Τω καιρώ εκείνω, οι ντομάτες και τα καλοκαιρινά (κάτι κολοκύθες βλέπω) ερχόταν στην Χώρα με κοφίνια. Το πλαστικό καφάσι δεν είχε εφευρεθεί. Οι αγρότες ήταν οι ίδιοι και απαράλλακτοι με τους υπόλοιπους Τηνιακούς, και όλοι, μα όλοι φορούσαν τραγιάσκα, καπέλο, ή όπως το έλεγαν. Ήταν σχεδόν απαραίτητο για δημόσια εμφάνιση.
Μερικοί ερχόταν με γαϊδούρια, και από το χωριό μου έφευγαν στις 2 ή 3 το πρωί για να είναι στην Χώρα στις 7. Νομίζω το χωριό μου ήταν όσο μακριά γινόταν…Θυμάμαι να κοιμάμαι στην κάμαρα με το παράθυρο στον κήπο με την ροδιά και την αχλαδιά, και να με ξυπνάνε οι ψίθυροι στον γάϊδαρο να γυρίσει, ή να σταθεί, και οι οπλές και τα βήματα, όπως κατέβαιναν στο πλακόστρωτο.
Και τα καλοκαίρια δεν υπήρχαν ταχύπλοα, μόνο συμβατικά πλοία, με τα καταστρώματα γεμάτα τουρίστες για Μύκονο και προσκυνητές για Τήνο. Τότε δεν είχε επικρατήσει η φοβία για ρυτίδες από τον ήλιο…
Θα φτάσω και π.Χ., μην βιάζεστε…
Μερικοί ερχόταν με γαϊδούρια, και από το χωριό μου έφευγαν στις 2 ή 3 το πρωί για να είναι στην Χώρα στις 7. Νομίζω το χωριό μου ήταν όσο μακριά γινόταν…Θυμάμαι να κοιμάμαι στην κάμαρα με το παράθυρο στον κήπο με την ροδιά και την αχλαδιά, και να με ξυπνάνε οι ψίθυροι στον γάϊδαρο να γυρίσει, ή να σταθεί, και οι οπλές και τα βήματα, όπως κατέβαιναν στο πλακόστρωτο.Και τα καλοκαίρια δεν υπήρχαν ταχύπλοα, μόνο συμβατικά πλοία, με τα καταστρώματα γεμάτα τουρίστες για Μύκονο και προσκυνητές για Τήνο. Τότε δεν είχε επικρατήσει η φοβία για ρυτίδες από τον ήλιο…
Θα φτάσω και π.Χ., μην βιάζεστε…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου