Η πόλη που δεν κοιμάται

Όχι μακριά από την γαλήνη, είναι η πόλη που δεν κοιμάται. Η πόλη που δεν κοιμάται είναι ένα νησάκι, με 3-4 συνοικίες γύρω γύρω. Την τελευταία 20ετία, πολλοί που εργάζονται στο νησάκι, δεν μένουν καν στην πόλη, αλλά σε γύρω γύρω πόλεις, μία ώρα – και, απόσταση ((υψηλή η τοπική φορολογία)... Ωστόσο η πόλη είναι πυκνοκατοικημένη

Το νησάκι έχει πάνω από 1,5 εκατομ. κατοίκους (το Χάρλεμ είναι στο νησάκι, παρεμπιπτόντως), με την πόλη να έχει περίπου 8,5.

Το νησάκι, έχει γύρω γύρω νερό. Η επικοινωνία με τον πραγματικό κόσμο είναι με γέφυρες. Το νησάκι και οι συνοικίες του είναι συλλογή μικρών κόσμων.

Ούτε είναι όλες οι γέφυρες, αυτές που έχω εδώ, έχει κι άλλες…

Ο μικρός κόσμος στο νότιο άκρο, κάποτε ήταν το χρηματοοικονομικό κέντρο του πλανήτη. Τώρα, με τα computers και την εικονική πραγματικότητα, δεν έχω ιδέα που είναι αυτό το κέντρο. Άσε που λείπουν δύο ψηλά κτίρια από το σκηνικό και ούτε εγώ ούτε κανένας δεν το έχει πραγματικά συνηθίσει. Η Wall Street έχει πολλή κίνηση την ημέρα, αλλά είναι ένα βαρετό και άδειο μέρος τη νύχτα. Ενδιαφέρον αν δουλεύεις εκεί, αλλά, για επισκέπτες, μάλλον βαρετό.

Αυτή η εικόνα δεν είναι φωτό, είναι από το Google Earth, με την επιλογή κτιρίων 3D. Αλλά και από ελικόπτερο, κάπως έτσι είναι.

Ναι, τραβάει πολλούς επισκέπτες το νησάκι. Οι περισσότεροι καταλήγουν στα δύο μουσεία (το ένα πάνω αριστερά, το άλλο κάτω δεξιά). Οι ντόπιοι, ενδιαφέρονται περισσότερο για το πάρκο που είναι στην μέση… Στα μαγαζιά ψωνίζουν μόνο τουρίστες (και δικοί μας). Οι ντόπιοι ψωνίζουν στα προάστια και, κυρίως, από καταλόγους, μέσω διαδικτύου.


Δεν φτάνουν 10 χρόνια να δεις τους μικρόκοσμους της πόλης αυτής. Σε 10 χρόνια, αν προσπαθήσεις, ίσως καταλάβεις τους Ελληνοαμερικάνους της Νέας Υόρκης (αλλά αμφίβολο αν θα προλάβεις να καταλάβεις αυτούς που μένουν στο Long Island ή “upstate” – εντελώς άλλες φυλές... Αλλά ούτε για την Αθήνα δεν φτάνουν 10 χρόνια…. Όσο για τους Έλληνες της Αστόρια, και από αυτούς πρέπει να έχουν μετακομίσει αρκετοί...

Και δεν έχει μόνο ...Έλληνες. Έχει ανθρώπους από κάθε μέρος του κόσμου. Κάθε χρώματος και θρησκείας. Τα Αγγλικά δεν είναι υποχρεωτικά, αλλά βοηθάνε (και η διαφήμιση, δεξιά στο λεωφορείο, τα ενθαρρύνει).

Αλήθεια, τόσες μέρες, τι έγινε; Έρχεται ή δεν έρχεται το παλικάρι από το Μόναχο; Να θυμίσω πως ξεκίνησε η φασαρία που τάραξε τα νερά: Αποφάσισε κάποτε η Ζήμενς να εισάγει τις μετοχές της στην μαρκέτα, κάτω-κάτω στο νησάκι (βοηθάει με την διεθνοποίηση της μετοχικής σύνθεσης και στην άντληση κεφαλαίων). Υπάρχει όμως μια υπηρεσία, σε άλλη πόλη, που είναι κάτι σαν την Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς (αλλά όχι όσο έξυπνοι όσο οι δικοί μας), που ενοχλείται αν κάποια εταιρία, εισηγμένη στην μαρκέτα, λαδώνει... είναι, λέει, παράνομο. Έτσι ξεκίνησε η φασαρία που είναι το μείζον θέμα των ημερών στην χώρα μας.

Η ίδια υπηρεσία θύμωσε με τον κύριο που εξαπατούσε επενδυτές και έκλεβε λεφτά... άκου με τι ασχολούνται οι άνθρωποι... Σε αυτό το κτίριο (μανία που έχουν με την αρχαία ελληνική τεχνοτροπία), όχι μακριά από την Wall Street, κρατήθηκε ή δικάστηκε, δεν είμαι σίγουρος, ο ηλικιωμένος κύριος που έφαγε λεφτά από χήρες, ορφανά και φιλανθρωπικές οργανώσεις και τώρα κάνει μερικές ισόβιες ποινές (σε μέρος λιγότερο όμορφο από αυτό).

Η δικαιοσύνη, λένε είναι τυφλή, και εδώ είναι λίγο πιο ανεξάρτητη και ίσως πιο τυφλή από άλλες χώρες. Το σπαθί που κρατάει δεν είναι καθόλου διακοσμητικό. Τι ήθελα και θυμήθηκα την Ζήμενς; Τέλος η βόλτα, πίσω στα δικά μας...