Παρασκευή 12 Ιουνίου 2009

Χώρα μακρινή και αναμάρτητη


Σε χώρα μακρινή και αναμάρτητη τώρα πορεύομαι.
Τώρα μ’ ακολουθούν ανάλαφρα πλάσματα
Με τους ιριδισμούς του πόλου στα μαλλιά
Και το πράο στο δέρμα χρυσάφισμα.


Μες στα χόρτα προβαίνω, με το γόνατο πλώρη
Κι η ανάσα μου διώχνει απ’ την όψη της γης
Τις στερνές τολύπες του ύπνου.


Και τα δέντρα βαδίζουν στο πλάι μου, εναντίον του ανέμου.
Μεγάλα μυστήρια βλέπω και παράδοξα:
Κρήνη την κρύπτη της Ελένης.
Τρίαινα με δελφίνι το σημάδι του Σταυρού.
Πύλη λευκή το ανόσιο συρματόπλεγμα.
Όθε με δόξα θα περάσω.

11 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Οι «τολύπες» μου θύμισαν τον Καρυωτάκη:
Μίσθια δουλειά, σωροί χαρτιών, έγνοιες μικρές, και λύπες
άθλιες, με περιμένανε σήμερα καθώς πάντα.
Μόνο είδα, φεύγοντας πρωί, στην πόρτα μου τολύπες
τα ρόδα, και γυρίζοντας έκοψα μια γιρλάντα.
Ας πω και το χιλιοειπωμένο: ωραίες φωτό...

Ανώνυμος είπε...

Μ'αρέσουν πολύ οι περιστεριώνες σας. Το ισόγειο χρησιμοποιούνταν σαν κατοικιά ή είχαν άλλη χρήση;

Ανώνυμος είπε...

Ξεκουράζει ο Ελύτης τις Παρασκευές

Ανώνυμος είπε...

Ο.Ελύτης 'Αξιον Εστί Προφητικόν.
Συνέχισε το πάς πολύ καλά.
Έτσι για ν ανασάνει η ψυχή μας και καθαρίσει το μυαλό μας, από τις μ...κίες τους.

Ανώνυμος είπε...

Ο Ελύτης ήταν λογοπλάστης. Ο νεοέλληνας προτιμάει τις λέξεις που αρχίζουν από "μ"

Μποτίλια στο πέλαγος είπε...

Η ποίηση επικαλείται τις δυνάμεις της αφύπνησης και ξεμοντάρει με υπομονή την παρακμή. Στα χέρια αυτών που ψέλνουν γίνεται σημαία.

Ανώνυμος είπε...

Όπως π.χ μωρό.

Ανώνυμος είπε...

Να βάλεις την λίστα με τις λέξεις από τον Μικρό Ναυτίλο

Ανώνυμος είπε...

Που είπες αμμοδύτη ότι μπορούμε να βρούμε το Μικρό Ναυτίλο online;

αμμοδύτης είπε...

Χαίρομαι που σου θύμισαν Καρυωτάκη οι τολύπες, ανώνυμε 12.19

Ανώνυμε 12.21, συνήθως το "ισόγειο" είναι η αποθήκη για αγροτικά ή μέρος του περιστεριώνα. Δεν νομίζω ότι είχαν "σπίτι" κάτω από τον περιστεριώνα. Μα νομίζω ότι θεωρείτο και όχι καλή τύχη να μένεις κάτω από περιστεριώνα (αλλά δεν είμαι σίγουρος για αυτό, θα ρωτήσω)

Ανώνυμε 9.04 και 9.41, ξεκουράζει και τονώνει...

Περιμένω την ώρα που ένα
Περιβόλι ελεητικό θ' αφομοιώσει
Τ' απόβλητα όλων των αιώνων - που ένα
Κορίτσι θα κηρύξει στο σώμα του επανάσταση
Ωραία με τρεμουλιαστές φωνές και λαμπηδόνες
Φρούτων ξαναφέρνοντας την Ιστορία
Στην αφετηρία της
οπόταν
Πιθανόν και οι Φράγκοι να ελληνέψουν
Φτάνοντας ως το ήπαρ της συκιάς
Ή να τους υπαγορευθεί καθ' ύπνους η εντέλεια
Των κυμάτων
κι από μία ρωγμή στη σκέψη τους η αναθυμίαση
Κάποιας από τα παιδικά τους χρόνια συναπαντημένης
Θαρραλέας λεβάντας τα γεμάτα
Θυμούς αστρικά διαστήματα να εξευμενίσει.

Τον Μικρό Ναυτίλο online? Χμμμ... ανώνυμε 7.33, κατ αρχάς δεν θα έπρεπε να λεω τέτοια πράγματα, και εξ άλλου αν το πάρεις στο βιβλιοπωλείο, όχι μόνο θα είναι πολυτονικό όπως το έγραψε ο ποιητής, αλλά θα έχει και κάποιο νόμιμο όφελος η δικαιούχος. Ωστόσο αν το ψάξεις με google θα το βρεις εύκολα.

"χρυσέ ζωής αέρα"

αμμοδύτης είπε...

Φίλε μποτίλια, είναι το αντίδοτο ή το αντισώμα της παρακμής, βλέπω ότι γράφεις...