Τα πιθάρια ήταν, μέχρι το 1960, τόσο κοινά στην Τήνο, όσο οι πλαστικές σακούλες και τα τσουβάλια σήμερα. Κάθε σπίτι είχε και από ένα δωμάτιο, στο κατώι, γεμάτο πιθάρια. Άλλα είχαν κριθάρι, άλλα λάδι, άλλα κρασί. Τα μικρότερα πήλινα δοχεία είχαν ξερά σύκα, σταφίδες, κοπανιστή.
Τα περισσότερα πιθάρια που θυμάμαι ήταν από τις αρχές του 20ου αιώνα και ήταν λεπτά. Αυτό στην φωτογραφία είναι παλιότερο, χωρίς να μπορώ να πω από πότε, αλλά όχι σπάνιο. Σπάνια ήταν τα «πλαστά», αυτά που ήταν φτιαγμένα στο χέρι, χωρίς τροχό. Φυσικά, τα πήλινα σπάνε καμιά φορά αλλά τα σπασμένα πιθάρια δεν πήγαιναν χαμένα, αφού τα χρησιμοποιούσαν σαν ταΐστρες για μικρά ζώα, ή σαν «κάπασους», δηλαδή καμινάδες του τζακιού της κουζίνας.
Ο συγκεκριμένος κάπασος είναι στον Κουμάρο, ένα χωριό κάτω ακριβώς από το Ξώμπουργο, σε μια πλαγιά γεμάτη βελανιδιές και οπωροφόρα. Ο Κουμάρος πρέπει να είναι παλιό χωριό (όπως τα περισσότερα χωριά του νησιού. Συνδέεται με ένα καθαρό μονοπάτι με το μοναστήρι στην βάση του Ξώμπουργου, και χωρίς να ξέρω την ιστορία του, θα πρέπει να είχε στενές σχέσεις με το Κάστρο.
Μέσα σε όλα, και άσχετα με τα πιθάρια, κι άλλος στην υπόθεση Ζήμενς ή κάνει τον άρρωστο ή το έχει σκάσει (δείτε και το antinews) Καλά, τακτικές 1ης και 2ας Γυμνασίου χρησιμοποιούμε ακόμη σε αυτήν την εύρυθμη και διαφανή χώρα…
Τα περισσότερα πιθάρια που θυμάμαι ήταν από τις αρχές του 20ου αιώνα και ήταν λεπτά. Αυτό στην φωτογραφία είναι παλιότερο, χωρίς να μπορώ να πω από πότε, αλλά όχι σπάνιο. Σπάνια ήταν τα «πλαστά», αυτά που ήταν φτιαγμένα στο χέρι, χωρίς τροχό. Φυσικά, τα πήλινα σπάνε καμιά φορά αλλά τα σπασμένα πιθάρια δεν πήγαιναν χαμένα, αφού τα χρησιμοποιούσαν σαν ταΐστρες για μικρά ζώα, ή σαν «κάπασους», δηλαδή καμινάδες του τζακιού της κουζίνας.
Ο συγκεκριμένος κάπασος είναι στον Κουμάρο, ένα χωριό κάτω ακριβώς από το Ξώμπουργο, σε μια πλαγιά γεμάτη βελανιδιές και οπωροφόρα. Ο Κουμάρος πρέπει να είναι παλιό χωριό (όπως τα περισσότερα χωριά του νησιού. Συνδέεται με ένα καθαρό μονοπάτι με το μοναστήρι στην βάση του Ξώμπουργου, και χωρίς να ξέρω την ιστορία του, θα πρέπει να είχε στενές σχέσεις με το Κάστρο.
Μέσα σε όλα, και άσχετα με τα πιθάρια, κι άλλος στην υπόθεση Ζήμενς ή κάνει τον άρρωστο ή το έχει σκάσει (δείτε και το antinews) Καλά, τακτικές 1ης και 2ας Γυμνασίου χρησιμοποιούμε ακόμη σε αυτήν την εύρυθμη και διαφανή χώρα…
2 σχόλια:
Ενδιαφέρον πως ανακύκλωναν τα αντικείμενα οι παλιοί.
Οι φωτό καταπληκτικές...
Μόλις που Θυμάμαι έναν επαγγελματία "σταμνά" .
Ήταν κ΄να χιλιόμετρο πρίν τη Χώρα, στη θέση Τυρί ή Σταμνάδ΄κα.
Όταν κατέβαινα απ τα Κάτ΄α Μέρ΄ μαύρα χαράματα φορτωμένους ζαρζαβάτια, μούρχονταν η αναλαμπή απ το καμίνι στο πρόσωπο.
Είχε τροχό με το πόδ΄ κι όχι απ αυτόν πούχε ο άτυχος ο πατριώτ΄ς μας ο Αρμακόλλας.
Στς γύρω παραγγεριές είχε πολλά και μικρά σκάμματα απ όπου έβγαζε άργιλλο(κοκκινόχωμα) και μάζευε και φρύγανα για να κάψ΄το καμίν΄
Έφτιαχνε στάμνες για νερό, ζαράκια για τα σύγλινα με το λουκάν΄κο και με παραγγελιά κιούπια.
Όταν ήρθε το ηλεκτρικό και τα ψυγεία τόκλεισε και πήγε στν οικοδομή.
Δημοσίευση σχολίου