Τις ημέρες εκείνες έκαναν σύναξη μυστική τα παιδιά και λάβανε την απόφαση, επειδή τα κακά μαντάτα πλήθαιναν στην πρωτεύουσα, να βγουν έξω σε δρόμους και σε πλατείες με το μόνο πράγμα που τους είχε απομείνει: μια παλάμη τόπο κάτω από τ’ ανοιχτό πουκάμισο, με τις μαύρες τρίχες και το σταυρουδάκι του ήλιου. Όπου είχε κράτος κι εξουσία η Άνοιξη.
Και επειδή σίμωνε η μέρα που το Γένος είχε συνήθιο να γιορτάζει τον άλλο Σηκωμό, τη μέρα πάλι εκείνη ορίσανε για την Έξοδο. Και νωρίς εβγήκανε καταμπροστά στον ήλιο, με πάνου ως κάτου απλωμένη την αφοβιά σα σημαία, οι νέοι με τα πρησμένα πόδια που τους έλεγαν αλήτες. Και ακολουθούσανε άντρες πολλοί, και γυναίκες, και λαβωμένοι με τον επίδεσμο και τα δεκανίκια. Όπου έβλεπες άξαφνα στην όψη τους τόσες χαρακιές, που’λεγες είχανε περάσει μέρες πολλές μέσα σε λίγην ώρα.
Τέτοιας λογής αποκοτιές, ωστόσο, μαθαίνοντες οι Άλλοι, σφόδρα ταράχθηκαν. Και φορές τρεις με το μάτι αναμετρώντας το έχει τους, λάβανε την απόφαση να βγουν έξω σε δρόμους και σε πλατείες, με το μόνο πράγμα που τους είχε απομείνει: μία πήχη φωτιά κάτω απ’τα σίδερα, με τις μαύρες κάνες και τα δόντια του ήλιου. Όπου μήτε κλώνος μήτε ανθός, δάκρυο ποτέ δεν έβγαλαν. Και χτυπούσανε όπου να’ναι, σφαλώντας τα βλέφαρα με απόγνωση. Και η Άνοιξη ολοένα τους κυρίευε. Σα να μην ήτανε άλλος δρόμος πάνω σ’ολάκερη τη γη, για να περάσει η Άνοιξη παρά μονάχα αυτός, και να τον είχαν πάρει αμίλητοι, κοιτάζοντας πολύ μακριά, πέρα απ’την άκρη της απελπισιάς, τη Γαλήνη που έμελλαν να γίνουν, οι νέοι με τα πρησμένα πόδια που τους έλεγαν αλήτες, και οι άντρες, και οι γυναίκες, και οι λαβωμένοι με τον επίδεσμο και τα δεκανίκια.
Και περάσανε μέρες πολλές μέσα σε λίγην ώρα. Και θερίσανε πλήθος τα θηρία, και άλλους εμάζωξαν. Και την άλλη μέρα εστήσανε στον τοίχο τριάντα.
Οι "Άλλοι" εξακολουθούν και κάνουν κουμάντο... Μόνο που τώρα, μας "αγοράζουν"...
Και επειδή σίμωνε η μέρα που το Γένος είχε συνήθιο να γιορτάζει τον άλλο Σηκωμό, τη μέρα πάλι εκείνη ορίσανε για την Έξοδο. Και νωρίς εβγήκανε καταμπροστά στον ήλιο, με πάνου ως κάτου απλωμένη την αφοβιά σα σημαία, οι νέοι με τα πρησμένα πόδια που τους έλεγαν αλήτες. Και ακολουθούσανε άντρες πολλοί, και γυναίκες, και λαβωμένοι με τον επίδεσμο και τα δεκανίκια. Όπου έβλεπες άξαφνα στην όψη τους τόσες χαρακιές, που’λεγες είχανε περάσει μέρες πολλές μέσα σε λίγην ώρα.
Τέτοιας λογής αποκοτιές, ωστόσο, μαθαίνοντες οι Άλλοι, σφόδρα ταράχθηκαν. Και φορές τρεις με το μάτι αναμετρώντας το έχει τους, λάβανε την απόφαση να βγουν έξω σε δρόμους και σε πλατείες, με το μόνο πράγμα που τους είχε απομείνει: μία πήχη φωτιά κάτω απ’τα σίδερα, με τις μαύρες κάνες και τα δόντια του ήλιου. Όπου μήτε κλώνος μήτε ανθός, δάκρυο ποτέ δεν έβγαλαν. Και χτυπούσανε όπου να’ναι, σφαλώντας τα βλέφαρα με απόγνωση. Και η Άνοιξη ολοένα τους κυρίευε. Σα να μην ήτανε άλλος δρόμος πάνω σ’ολάκερη τη γη, για να περάσει η Άνοιξη παρά μονάχα αυτός, και να τον είχαν πάρει αμίλητοι, κοιτάζοντας πολύ μακριά, πέρα απ’την άκρη της απελπισιάς, τη Γαλήνη που έμελλαν να γίνουν, οι νέοι με τα πρησμένα πόδια που τους έλεγαν αλήτες, και οι άντρες, και οι γυναίκες, και οι λαβωμένοι με τον επίδεσμο και τα δεκανίκια.
Και περάσανε μέρες πολλές μέσα σε λίγην ώρα. Και θερίσανε πλήθος τα θηρία, και άλλους εμάζωξαν. Και την άλλη μέρα εστήσανε στον τοίχο τριάντα.
Οι "Άλλοι" εξακολουθούν και κάνουν κουμάντο... Μόνο που τώρα, μας "αγοράζουν"...
Δεν είμαι αντιγερμανός, ούτε κουβαλάω μνήμες του '41 ή του '43. Αλλά κάπου δεν μου αρέσει που οι κατακτητές και ενίοτε σφαγιαστές του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, εξακολουθούν, μέσω δοσιλόγων, προδοτών, ανικάνων και λαδιάρηδων να μας Κατέχουν. Και ψηφίζουμε, τρομάρα μας, για τους αυτούς τους ανίκανους, μεθαύριο. "ΜΑΤΑ" ΜΑυρίστε Τους Αλήτες. http://swell-swell.blogspot.com/2009/06/blog-post_04.html
8 σχόλια:
Η ιστορία επαναλαμβάνεται, προσαρμοζόμενη κάθε φορά στις πολιτικοκοινωνικές συνθήκες. Μήπως αυτό κάνει την αντίσταση μέσω της αποχής ή όποιας άλλης στάσης ακόμη πιο μάταιη; Συμφωνώ με το ΜΑΤΑ, αυτό θα κάνω κι εγώ γιατί δεν με εκφράζει κανείς από δαύτους αλλά έχω την υποψία ότι πέρα από την προσωπική ικανοποίηση την οποία θα έχω κάνοντας «το δικό μου» δεν θα συνεισφέρω σε καμιά αλλαγή. Η ιστορία μας, ένας φαύλος κύκλος.
Ο κ. Παπανδρέου, επεσήμανε ότι «η κυβέρνηση Καραμανλή παρέλαβε την Ελλάδα των μεγάλων έργων και των Ολυμπιακών Αγώνων κι αυτή την Ελλάδα την κατεδάφισε... Υπηρέτησε τους λίγους, τους εκλεκτούς, τους αρεστούς και όχι τους άξιους. Αντί να προστατεύσει το κύρος της Ελλάδας, τη διέσυρε με την απογραφή».
Τόνισε πως, στις 7 Ιουνίου, το δίλημμα είναι καθαρό: Θα επιβραβεύσουμε έναν πρωθυπουργό σε πολιτική ομηρία, που έκλεισε τη Βουλή, για να συγκαλύψει και να παραγράψει αδικήματα των υπουργών του; Θα επιβραβεύσουμε μια κυβέρνηση που μας επιβάρυνε με 80 δισ., παραπάνω, χρήματα που δεν πήγαν ούτε στην παιδεία ούτε στην υγεία ούτε στην ανάπτυξη; Θα δώσουμε λευκή επιταγή σε αυτή την κυβέρνηση;
Kαλά τα λέει ο κ. Παπανδρέου, καλά τα έλεγε και ο παππούς του στη Βάρκιζα, καλά τα είπε και ο μπαμπάς του όταν έφερε την απολυταρχία στην Βουλή. Οι κληρονομικές κυβερνήσεις έχουν κουράσει
Όλη αυτή η γκρίνια για την σημερινή κυβέρνηση είναι δικαιολογημένη. Όμως, κάποιος πρέπει να τον ψήφισε τον τύπο. Αυτή η πλειοψηφία η οποία "είδε" σε αυτόν το όραμα του πολιτικού που αξίζει στην Ελλάδα, τι σκεφτόταν; Για μένα ήταν φως φανάρι η ακαταλληλότητά του και δεν τον προτίμησα, όσοι το έκαναν όμως έχουν κάποια ευθύνη. Δεν λένε ότι οι λαοί έχουν τις κυβερνήσεις που τους αξίζουν; Αν είμαστε ακόμη "Βυζάντιο" δεν φταίνε οι Κωνσταντίνοι, αλλά αυτοί οι οποίοι τους διαιωνίζουν.
Μα το χειρότερο νομίζω πως είναι, όπως και τότε, κάποιοι αχρείοι, που πάνε και στέκονται στην σκιά των δυνατών, και τους γλύφουν τα πόδια για να δείξουν υποταγή.
Αυτοί που άλλοι τους είπαν Γκρίμα και Φιδόγλωσσους, άλλοι τους είπαν Χερ Χαρούπογλου.
Τότε και τώρα υπάρχουν ανθρωπάκια που πάντα θα τρέφονται απο τους ισχυρούς. Το πρόβλημα είναι οτι τους αφήνουμε να μας κυβερνούν...
όπως λέει κάποιος στον swell "Οι αλήτες δεν έχουν χρώμα είναι χαμαιλέοντες μπορεί να είναι και κόκκινοι και κίτρινοι , αλλάζουν ανάλογα με τα καλά και συμφέροντα".
Λοιπόν, αφότου πήρα το κολάι να συμμετέχω, έχω την έννοια σου κάθε πρωί να δώ το θέμα και βέβαια οφείλω να σε συγχαρώ.
Οι στίχοι του μεγάλου μας Ελύτη, που μου αφιέρωσες, συνοψίζουν την νεώτερη ιστορία της πατρίδας μας.
Είναι βέβαιο οτι αν χρειαστεί πάλι το ίδιο θα γίνει.
Ευθύνη μας, είναι να μην φθάσουμε στο σημείο αυτό.
Μπορούμε;
Ανώνυμε 12.21, απόλυτο δίκιο έχεις, αλλά αν είχα την επιλογή "Μικυ Μάους" θα την επέλεγα...
Ανώνυμε 7.52 (απόκομμα είναι αυτό, δεν είναι;) όπως λέει και ο 8.29, όλοι μας τα λένε όμορφα πριν τις εκλογές. Και ο ΚΚ ο Β' θαύμα τα έλεγε.
Ανώνυμε 9.39, σίγουρα εμάς εκφράζουν οι πολιτικοί μας και αυτό με ανησυχεί...
Τους αφήνουμε Βωλακίτη, τους αφήνουμε, να δούμε πως θα σκάσει...
Ανώνυμε 10.32, το θέατρο δεν είναι μόνο πρασινομπλέ
Φίλε Ανώνυμε 10.37, φοβάμαι ότι το μαγαζί είναι κλειστό από το 2002 ή 2003, και απλά δεν το έχουμε καταλάβει...
Δημοσίευση σχολίου