Την εποχή που πρωτογνώρισα τις αρχαίες θάλασσες, η στεφάνη των κυμάτων έμοιαζε κομμένη στα μέτρα μου. Περπατούσα και άκουγα τον Ποσειδώνα πως θύμωνε και πως χτυπούσε την τρίαινα. Οι αυλόπορτες με τον βαρύ χαλκά διαμιάς άνοιγαν κι έβλεπες το κορίτσι με το σχισμένο φουστάνι να χάνεται στο βάθος από τις ασβεστωμένες καμάρες. Οι γλάστρες μιλούσαν. Στην περίοδο της ανθοφορίας γέμιζαν τον αέρα με φθόγγους που ανέβαιναν ολοένα, σχημάτιζαν επωδούς του Αρχίλοχου κι ύστερα διαλύοντσν αφήνοντας μια μικρή σπίθα στην καρδιά μου. Την ίδια που κάθε τόσο τινάζεται ίσαμε σήμερα, φεψάλυξ που την λέει κι ο ποιητής.
Α, είναι σκληρό πράγμα να ζεις με το αίσθημα ότι συνεχώς γυρίζεις στην πατρίδα σου και δεν σε αναγνωρίζει κανένας. Μιλάς και τίποτα. Μιλάν και τίποτα. Βαβίζουν. Υλακούν. Μια συνεννόηση σκύλων μείον τη νοημοσύνη τους…
Από την Ιδιωτική Οδό του Οδυσσέα Ελύτη, εκδόσεις Υψιλον, Αθήνα 1990
Δεν ξέρω πότε ακριβώς άρχισε η μεταπολεμική παρακμή… Μάλλον στις 18 Μαρτίου του 1996.
Α, είναι σκληρό πράγμα να ζεις με το αίσθημα ότι συνεχώς γυρίζεις στην πατρίδα σου και δεν σε αναγνωρίζει κανένας. Μιλάς και τίποτα. Μιλάν και τίποτα. Βαβίζουν. Υλακούν. Μια συνεννόηση σκύλων μείον τη νοημοσύνη τους…
Από την Ιδιωτική Οδό του Οδυσσέα Ελύτη, εκδόσεις Υψιλον, Αθήνα 1990
Δεν ξέρω πότε ακριβώς άρχισε η μεταπολεμική παρακμή… Μάλλον στις 18 Μαρτίου του 1996.
7 σχόλια:
Ωραίο αφιέρωμα...Ελάχιστοι θα θυμούνται την ημερομηνία...
καλημέρα από ΝΖ...
Κάποτε είχαμε και ποιητές. Που χάθηκαν;
ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ αίματα με πορφύρωσαν
και χαρές ανείδωτες με σκιάσανε
Οξειδώθηκα μες στη νοτιά
των ανθρώπων
Μακρινή Μητέρα Ρόδο μου Αμάραντο
Στ' ανοιχτά του πέλαγου με καρτέρεσαν
Με μπομπάρδες τρικάταρτες και μου ρίξανε
Αμαρτία μου να 'χα κι εγώ
μιάν αγάπη
Μακρινή Μητέρα Ρόδο μου Αμάραντο
Το Ιούλιο κάποτε μισανοίξανε
Τα μεγάλα μάτια της μες στα σπλάχνα μου
Την παρθένα ζωή μια στιγμή να φωτίσουν
Μακρινή Μητέρα Ρόδο μου Αμάραντο
Κι από τότε γύρισαν καταπάνω μου
Των αιώνων όργητες ξεφωνίζοντας
"Οπου σ' είδε, το αίμα να ζει
και στην πέτρα"
Μακρινή Μητέρα Ρόδο μου Αμάραντο
Της πατρίδας μου πάλι ομοιώθηκα
Μες στις πέτρες άνθισα και μεγάλωσα
Των φονιάδων το αίμα με φως
ξεπληρώνω
Μακρινή Μητέρα Ρόδο μου Αμάραντο
Μπράβο αμμοδύτη που βάζεις φωτογραφίες με όμορφη θέα, απο ξεχασμένο χωριό.
Τώρα γιατί λέω ξεχασμένο........
To 1981 το πασόκ βγηκε με σύνθημα η Ελλάδα στους Έλληνες και Αλλαγή. Αλλαγή είδαμε. Η Ελλάδα στους Έλληνες? Η παρακμή άρχισε το 1981. Είχε αρχίσει από την βία και νοθεια της ΕΡΕ 15-20 χρόνια νωρίτερα και την χούντα λίγο μετά βέβαια έτσι για να μην ξενχάνε οι πιο νέοι. Όλο παρακμή είναι με λίγες στιγμές λάμψης
Καλημέρα σε μια βροχερή και πορφυρή αυγή.
Αυτό που με εξοργίζει σε ορισμένους αριστερούς είναι ότι έχουν λοιδωρήσει τον Ελύτη ότι είναι γραφικός με το γαλάζιο του Αιγαίου και τον ήλιο τον ηλιάτορα.
Γενικώς αλυχτούν όταν βλέπουν μπλε.
@αλλενάκι
ανάμεσα στους αριστερούς που λοιδωρούν, τους μεσαίους που αρπαζουν και τους λοιπούς που πέρδονται, θα αρχισουμε να αναπολούμε άλλα...
Δημοσίευση σχολίου