Σάββατο 29 Αυγούστου 2009

Η τιμή είναι για πάντα


Οι μηχανικές βλάβες διορθώνονται Το πυροσβεστικό ήταν σαν τραυματισμένος γίγαντας στο λιμάνι της Ραφήνας. «Το έβγαλαν με γερανό», μου είπε ο φρουρός έξω από τον πορτοκαλί περίβολο...


Τα βουνά ήταν καμένα. Δεν τα έβγαλα φωτογραφία, γιατί δεν είχα συνειδητοποιήσει ότι το κινητό βγάζει φωτογραφίες όταν περνούσα… και τι να βγάλω...


Ο φρουρός φορούσε ένα μπλουζάκι που έγραφε από πίσω:

Ο πόνος είναι προσωρινός
Η τιμή είναι για πάντα



Να σύνθημα για ταραγμένους καιρούς

5 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Δεν υπάρχουν λόγια. Ντοκουμέντο. Στη δεύτερη φωτογραφία ξεχωρίζει πολύ καλά το γύρω περιβάλλον ... ... ...
Γιατί σκοτώνονται πάντα τα δικά μας παιδιά; Ποτέ τα δικά τους ... .

Μποτίλια στο πέλαγος είπε...

Η τιμή είναι για πάντα, αλλά είναι και τα πάντα. Διότι μέσα στην ατιμία είναι όλα ένα τίποτε.

aerial είπε...

Όταν μιλάμε για φωτιές ή άλλα γενικότερα προβλήματα τα σχόλια είναι ελάχιστα. Όταν τολμήσουμε να αναδείξουμε τοπικά πανηγύρια όλοι ξεσηκώνεστε!
Άραγε γιατί?
Ποιό είναι πιο σημαντικό?
Ότι ο σύλλογος Αγάπης έκανε μία ακόμη επιτυχημένη χοροεσπερίδα,
ή ότι η Αττική κάηκε απ'άκρη σ'άκρη, ο κόσμος υποφέρει εκεί έξω και θα δούμε και τις πρώτες συνέπειες με τις νεροποντές-αν μη τι άλλο!?
Πραγματικά τρωγόμαστε με τα ρούχα μας και ο τοπικισμός ανθίζει και ακμάζει όπως πριν 50-60 χρόνια που "σφάζονταν" τα χωριά μεταξύ τους.
Ή δεν το ξέρετε κι αυτό?...?

En' Tino είπε...

Aerial, συμφωνώ μαζί σου και όπως ίσως γνωρίζεις, η ζωή κύκλους κάνει. Σε καιρούς "δύσκολους"
έχουμε ακραίες καταστάσεις (βλέπε ρατσισμός....). Όλοι μας (βάζω και τον εαυτό μου μέσα) σε χαρές και πανηγύρια είμαστε πρώτοι...
Εδώ σε θέλω όμως στα δύσκολα (φωτιές, οικονομική και κοινωνική κατάσταση...).

Artanis είπε...

Τουλάχιστον έληξε, μέχρι την επόμενη φορά(;-(
Ευτυχώς για το πλήρωμα του αεροπλάνου, που όλα πήγαν καλά, γι αυτούς τουλάχιστον...Ένας συνάδελφός τους, δεν στάθηκε και τόσο τυχερός...