Και αν στην Αθήνα αναλύετε τις βαρυσήμαντες εξελίξεις, εδώ τα πράγματα είναι απλά. Δεν υπάρχουν εκπλήξεις. Η ελπίδα σε όσους είναι με αυτούς που «νίκησαν» είναι ότι το κλίμα μπορεί να βελτιωθεί. Ωστόσο πολλοί είναι αυτοί που θα πάρουν την τύχη τους στα δικά τους χέρια, και όσοι το κάνουν θα βγουν κερδισμένοι νομίζω. Οι φωτισμένοι είναι αυτοί που δεν περιμένουν τον από μηχανής θεό, ή το κράτος πατερούλη να τους σώσει.
Η οικονομία του νησιού τα τελευταία χρόνια, εκτός από τον παραδοσιακό προσκυνηματικό τουρισμό, βασίστηκε στην οικοδομή. Επομένως, δύσκολα πείθω ότι η πολλή οικοδομή βλάπτει, δεν θα με πιστέψει κανείς.
Έχω ψυχανεμιστεί για το μοντέλο ανάπτυξης που χρειάζεται ή ταιριάζει στο νησί, αλλά οι απόψεις ενός ατόμου δεν φτάνουν. Εικάζω ότι οι Τηνιακοί θα ανακαλύψουν στους μήνες που έρχονται, ότι η μοναδικότητα του νησιού τους, είναι στα απλά πράγματα που έχει να προσφέρει, που δεν είναι τίποτε άλλο από τον παραδοσιακό τρόπο ζωής.
Η οικονομία του νησιού τα τελευταία χρόνια, εκτός από τον παραδοσιακό προσκυνηματικό τουρισμό, βασίστηκε στην οικοδομή. Επομένως, δύσκολα πείθω ότι η πολλή οικοδομή βλάπτει, δεν θα με πιστέψει κανείς.
Έχω ψυχανεμιστεί για το μοντέλο ανάπτυξης που χρειάζεται ή ταιριάζει στο νησί, αλλά οι απόψεις ενός ατόμου δεν φτάνουν. Εικάζω ότι οι Τηνιακοί θα ανακαλύψουν στους μήνες που έρχονται, ότι η μοναδικότητα του νησιού τους, είναι στα απλά πράγματα που έχει να προσφέρει, που δεν είναι τίποτε άλλο από τον παραδοσιακό τρόπο ζωής.
16 σχόλια:
ωραίες οι λιαστές ντομάτες, να δεις τι ωραίες που θα είναι με φόντο πράσινες ανεμογνήτριες στα βουνά
Λιαστές ντομάτες:::
Τί μου κάνεις, μεσημεριάτικο :)
(Έχουν κάτι χαζο-ιταλικές εδώ, μπλιαχ...)
Σε φιλώ, με έφτιαξες, μια τα δειλινά, μια οι ντοματούλες...
Αμμοδύτη μιας που έπιασες τα παραδοσιακά να σε ρωτήσω τι ποικιλίες σταφυλιών έχει το χωράφι του παππού σου ? Το κουμαριανό που αναφέρεις είναι τοπική ποικιλία? Ρωτώ γιατί σκοπεύω να φυτέψω φέτος. Μαθητευόμενος βλέπεις
Τί να σου πω για το μοντέλο ανάπτυξης; Είχα ξετρελλαθεί στην Προβηγκία, μέχρι που είδα το πυρηνικό εργοστάσιο. Το πιο αγροτικό τοπίο το είδα στην Ελβετία, πανέμορφα ξύλινα κτίρια εκατοντάδων ετών, και νέοι να στοιβάζουν το χόρτο για ζωοτροφή με ξύλινα εργαλεία. Απαγορεύονται οι εισαγωγές ζωοτροφών και επιδοτείται η παραγωγή τους στο μεγαλύτερο πλυντήριο του κόσμου. Τώρα πια ούτε που ταξιδεύω στο εξωτερικό. Η κάθε χώρα με τα αδιέξοδά της και προτιμώ να ασχολούμαι με τον τόπο που ζω. Αν θέλουμε κάτι να μείνει από τα παλιά μάλλον πρέπει να ξεχάσουμε τον όρο ανάπτυξη.
Στο Αγάπι φάνηκε μικρό παράδειγμα. Με δύο μήνες δουλειά φάνηκαν μονοπάτια, μύλοι, και ένα μεσαιωνικό χωριό. Ο παπάς είπε δυο λόγια, οι ντόπιοι έκαναν λίγη ξενάγηση. Φαντάσου έναν μύλο να δουλέυει, έναν παραδοσιακό φούρνο να ψήνει, την ταβέρνα να έχει κόσμο και επισκέπτες να ανεβοκατεβαίνουν σε Βωλάξ και Σκλαβοχωριό. Με την ανοησία και βαρεμάρα της υπόλοιπης Τήνου και ένα δύο μικρούς ξενώνες, νατην η ανάπτυξη που δεν προσβάλει και συντηρεί τους λίγους που θέλουν να μενουν στο χωριό. Αντίθετα, κάνεις ένα νταμάρι και φεύγουν όλοι πλην αναπηρων και κουφών.
Ενδιαφέροντα πράγματα...
Θα ξενίσω πολλούς λέγοντας, ότι η πυρηνική ενέργεια είναι «οικολογικότερη» από τις ανεμογεννήτριες ή τα ορυκτά καύσιμα, αλλά οι Γερμανοί πιέζουν να εξάγουν σε εμάς το προϊόνν των εργοστασίων τους...
Όσο για το αμπέλι του παππού μου Ελληνα Ναύτη: Ποταμίσια, μαύρα και άσπρα, το βασικό κρασοστάφυλο... Κουλουβάδες για βαθύ κόκκινο χρώμα και άρωμα. Αητονύχια μάλλον για εδώδιμα και σταφίδες, κουμαριανά για επιτραπέζια. Ποταμίσια και κουμαριανά θα βρεις εύκολα. Κουλουβάδες, ασπραδάκια και αητονύχια δύσκολα
Η ποικιλία syrrah μοιάζει πολύ σε γεύση με το κουμαριανό, αν και το φύλλο είναι διαφορετικό και ανθεκτικότερο, και πιστέυω κάνει καλύτερο κρασί από το ποταμίσι.
με τα αστεία οι λιαστές βγάζουν μεροκάματο στη Παλάδα.
Ενδιαφέρον, λέω να επικεντρωθώ σε Κυκλαδίτικες ποικιλίες. Αλλά και λίγος πειραματισμός δεν βλάπτει. Αυτοί οι Κουλουβάδες ακούγονται πολύ ενδιαφέροντες.
Οι κουλουβάδες είναι περίεργο σταφύλι. Πρώτον μάλλον κανείς δεν ξέρει πως κλαδεύονται, προκειμένου να παράξουν. Έχω δυό «ρίζες» και μόνο από μνήμης θυμάμαι με τι μοιάζει το σταφύλι τους. Δεύτερον, πρέπει να είμαι ο τελευταίος των Μοϊκανών που έχει τέτοια ποικιλία. Το αμπέλι είναι το 1947...
www.wavegen.co.uk¨
Τρέμε Κολυμπήθρα
μπα μην ανησυχείς, παλιές μπουρδες είναι αυτές...
Ακόμα πιο ενδιαφέρον. Αξίζει σίγουρα να διατηρηθεί. Πως πολλαπλασιάζεται;
Όπως όλα τα αμπέλια. Κόβεις ένα κλαδί με 5-6 μάτια, το βάζεις στο χώμα (αφήνεις μισό μάτι έξω), το κρατάς υγρό και έτοιμο.
Μπορώ να πάρω από τα δικά σου;
αν το θυμηθείς τον Φεβρουάριο που κλαδεύονται...
Ευχαριστώ, θα επανέλθω
Δημοσίευση σχολίου