Η παραπάνω φωτογραφία είναι …η ίδια με την χτεσινή, αυτήν του βράχου με τους τρεις σταυρούς το σούρουπο. Και η δύο δέστρες, με φόντο την Γυάρο, εδώ είναι. Απλά είναι από άλλη γωνία, απόσταση, και ώρα. Βέβαια η πρόθεση εδώ δεν ήταν ετεροτοπία, αν και ο φίλος, που μου είπε πέρσι περίπου τέτοιον καιρό ότι κάτι είχε στραβώσει είχε πει: «πες ότι είναι μια εικαστική παρέμβαση».
Ετεροτοπία είναι και το αμπέλι αυτό. Σε μια ξεχασμένη περιοχή, με νερό από μακριά, και χρόνια ανθρώπινης δουλειάς, ο αγρότης του 21ου αιώνα έχει ένα αμπέλι, ίδιο με αυτό του 9ου αιώνα, και, άθελά του έχει φτιάξει ένα κάντρο για να ξεκουράζω τα μάτια μου στην ζέστη. Άθελά του; Νομίζω ότι κάθε ένας που φτιάχνει ένα αμπέλι έχει την αισθητική και την αρμονία στο υποσυνείδητό του, και όταν το σκάβει ή το κλαδεύει δεν το κάνει για το κέρδος από το κρασί αλλά για την εγωκεντρική ικανοποίηση της δημιουργίας και του ελέγχου του περιβάλλοντος.
Και εγώ άκουσα γκρίνια από κάποιον ανώνυμο, ότι …αλλάζω το περιβάλλον φυτεύοντας περίεργα δέντρα. Σε αυτά τα 1.800 τ.μ. έχει περίπου 150 αρμυρίκια, 5 φοίνικες των Καναρίων, 30 φοίνικες του Θεόφραστου, 6-7 κουκουναριές, 1 πεύκο που δεν ευδοκίμησε, 2-3 λέυκες και 3-4 γιουνίπερους οξύκεδρους. 9 καλοκαίρια, 5-6 ώρες κάθε Σαββατοκύριακο τα πότιζα μέχρι που έπιασαν, αγρίεψαν, τώρα με έχουν εκτοπίσει αφού δεν υπάρχει χώρος με ήλιο μέσα στην έκταση. (Και δεν πάει δρόμος, στα χέρια πήγαν τα πάντα)
Αυτό που ενοχλεί ίσως τον ανώνυμο είναι η εγωιστική πτυχή, αφού οι λουόμενοι δεν απολαμβάνουν απρόσκοπτα τον ιδιωτικό ίσκιο, στην μη ανεπτυγμένη παραλία, που από τις 10 το πρωί και μετά ο ήλιος ψήνει… Μικρό εγωκεντρικό δάσος σε βόρεια ανεμοδαρμένη παραλία. Το έκανα γιατί μου έλεγαν ότι δεν γίνεται.
Ετεροτοπία είναι και το αμπέλι αυτό. Σε μια ξεχασμένη περιοχή, με νερό από μακριά, και χρόνια ανθρώπινης δουλειάς, ο αγρότης του 21ου αιώνα έχει ένα αμπέλι, ίδιο με αυτό του 9ου αιώνα, και, άθελά του έχει φτιάξει ένα κάντρο για να ξεκουράζω τα μάτια μου στην ζέστη. Άθελά του; Νομίζω ότι κάθε ένας που φτιάχνει ένα αμπέλι έχει την αισθητική και την αρμονία στο υποσυνείδητό του, και όταν το σκάβει ή το κλαδεύει δεν το κάνει για το κέρδος από το κρασί αλλά για την εγωκεντρική ικανοποίηση της δημιουργίας και του ελέγχου του περιβάλλοντος.
Και εγώ άκουσα γκρίνια από κάποιον ανώνυμο, ότι …αλλάζω το περιβάλλον φυτεύοντας περίεργα δέντρα. Σε αυτά τα 1.800 τ.μ. έχει περίπου 150 αρμυρίκια, 5 φοίνικες των Καναρίων, 30 φοίνικες του Θεόφραστου, 6-7 κουκουναριές, 1 πεύκο που δεν ευδοκίμησε, 2-3 λέυκες και 3-4 γιουνίπερους οξύκεδρους. 9 καλοκαίρια, 5-6 ώρες κάθε Σαββατοκύριακο τα πότιζα μέχρι που έπιασαν, αγρίεψαν, τώρα με έχουν εκτοπίσει αφού δεν υπάρχει χώρος με ήλιο μέσα στην έκταση. (Και δεν πάει δρόμος, στα χέρια πήγαν τα πάντα)
Αυτό που ενοχλεί ίσως τον ανώνυμο είναι η εγωιστική πτυχή, αφού οι λουόμενοι δεν απολαμβάνουν απρόσκοπτα τον ιδιωτικό ίσκιο, στην μη ανεπτυγμένη παραλία, που από τις 10 το πρωί και μετά ο ήλιος ψήνει… Μικρό εγωκεντρικό δάσος σε βόρεια ανεμοδαρμένη παραλία. Το έκανα γιατί μου έλεγαν ότι δεν γίνεται.
11 σχόλια:
http://www.dw-world.de/dw/article/0,,4330983,00.html
Γούστο θα είχε να επικονιαστεί ο Καναρίων με τον Θεοφράστου και να μπασταρδέψει. Θα έφτιαχνες Τηνιακή ποικιλία φοίνικα!
Καταπληκτικές οι φωτογραφίες...
Κάθε παρέμβαση στο περιβάλλον με στόχο να μεταβάλουμε τον φυσικό μας χώρο σύμφωνα με τις ανάγκες μας επηρεάζεται από τις βαθύτερες δομές μιας κοινωνίας σε όλα τα επίπεδα: οπτικό, αισθητικό, λειτουργικό και σημασιολογικό.
Στην παραλία αυτή δηλαδή δεν πάει δρόμος;
Οταν έχει βοριά που έρχεται το κύμα?
το έκανες επειδή σου είπαν ότι δεν γίνεται ή επειδή σου άρεσε;
Ανώνυμε 1.26, οι Αμερικανοί κατέληξαν ότι δεν συμφέρει να το μεταφέρουν από την έρημο το ρεύμα. Μεταφορά και αποθήκευση είναι ο λόγος που οι ΑΠΕ δεν πιάνουν.
Ανώνυμε 8.31, στο Βάι γίνονται τέτοια σχόλια περί μπασταρδέματος του φοίνικα του Θεόφραστου, αλλά δεν ξέρω αν γίνεται...
Δρόμος δεν πάει σε αυτή την άκρη της παραλίας. Υπάρχει δρόμος αλλά σε 400 μέτρα απόσταση.
Τον χειμώνα με βοριά, ΒΑ 10 μποφόρ, η θάλασσα φτάνει το "δασάκι"
Ανώνυμε 10.46, φυσικά και μου άρεσε ή μου αρέσει, αλλά η πρόκληση βοηθάει.
Ο αμμοδύτης αναδεικνύεται ήρεμα και σταθερά σε αρχιτέκτονα της ετεροτοπίας, όχι μόνο ως καλός γνώστης της αλληλουχίας των εξωτερικών τοπίων με τα εσωτερικά, αλλά κύρια ως μάγος αυτής της μεταμόρφωσης. Το απαλό ταξίδι στις απεικονίσεις και τις φραστικές του περιπλανήσεις αναζωογονεί αρχέγονα μηνύματα, προάγοντας μια κάθαρση από την σκουριά, όχι με αιχμηρό εργαλείο, που η ταραγμένη παρουσία μας δύσκολα μπορεί να υποστεί. Με ένα βελούδινο ύφασμα καταγράφει, ότι το μαλακό διεισδύει στο σκληρό, ότι η δύναμις βρίσκεται στην επίγνωση, στην τόλμη, στον πειραματισμό και στην πίστη. Αναπαράγοντας εκείνη την φυσική επιλογή, που είναι καταγραμμένη στα κύτταρά μας, το μητρικό χάδι να γίνεται ο πρώτος δάσκαλος του ανθρώπου.
Καλά κάνεις...Εμένα μ' αρέσει η ιδέα να έχω φέρει πράσινο εκεί που δεν υπήρχε...Κι εγώ σπέρνω όπως ξέρεις, και γουστάρω...
Πάω στη νέα ανάρτηση, σε φιλώ απο ΄δω...
ΕΥΓΕ ΕΥΓΕ ΕΥΓΕ!! Την ίδια τρέλα έχω κι εγώ με τον φοίνικα του Θεοφράστου. Έχω βάλει σκοπό όχι μια παραλία, να μην πω καθόλου.Τα μισά ποτάμια της Λέσβου πρέπει να "ντυθούν" με αυτόν το φοίνικα. Είναι ελληνικός (αφού στην αρχαιότητα έφταναν οι πληθυσμοί του μέχρι και στη Θήβα), είναι σκληροτράχηλος φοίνικας σε πυρκαγιές, αρρώστιες, κρύο.
Δημοσίευση σχολίου