, καμία εξήγηση για το ποιός και γιατί η οποία να στέκει. Μέχρι να αντιμετωπιστεί με σοβαρότητα το πρόβλημα δεν θα αλλάξει τίποτα.

Το 2007 είχα διαβάσει αυτό το άρθρο στο BBC. Μπορεί να κάνει κανείς την σύγκριση τότε και τώρα και έχει ενδιαφέρον νομίζω η ανάλυση για την ψυχολογία του εμπρηστή.

http://usproxy.bbc.com/2/hi/europe/6964519.stm

Ανώνυμος είπε...

http://news.bbc.co.uk/2/hi/europe/8216622.stm

Τώρα είδα ότι πρώτη σελίδα στο BBC είναι απόψε οι φωτιές στην Αττική.

Artanis είπε...

Έτσι φαίνονταν τα ηλιοβασιλέματα από τη ΝΖ όταν καιγόταν η Αυστραλία...
Παλιάνθρωποι...

Ο νοών...νοείτω είπε...

Δυστυχώς η μυρωδιές μόνο καμμένα σημαίνουν και όχι σάπισμα.
Τουλάχιστον ακόμα.