Τετάρτη 11 Νοεμβρίου 2009

Μια ρομαντική ιστορία

«Έχουν περάσει 32 χρόνια από τότε και όποτε το θυμόμαστε γελάμε» μου εξιστόρησε κάποια ευγενική ψυχή.


«Ήταν το πανηγύρι του Αγ. Αγαπητού και ξέρεις τι γλέντια κάναμε τότε;» συνέχισε.



«Ήμουν μικρή. Ήταν ο πρώτος καιρός και δεν τα καλά΄χαμε με τον ... Οι γονείς μου δεν τον θέλανε-είχανε άλλα όνειρα για μένα.


Εκείνο το βράδυ λοιπόν είχαμε πάει στο πανηγύρι και μόλις το έμαθε ο...πήρε μια floretta και κατέβηκε προς τ’Αγάπι. Έλα όμως που του χάλασε η μηχανή στην Ξυνάρα! Τι να κάνει κι αυτός, τό’κανε με τα πόδια όλο τον δρόμο!

Όταν τον είδε ο αδερφός μου αγρίεψε-τι θέλει αυτός εδώ;



αλλά τουλάχιστον χορέψαμε και δύο τανγκό!»




Μια πολύ όμορφη ιστορία δύο πολύ όμορφων ανθρώπων και τους ευχαριστώ που μου τη δανείσανε...

Για να παίρνουν μαθήματα οι νεότεροι και να θυμούνται οι παλιότεροι...

3 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Μας λες με υπονοούμενα αλλα ψητό δεν βλέπουμε

αμμοδύτης είπε...

Αυτές οι ιστορίες από τις οποίες πρέπει να είναι γεμάτες το νησί΄, είναι ο,τι πρέπει για να μην τρελαθούμε αυτές τις μέρες.

aerial είπε...

Ανώνυμε 2:18, αυτή ήταν μια όμορφη ιστορία που μου διηγήθηκαν, μου άρεσε και τη δημοσίευσα.

Δεν ξέρω για ποια υπονοούμενα μιλάς, και σε ποιο ψητό αναφέρεσαι.

Άλλο ένα δείγμα ότι ο ρομαντισμός χάθηκε,τελείωσε,έσβησε...