Ήταν δεκαετία του ’60, όταν έμαθα ότι ο Ιωσήφ Σκλάβος, (την φωτογραφία του οποίου σας έδειξα στην αυλή του σπιτιού του), πέθανε το 1946 από κρύωμα που γύρισε σε κάτι χειρότερο, φυτεύοντας το αμπέλι του, κάπου στα βουνά, που ο παπά Αντώνης, μετά από χρόνια, περπατούσε φωτογραφίζοντας διαδρομές.
Η μητέρα του Ιωσήφ Σκλάβου ήταν η Μαρία Ν. Αρμάου που γεννήθηκε το 1871 και παντρεύτηκε τον Νικόλαο Αρμάο, με παρατσούκλι "Λάνη", το 1890.
Η μητέρα της προγιαγιάς μου λεγόταν Ελένη Περπινιά. Γεννήθηκε το 1838, (μία από 7 κόρες του Ματθαίου Περπινιά), παντρεύτηκε το 1868, γέννησε την προγιαγιά μου την Μαρία το 1871, και πέθανε το 1914.
Ο καημένος ο Ματθαίος ο Περπινιάς (1808-1857;) ήταν ο τελευταίος με αυτό επίθετο στα Κάτω Μέρη, αφού είχε μόνο κόρες. Βέβαια είχε αδέρφια αλλά πρέπει να έφυγαν από τα Κελιά, γιατί δεν βρέθηκαν τα ονόματά τους, αργότερα, στα χαρτιά της Εκκλησίας. Για τον προπροπροπάππου μου τον Μάρκο Περπινιά, το μόνο που ξέρω είναι ότι μάλλον πέθανε το 1861 στην Πόλη. Είχε παντρευτεί την Ελένη Μπελλόκη, έτσι την έγραφε η ληξιαρχική πράξη. Και η Ελένη πέθανε στην Πόλη, το 1845. Το όνομα «Μπελλόκη» έχει χαθεί και δεν ξέρω αν έχει σχέση με το «Μπελλότο» ή «Μπιλλότο» που 50 χρόνια αργότερα είχε γίνει «Αρμάο». Δεν ξέρω ποιο είναι το όνομα και ποιο το παρατσούκλι.
Βαρετά; Όχι για μένα. Το δέντρο αυτό το έχω κάνει για τις περισσότερες οικογένειες του χωριού, με τα παρακλάδια τους μέχρι λίγο πριν το 1800. Δυστυχώς τα αρχεία πριν το 1800 κάηκαν. Ευγενείς, δούκες και πλούσιους δεν βρήκα. Δεν γράφει αν έτρωγαν σαλιγκάρια, που έλεγε ο σχολιαστής, αλλά αμφιβάλω αν ήταν τόσο άνετοι... Είδα πολλούς θανάτους σε Σμύρνη και Πόλη, παιδική θνησιμότητα, πολλή μετανάστευση, κόσμο να «εξαφανίζεται», και θανάτους στους Βαλκανικούς, στον Α’, στο Εσκι Σεχίρ, στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και στον Εμφύλιο.
Τα στοιχεία που παραθέτω προέρχονται από τα βιβλία γεννήσεων, γάμων και θανάτων της Εκκλησίας, που έχουν εν μέρει δημοσιευθεί, σε άλλο format και χωρίς την επεξεργασία. Η επεξεργασία ήταν πολύ πιο επίπονη από αυτήν των …μονοπατιών αλλά ο στόχος ήταν ο ίδιος: το νησί, όπως το γνώρισα εγώ. Ή «η Τήνος από εγωκεντρική σκοπιά».
και είμαι πάντα υπέρ της αφυπνίσεως των πάσης φύσεως κοιμισμένων
1 σχόλιο:
stin proti eikona leei Markos-Maria P. kai Fr. Rouggeri aytoi oi 2 einai oi pro-pro-propapoudes moy
Δημοσίευση σχολίου