Αστάθεια

Ριζικές πολιτικές εξελίξεις από τις δικές μας δημοκρατικές διεργασίες δεν βλέπω. Ούτε το «κεφάλαιο» ξέρει ακριβώς τι θέλει (το status quo ante, ξέρετε, δεν είναι ρεαλιστική επιλογή σε οικονομικά θέματα), ούτε κανείς ξέρει τι ακριβώς γίνεται στο πλανητικό οικονομικό σύστημα.

Αναλύοντας τα φλιτζάνια του καφέ και τους χρησμούς της Πυθίας, εγώ καταλήγω ότι η αστάθεια στο σύστημα είναι ακόμα εδώ. Απλά, με πολλά λεφτά (μερικοί λένε πληθωριστικά λεφτά) αποσοβήθηκε η κατάρρευση του τραπεζικού συστήματος. Αποσοβήθηκε; Ναι, για την ώρα, θα έλεγα, και με το ζόρι. Κι αν σταθεροποιήθηκε το τραπεζικό σύστημα τι θα κάνει η υπόλοιπη οικονομία;

Μυρίζομαι ότι αν οι κυβερνήσεις των Μεγάλων Δυνάμεων κράτησαν όρθιες τις τράπεζές τους, δεν θα συμβεί το ίδιο και για πολλές εταιρίες. Απλά γιατί δεν είναι εφικτό. Καμία παραγωγή δεν έχει ανακάμψει, η άνοδος των τιμών σε πετρέλαιο, πιστεύω, είναι ή πληθωριστική ή πρόσκαιρη, και η όποια ευφορία δεν είναι παρά η ανακούφιση ότι ο ουρανός δεν έπεσε – ακόμα.

Υπάρχει μια περίεργη ισορροπία τρόμου πάνω από τον πλανήτη. Οι ΗΠΑ είναι μακριά από το να συνέρθουν. Η Κίνα χωρίς τις ΗΠΑ, ή θα γίνει εσωστρεφής ή θα αποκτήσει …δημοκρατία. Ή θα υποκαταστήσει τις ΗΠΑ με την Ευρώπη. Χλωμό αυτό το σενάριο, δεν νομίζω ότι θα αρέσει στους Γερμανούς. Οι Γερμανοί καλά κρατούν, αλλά η περιφέρειά τους; Εμείς δηλαδή αλλά και οι πιο φτωχοί ανατολικοί…


Λένε μερικοί ότι η ανάκαμψη θα αρχίσει μετά τα μέσα του 2010. Εγώ το ερμηνεύω ότι δεν ξέρουν τίποτα και μας λένε να περιμένουμε στο ακουστικό μας. Εν τω μεταξύ εμείς, περιμένοντας, αναρωτιόμαστε… Κυβερνά κανείς; Ή περιμένουμε τις διεθνείς εξελίξεις και τα πολιτιστικά μας δρώμενα;

Στην τελευταία φωτό, δύο κουρούνες παρενοχλούν μία γερακίνα...