Κυριακή 17 Μαΐου 2009

Ανατολή


Το πρωί είχε δροσιά και υγρασία, σχεδόν ψύχρα. Ο Άρης και η Αφροδίτη ήταν και οι δύο πάνω από την Ανατολή. Η άπνοια έλεγε ότι θα έκανε ζέστη, και έκανε ζέστη σήμερα.


Νομίζω ότι από εδώ που είμαι ο ήλιος ανατέλλει πάνω από την Τουρκία. Σε λίγες μέρες θα είναι πάνω από την Χίο.


Δεν ξέρω γιατί μου αρέσει η ανατολή, αλλά είναι έμπνευση, ή είναι τελετουργικό ή απλά μου αρέσουν τα ζεστά χρώματα. Πέρασα αρκετά χρόνια σε κρύο μέρος που η ανατολή δεν είχε την ένταση που έχει πάνω από το Αιγαίο.


Με το πρώτο φώς οι μέλισσες είναι κιόλας στις λεβάντες και στην ησυχία της άπνοιας ακούγεται μόνο το βουητό τους, οι κορυδαλλοί, και νομίζω έχει αηδόνι κάτω, στο λαγκάδι.

6 σχόλια:

Artanis είπε...

Υπέροχα τα χρώματα της αυγής, αλλά και οι λεβάντες...Καταπληκτικά όλα...
Φιλιά απο ΝΖ...

En' Tino είπε...

Μακραν η ανατολή έχει καλύτερα χρώματα από την δύση.
Πολύ όμορφες φωτο...

faraway είπε...

Υποσυνείδητα ταυτίζουμε την ανατολή με έννοιες όπως το νέο ξεκίνημα, την ανανέωση και την ελπίδα για εκπλήρωση των πόθων μας.
Eμείς θα χαζεύουμε την ανατολή και άσε τους άλλους να ψηφίζουν τραγούδια της Eurovision.

Ανώνυμος είπε...

Είναι τόσο ωραία που αξίζει να ξυπνάς πρωί!

Ανώνυμος είπε...

Αν είχε τέτοια ανατολή στην πόλη, θα ήμουν κάθε μέρα στην ώρα μου στο γραφείο.

Ανώνυμος είπε...

Ελπίζω να έχει και συνέχεια με φως ημέρας. Αυτές οι λεβάντες χάνονται με την Ανατολή